Interview met… Veronica Rossi

Afgelopen 21 april zat ik bij Uitgeverij | Unieboek Het Spectrum aan tafel met Veronica Rossi! Deze fantastische auteur van onder andere de Een Wereld Zonder Hemel-trilogie en Riders was in Nederland voor Yalfest 2017 en ik mocht haar een kwartier lang aan de tand voelen. We spraken natuurlijk over Riders, maar ook over geheimen die ze in haar boek stopt en haar liefde voor olifanten! Diezelfde dag mocht ik ook drie andere Yalfest auteurs aan een vragenvuur onderwerpen. Het interview met Victor Dixen en het interview met Gena Showalter staan al online, en het interview met Amy Ewing kun je volgende week verwachten. Voor nu, geniet van onderstaand interview. We hebben namelijk een heerlijk gesprek gehad.

Wie is Veronica Rossi?

Ik ben een schrijver, een moeder en een vrouw.

Ik las op jouw website dat je een irrationele liefde hebt voor olifanten. Waar komt dit vandaan?

Dat is waar, ik hou van olifanten. Ik weet niet waar het vandaan komt, ik vind ze gewoon vol gevoel en wijs. Het komt op mij over dat ze hoger ontwikkeld zijn dan mensen zijn. Ik heb nog nooit een olifant ontmoet – ik heb ze wel in de verte gezien – maar het staat op mijn lijstje met dingen die ik nog wil doen in mijn leven. Om ooit eens een ontmoeting te hebben met een olifant van dichtbij, en misschien eens op één rijden of aaien. Gewoon dichtbij genoeg zijn om het te kunnen observeren. Geen idee waar het aan ligt, maar ik ben geobsedeerd door de energie die zij afgeven. Ik denk dat het een matriarchaal dier is en dat vind ik geweldig. I just love ’em! Ik hou van hun kleine staartjes, van hun tongen, hun grote oren.

Staat je huis ook vol met olifantdingen?

Ik heb veel olifantdingen, en ik heb ook een kerstboom waarvan de meeste ornamenten olifanten zijn. Ja, ik zou zeggen dat zo’n 60% olifanten zijn. Soms een hoofd, soms een klein figuur. Mensen weten dit ook van mij en dus geven ze mij vaak olifant-ornamenten.

Als je moet kiezen tussen alle olifantdingen die je hebt, wat is dan jouw favoriet?

Wat is mijn favoriete olifantding? Ehm… Ik heb een klein koper beeldje en dat heb ik nu denk ik al ongeveer 30 jaar, die zit op mijn boekenplank. Ik heb ook olifant boekensteunen, maar mijn favoriet is dat kleine beeldje. Je denkt vast dat ik gek ben, ik heb echt heel veel olifant spullen.

Wat heeft jou ertoe geïnspireerd om de vier ruiters te gebruiken in Riders?

Ik denk dat dit meerdere verschillende dingen waren. De eerste is dat ik altijd een soort van morbide fascinatie heb gehad voor de vier ruiters. In de bijbel zijn ze vermoedelijk de bedienden van God, maar dat leek mij altijd zo’n paradox. Hoe kan iets dat van God zou komen, iets zijn als oorlog, hongersnood, al die vreselijke dingen. Maar ze dienen een goed doel in de bijbel en ik dacht er veel over na. Ze zijn instrumenten van het goed, uiteindelijk. En ik zag hierin een parralel met het leven van een soldaat.

Iedereen, die dingen moet doen, die wij zien als verschrikkelijk, maar met een goede reden. Dat valt een beetje onder die paraplu. En eigenlijk moeten wij dit als mens ook van tijd tot tijd onder ogen zien. Dat je een moeilijk iets of een slechts iets moet doen, maar met de beste intenties. Voor mij was dat een rijk gebied om te ontginnen. Doen je motivaties ertoe wanneer je dingen doet, maar die niet perse goed zijn?

En heel specifiek voor dit boek – ik heb vrienden die in het leger zitten – hoe leg je je erbij neer dat je een persoon van het geloof bent. Dit hoeft niet perse het Christelijke geloof te zijn. Maar de meeste geloven die ik ken, verkondigen vrede. Hoe kun je je erbij neerleggen een man van oorlog of een vrouw van oorlog te zijn, maar ook een geloofspersoon. Er is daar een interessant gebied om in te manoeuvreren om je werk te kunnen doen. En ook kon ik Gideons stem niet uit mijn hoofd krijgen. Hij begon met praten en stopte niet. Dus ik wist dat ik een boek met hem wilde doorbrengen.

Hoe was het voor jou om vanuit een mannelijk perspectief te schrijven?

Het was ontzettend leuk. Ik heb natuurlijk al geschreven vanuit Peregrines point of view in mijn eerste serie, dus het was niet een totaal nieuw territorium. Het was anders omdat ik het geschreven heb in de eerste persoon in plaats van de derde persoon. Maar ik ben altijd omringt geweest door veel mannelijke energie; ik heb twee zoons.

Het was niet uitdagender dan het schrijven vanuit elk ander personage, of een vrouwelijk personage. Je moet nog steeds begrijpen hoe een personage in elkaar zit, je moet alles van ze begrijpen. Wat haten ze, wat willen ze, wat maakt ze gelukkig, waar schamen ze zich voor. Al dat, is gewoon een persoon, net zo complex als wij allemaal zijn.

Heb je iets van jouw zoons in Gideon of één van de andere ruiters gestopt?

Mijn jongste zoon zou je misschien een beetje kunnen vergelijken met Sebastian, want mijn jongste zoon is echt een entertainer. Hij is erg gek. En mijn oudste zoon… die zou je misschien kunnen vergelijken met Marcus. Hij is heel erg in zichzelf gekeerd. Hij is een erg loyale en sterke persoon, maar hij is stil. En ik zou zeggen dat dat vergelijkbaar is met Marcus.

Stop jij geheimen in je boeken die slechts enkele personen zullen vinden?

Yes. [Dit zei ze direct héél vastberaden – red.] Dat doe ik. Hiervoor ben ik zelfs in de problemen gekomen met mijn familie. In Riders gebruiken ze een code woord, volgens mij is dat Gold Metal in het boek. Dat betekent dat er iets niet pluis is. Dit komt van mijn familie, het is een term die wij gebruiken. Mijn familie zei: “Dat is van óns! Nu weet iedereen het.” En ik zei van: “het is nog steeds prima, ik denk niet dat iemand het zeg maar echt zal weten.” Maar het is dus een term die wij echt gebruiken in onze familie. Als wij Gold Metal zeggen betekent het ‘rits je mond dicht’.

Maar er zijn ook andere dingen die ik erin heb gestopt. In de Under the Never Sky-serie zijn ze op een bepaalde plek en zien zij artefacten van het verleden – wat onze moderne tijd is – en dan zien zij een football jersey met nummer 54. Dat was het nummer van mijn man. Het zijn dat soort kleine dingetjes die ik erin stop. In Seeker, het vervolg op Riders, zijn er twee incidentele personages die vernoemd zijn naar twee van mijn fans. Zij zijn zo lief en zij waren zo enthousiast, dus zij kunnen echt niet wachten tot het boek uitkomt omdat hun namen erin staan.

Als jij was gestrand op een onbewoond eiland, welke drie personen zou je dan bij je willen hebben? Met de volgende criteria: één personage uit jouw boeken, één personage uit een willekeurig ander boek en één beroemd persoon welke geen familie of vriend is.

Voor het personage van mijn boek zou ik absoluut gaan voor Gideon. In de eerste plaats omdat hij grappig is. Ik zou om hem lachen en met hem lachen. En ik denk dat hij vindingrijk is. Ik zou iemand willen die problemen kan oplossen, vooral in een overlevingssituatie. Hij zou denk ik creatieve oplossingen hebben en erom grappen.

Voor het personage van een ander boek zou ik gaan voor Hermione [Granger, Harry Potter boeken – red.], de redenen hiervoor zijn denk ik overduidelijk; zij zou veel weten, de controle nemen en het werk gedaan krijgen.

En dan de beroemde persoon. Ik ga waarschijnlijk voor Bear Grylls. Weet je wie hij is? Hij is een survivalist. Nee wacht, laat mij iemand anders kiezen omdat je niet weet wie dat is.

Het is jouw antwoord, dus je mag zelf weten hoe je die invult.

Ik ga mijn antwoord veranderen, en ik ga voor… oh my gosh. Adele. Zodat ze kan zingen. Dan worden we geëntertaind. Why not, you know.

Hoe vind je het in Nederland?

Ik hou ervan! Het is zo mooi hier en iedereen is zo aardig, het eten is zo goed. Ik heb een fantastische tijd. Ik ben Utrecht aan het verkennen geweest, wat echt zo schattig is, ik hou ervan. Morgen [22 april 2017 – red.] ga ik verder verkennen. Ik zou willen dat ik langer kon blijven om echt bezienswaardigheden te zien, maar ik heb een bruiloft van de familie waar ik op tijd voor terug moet zijn. Mijn nicht zou niet blij zijn als ik haar bruiloft mis.

Tot slot

Ik heb haar ook nog gevraagd of ze weet of haar New Adult trilogie in het Nederlands zou uitkomen, maar helaas wist ze dat echt niet. Maar ze heeft mijn adres gevraagd en gaat mij de boeken in het Engels sturen – ze wist niet of ze dat mocht doen, maar ze gaat het gewoon doen zei ze <3 -, dus zodra die binnen zijn ga ik ze snel lezen en voor jullie recenseren. Ze zegt er nog over: “Ze zijn echt leuk. Een soort van romantische komedies.”

Veronica Rossi is echt een fantastische leuke vrouw. De Nederlandse vertaling van Seeker, Zoeker, het vervolg op Riders, is vanaf vandaag verkrijgbaar. Haal hem snel in huis! Ik vond het een eer Veronica Rossi te mogen interviewen. Bedankt Yalfest en Best of YA!

Welke boeken heb jij al gelezen van Veronica Rossi?

Deze post is al 1691 keer gelezen