Boekrecensie | 54 Minuten – Marieke Nijkamp

Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie.

54 Minuten door Marieke Nijkamp
Verschenen: 6 september 2016 bij HarperCollins Holland
Format: Paperback, aantal pagina's: 311
Genre: Young Adult
Lees ook: Voor ik je loslaat
Rating: |

10:00 uur
De directeur van Opportunity High School beëindigt haar toespraak en verwelkomt alle leerlingen voor het nieuwe semester.

10:02 uur
De leerlingen staan op om naar hun klassen te gaan.

10:03 uur
De auladeuren gaan niet open.

10:05 uur
Iemand begint te schieten.

Uiterst minutieus volgt 54 Minuten vier jongeren tijdens een schietpartij op een middelbare school. Verteld vanuit verschillende perspectieven kom je achter de motieven van de schutter en word je als het ware de terreurdaad ingezogen.

54 Minuten

Volgens Goodreads zette ik This is Where It Ends op 5 april 2016 op mijn to-read lijst. Een boek van een Nederlandse auteur, geschreven in het Engels en vanuit het niets een heuse bestseller! Ik hoorde vele positieve geluiden over dit boek en dat maakte mij zeker nieuwsgierig. Het zijn puur die positieve geluiden dat het boek in mijn zichtveld kwam, want ik was niet direct geïnteresseerd in het lezen van een boek over een schoolshooting in Amerika. Toen ik werd gemaild met de vraag of ik het boek wilde recenseren in een blogtour heb ik natuurlijk ja gezegd. De nieuwsgierigheid overwon zeker.

Indrukwekkend

Wat ik niet had verwacht is dat dit boek het meest indrukwekkende boek zou zijn dat ik heb gelezen. Wat dit boek extra indrukwekkend maakt? Het besef dat er al heel veel van dit soort schietpartijen echt gebeurd zijn in Amerika. Dan leven we mee, maar is het nog ver weg. Met 54 Minuten wordt je midden in zo’n schietpartij geplaatst. Dit verhaal is fictief, maar het is zo uit het leven gegrepen. Ook weet ze thema’s als discriminatie en homoseksualiteit door het verhaal te verweven.

Vier perspectieven

Je leest het verhaal vanuit vier perspectieven: Claire, Tomás, Autumn en Sylv. Hier had ik in het begin wel even moeite mee. Want naast die vier personages hebben zij ook nog weer vrienden en familie waar ze over spreken. Ik was in het begin helemaal de kluts kwijt. Wie is nou familie van wie? Wie zijn vrienden? O, en wie was dat ook alweer? Dat was toch echt wel even verwarrend. Maar als je het boek aan één stuk doorleest begin je uiteindelijk de lijntjes helderder te zien. Ondanks dit lastige begin wil ik hiervoor geen halve punt van mijn uiteindelijke beoordeling aftrekken. Daar is het boek te indrukwekkend voor.

Vlot en beeldend geschreven

De schrijfstijl van Marieke Nijkamp is heerlijk. Het verhaal leest vlot en je gaat supersnel door het verhaal heen. Als je wilt kun je het boek in een dag uitlezen dankzij Mariekes vlotte zinnen. Al is dat natuurlijk niet de enige reden waardoor je door het verhaal vliegt. Door middel van de vier perspectieven en terugblikken in diens levens kom je meer te weten over de situatie, wat eraan voorafging en over de schutter. Door de verschillende perspectieven krijg je alle aspecten van het verhaal mee. Je leest hoe het eraan toe gaat in de beruchte aula, maar ook daarbuiten; niet iedereen was aanwezig bij de toespraak in de aula. Maar je leest ook iemands blog, tweets, sms’jes. Het maakt het allemaal zo realistisch. De personages zijn geweldig beschreven, alles is eigenlijk goed beschreven. Ik zag het als een film voor mijn ogen voltrekken (zijn de filmrechten trouwens al verkocht?).

Heftig

Het boek is behoorlijk heftig. Ik weet niet wat ik verwachte toen ik het boek begon te lezen, maar het overviel me. Het is bijzonder dat Marieke Nijkamp het zelfs voor elkaar wist te krijgen dat ik meeleefde met personages die niet aan het woord kwamen, of zelfs amper een rol hadden. Mijn hart brak meerdere keren bij de dood van diverse personages. Het was echt hartverscheurend. Ik leefde zo ontzettend mee, van begin tot eind. Ik heb zeker ook gehuild op een gegeven moment doordat het verhaal heel meeslepend is geschreven; je wordt er helemaal ingezogen en houdt je hart vast. Je hoopt op een happy end, wetende dat die er niet zal komen want er zijn al zoveel doden gevallen.

Conclusie

Deze recensie kan ik nog eindeloos rekken, maar als ik nog meer vertel ben ik bang dat ik ga spoileren. Geloof mij maar dat je dit boek indrukwekkend zal vinden. Niet iedereen huilt bij boeken (ik ben gewoon een emotioneel mens) maar indrukwekkend zal je dit boek zeker vinden. Ik raad je dit boek ook aan zelfs wanneer het verhaal je in eerste instantie niet perse trekt. Het is een heel bijzonder en realistisch verhaal. De personages zijn goed beschreven en het hele verhaal is ontzettend beeldend. Je ziet het als een film voor je ogen afspelen. Dit is een boek dat mij nog lang zal bijblijven. Niet alleen door het indrukwekkende verhaal, maar ook op de wijze waarop dit verhaal wordt verteld door Marieke Nijkamp en haar fijne vlotte schrijfstijl. 54 Minuten is een must-read!

P.s. Je kunt het boek en kaartjes voor Yalfoort (waar Marieke Nijkamp aanwezig zal zijn) ook winnen! Verzamel de letters die verstopt zitten in de blogposts tijdens deze blogtour en win. Bij Stories by Bente lees je alles over het hoe en wat van deze winactie. Bij Pages of Simone vind je de volgende letter en een verslag van de boekpresentatie. {Afgelopen}

Deze post is al 6740 keer gelezen