DVD Recensie | Maze Runner: The Scorch Trials

Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie.

Releasedatum bioscoop: 17 september 2015 (NL)
Releasedatum DVD: 25 januari 2016 (NL)
Regisseur: Wes Ball
Hoofdrol: Dylan O’Brien
Bijrollen: Ki Hong Lee, Kaya Scodelario, Thomas Brodie-Sangster, Dexter Darden, Alexander Flores, Jacob Lofland, Rosa Salazar, Giancarlo Esposito, Aidan Gillen, Patricia Clarkson
Tagline: The maze was just the beginning
Genre: Actie | Sci-fi | Thriller
Kijkwijzer: 12+ (Geweld, Angst, Grof taalgebruik)

Vervolg op The Maze Runner, waarin Thomas en de andere ontsnapte Gladers belanden in een troosteloos landschap met levensgevaarlijke hindernissen. 

Thomas en de andere Gladers krijgen te maken met hun grootste uitdaging tot nu toe: het zoeken naar aanwijzingen over de geheimzinnige en machtige organisatie WCKD. De tocht voert ze naar de Scorch, een troosteloos landschap met onvoorstelbare en gevaarlijke hindernissen. Samen met het verzet binden de Gladers de strijd aan met de superieure kracht van WCKD en ontdekken zij dat de organisatie een schokkend plan voor hen in petto heeft.

De sfeerverandering

Na The Maze Runner was ik erg benieuwd naar het tweede deel: The Scorch Trials. Ik vond het wel spannend, want na het eerste deel gelezen te hebben in de boekenserie heb ik deel twee tot op de dag van vandaag nog niet uitgelezen doordat de sfeer direct zo anders was en het mij niet meer trok. Welk effect zou de film op mij hebben?

En inderdaad…

Uiteindelijk hoorde ik uit diverse hoeken dat de film compleet anders is dan het boek, en dan niet een beetje zoals bij deel één, maar echt veel. Ik zal in tegenstelling tot veel andere verfilmingen niet ingaan op de verschillen tussen het boek en de film omdat ik het boek dus nog niet uit heb gelezen. Maar wat ik voelde bij de overgang van het ene naar het andere boek voelde ik ook bij de films. De sfeer is anders.

Het verrassende element

Grote kans dat als je The Maze Runner niks vond, dat je The Scorch Trials wel leuk vindt, en andersom. Waar je in deel één de spanning had van The Maze en het ontsnappen van een specifieke locatie, zie je in The Scorch Trials meer; ze gaan op pad en reizen van de ene naar de andere locatie. In The Maze is het veel muren en groen, in The Scorch is het veel zand en bruin. Daarnaast is het verrassende element van het doolhof niet meer aanwezig, en dat was toch wel wat mij juist zo boeide. Ik heb zelfs het gevoel dat het hele doolhof geen enkele rol meer speelt in deze film, alsof het er nooit is geweest. De sterke elementen en de originaliteit hiervan zijn een groot gemis.

Dylan O’Brien <3

Dylan O’Brien speelt ook hier weer de sterren van de hemel. Hoewel ik het fantastisch vind om hem wekelijks te kunnen bewonderen in Teen Wolf vind ik het niet meer dan logisch dat hij steeds vaker op het grote doek te zien is. Thomas Brodie-Sangster vind ik trouwens ook steeds sterker worden als acteur, en ook de andere acteurs zijn niet de minste, waaronder Giancarlo Esposito. Toch komen lang niet alle personages goed uit de verf doordat er simpelweg gewoon weinig aandacht aan wordt besteed.

Zombies?

Wat ik echter niet snap is waarom zombie-achtige monsters tegenwoordig zo populair zijn bij het maken van films. In The Hunger Games: Mockingjay hadden ze zombies terwijl ze in het boek toch echt anders omschreven werden, en hoewel ik dat bij The Scorch Trials niet zeker weet heb ik het gevoel dat ook hier een andere omschrijving was. Ik vond ze eigenlijk ook totaal niet bij de film passen. Daarnaast heb ik echt 1000x niks met zombies…

Geen slechte film

Toch is The Scorch Trials geen slechte film, ondanks dat de herhaling op een gegeven moment in lijkt te zetten waardoor de film iets te lang aanvoelt. Zoals ik al zei wordt er goed geacteerd, maar ook bevat de film spanning (vooral door het op de vlucht zijn en achterna gezeten worden). Ook zijn de special effects en green screen momenten, ten opzichte van de film Allegiant die ik laatst keek, vele malen beter gedaan. Er is namelijk heel veel gebruik gemaakt van green screen maar het valt zelden op.

Extra’s

Op de dvd vind je ook nog een aantal extra’s: verwijderde en verlengde scènes, bloopers, galerijen en bioscooptrailers. Persoonlijk vond ik dit wat tegenvallen. Allereerst keek ik natuurlijk de bloopers. Ze zijn leuk, maar niet bijzonder. Eigenlijk had ik ze nog veel grappiger verwacht, Dylan O’Brien kennende. De galerijen zijn leuk voor de mensen die het leuk vinden onder andere storyboards te bekijken in een slideshow, maar ik had het leuker gevonden als ik die zou zien met een verhaaltje van de maker erbij, een beetje meer achtergrond info.

De bioscooptrailers zijn leuk, maar had ik ook best via Youtube kunnen kijken (één zie je zelfs onder deze recensie) en vond ik dus niet echt van toegevoegde waarde. De verwijderde scènes zijn echter wel leuk om te kijken omdat het wél met audiocommentaar is. Je leert dan bijvoorbeeld waarom een scène eruit geknipt is of ingekort is.

Conclusie

Het doolhof maakte de film voor mij interessant en die miste ik in The Scorch Trials ontzettend. Door de compleet andere setting verandert de sfeer dusdanig dat het twee verschillende doelgroepen kan aanspreken. Ik hoor in de groep die de eerste film fantastisch vond, en dit tweede deel minder. Maar andersom kan ook! Voor mij was The Maze toch echt het verrassende element waardoor de film origineel was en extra spanning opriep door het mysterie. Wat ik mij echter nog wel afvraag is of het echt de verandering van sfeer is die de tweede film minder maakt, of dat ze teveel goede elementen uit het boek (dat ik ooit echt nog zal uitlezen) hebben weggelaten.

Toch is de film niet slecht te noemen. De special effects zijn fantastisch gedaan en ook het acteerwerk is, bij de meesten, sterk. Het verhaal weet ondanks alles toch nog spannend te zijn, maar die zombies hadden ze wat mij betreft achterwege mogen laten. Ik ben in elk geval erg benieuwd wat er in het derde deel gaat gebeuren.

Deze post is al 2362 keer gelezen