Boekrecensie | Phobos² – Victor Dixen

Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie.

Hervatting van het Genesiskanaal over
3 seconden…
2 seconden…
1 seconde…

De twaalf pioniers van het Genesisprogramma dachten te weten wat ze te wachten stond. Ze dachten hun oude leven achter zich te hebben gelaten om echte ruimtehelden te worden. In werkelijkheid zijn ze het slachtoffer van een wrede samenzwering.

Léonor dacht haar gevoelens onder controle te hebben. Ze hoopte op Mars eeuwige roem te vinden en misschien wel verliefd te worden, maar ze blijkt de doos van Pandora te hebben geopend. En wat ze nu weet is te heftig om ooit nog te kunnen vergeten…

Phobos²

Vandaag heb ik voor jullie een recensie van Phobos². Het tweede deel in een young adult sciencefiction thriller serie geschreven door de Franse Victor Dixen. Ik mocht Victor Dixen – werkelijk een geweldige man – ook interviewen voorafgaand aan Yalfest 2017, afgelopen april. Dus als je meer wilt weten over deze door Victor Dixen geschapen wereld (en meer!), lees dan zeker Interview met… Victor Dixen.

Hoop

Het eerste deel, Phobos, wist mij niet helemaal in te pakken. Dit had te maken met de eerste driekwart van het boek, waarin voor mijn gevoel veel uitgelegd werd en weinig actie was. Maar dat laatste kwart, ja, dat vond ik heerlijk. Het was spannend en er gebeurde écht wat. Mijn hoop was dat Phobos² dit zou vasthouden, want dan zou ik Phobos² gegarandeerd een hoger aantal sterren geven.

Hoger tempo

Phobos² heeft dit gelukkig inderdaad vastgehouden. Het gehele boek las zoveel fijner dan het eerste deel. Ik vloog er eigenlijk bijna doorheen. Phobos² heeft een hoger en prettiger tempo dan Phobos waardoor je niet snel afgeleid raakt. Dit komt waarschijnlijk ook mede doordat er niet zoveel meer uitgelegd hoeft te worden. Er is tijd voor verdieping en je leert de personages beter kennen. In het specifiek Léonor en een zekere mannelijke kandidaat – wiens naam ik niet noem in verband met spoilers. Sowieso kan ik niet teveel op de inhoud ingaan zonder spoilers te geven, gezien de cliffhanger van Phobos.

Cliffhanger

En dan dat einde… Victor Dixen bewees het al met het eerste deel, maar nu ook met het tweede: deze meneer kan een goede cliffhanger neerzetten. Ik kan dan ook niet wachten tot we later dit jaar – volgens mij deze zomer al – het derde deel kunnen lezen. Man man man, ik ben echt benieuwd hoe het allemaal afloopt, zeker na de onthullingen aan het einde van Phobos². Ondertussen bevat het boek nog wel ook een beetje dat theatrale, waardoor sommige dingen iets minder realistisch overkomen. Dit kon ik voor mijn gevoel echter makkelijk terzijde schuiven. Je kunt in elk geval wel echt merken dat Victor Dixen een jaar lang onderzoek heeft gedaan naar ruimtereizen en mars, want die stukken in het boek zijn echt goed onderlegd.

Conclusie

Phobos² was een verademing na het in mijn ogen minder sterke Phobos. Dit tweede deel wist de spanning en het tempo uit het laatste kwart van Phobos vast te houden en mij zo meer bij het verhaal betrokken te houden. Er was tijd voor verdieping waardoor we ook een paar personages wat beter leren kennen. En wat Victor Dixen bovenal goed kan, is het neerzetten van een cliffhanger waardoor je niet kan wachten tot het volgende deel uitkomt. Op naar Phobos³!

Deze post is al 1881 keer gelezen

• Over de auteur
• Recente blogs

Jessica Eigenaar Reviews & Roses

Jessica (1990) is de oprichter en eigenaar van Reviews & Roses. Ze is woonachtig in Friesland, samen met haar vriend en twee langharige katten, Fred & George waar ze in 2022 eindelijk een huis hebben gekocht. In het dagelijks leven werkt zij als HR medewerker in een ziekenhuis, maar in haar vrije tijd blogt ze fanatiek en heeft ze een eigen fotografiebedrijf. En alsof dat nog niet genoeg is, host ze ook nog eens één keer in de zes weken een leesclub (The Awesome Book Club).

• Boekrecensie | De Ex Talk - Rachel Lynn Solomon
• Boekrecensie | Het Graham Effect - Elle Kennedy
• Filmrecensie | Hamilton (2020)