Filmrecensie | Black Panther (2018)

Titel: Black Panther
Releasedatum: 14 februari 2018 (NL)
Regisseur: Ryan Coogler
Cast: Chadwick Boseman, Michael B. Jordan, Letitia Wright, Lupita Nyong’o, Danai Gurira, Martin Freeman
Tagline: Long live the king.
Genre: Actie | Avontuur | Sci-fi
Kijkwijzer: 12+ (Geweld, Angst)

Marvel’s Black Panther volgt het verhaal van T’Challa, die na de dood van zijn vader, de koning van Wakanda, terugkeert naar huis om zijn rechtmatige plek als koning in te nemen.

Zijn moed als koning en – Black Panther – wordt alleen op de proef gesteld door een heftig conflict met een oude vijand, dat niet alleen het lot van Wakanda, maar ook van de rest van de wereld in gevaar brengt.

Geconfronteerd met verraad en gevaar moet de jonge koning zijn bondgenoten verenigen en zijn krachten inzetten om zijn vijanden te verslaan en de veiligheid van zijn volk te waarborgen.

Black Panther

Er is weer een nieuw deel uit in het Marvel Cinematic Universe: Black Panther. Het personage hebben we leren kennen in Captain America: Civil War. Eerlijk is eerlijk, van alle personages in die film, was hij degene die mij het minst kon boeien. Toen ik dus een mega enthousiaste Facebook post zag van mijn broertje waarin hij zei dat Black Panther met gemak één van zijn favoriete Marvel films is, was ik verbaasd. Ik had namelijk geen hoge verwachtingen voor deze film. Ik ging dus in elk geval met véél nieuwsgierigheid deze film in. Vond ik de film ook zó goed?

Gemixte gevoelens

Nou heb ik dus gemixte gevoelens over deze film, en dan vind ik het altijd lastig om een recensie te beginnen. Want waar begin je? En hoe houd je het overzichtelijk? Het probleem ligt denk ik geheel bij mijzelf. Mijn interesses liggen niet echt bij dingen die Afrika kenmerken. Niet bij de rituelen, niet bij de klederdracht, etc. En dat zijn toch wel dingen die juist omarmt worden in Black Panther, gezien het fictieve Wakanda in Afrika ligt. Ik moedig het zeker aan hoor, want er zijn genoeg mensen die er wel van houden. Maar omdat het mij niet ligt, zorgde het ervoor dat ik wat moeilijker in de film kwam dan de meeste anderen.

Fantastische bad guy

Daarnaast helpt het ook niet dat ik de hoofdpersoon niet zo geweldig vind. Het overdreven accent dat hij aan zijn personage toevoegde vond ik erg vervelend. Ik hou ervan als ik niet perse de ondertitels hoef te lezen, maar het accent dat hij opzette maakte dat het soms erg onduidelijk was wat hij zei. Maar hij klonk voor mij ook wat monotoon en daardoor uitdrukkingloos. Dit zorgde ervoor dat ik mij niet goed met hem kon verbinden.

Daartegenover stonden ook diverse acteurs die ik sterker vond overkomen. Zoals tegenspeler Michael B. Jordan. Een gewichtige tegenstander die geloofwaardig en sterk overkomt. Toch zeker één van de hoogtepunten in deze film. Ik vond het fijn om naar zijn spel te kijken. Ook T’Challa’s zusje vond ik stiekem leuker; ze is grappig, slim en stoer, en kwam leuk over in beeld.

Mooi uitgevoerd

Oké, dat zijn dus enkele punten die ik minder vond, en een paar goede. Gelukkig is er nog genoeg goed aan Black Panther. Zo vind ik het element van zwart zand erg mooi uitgevoerd door de gehele film. Het levert ook wat interessante gadgets op. De film in het geheel ziet er ook mooi uit en is goed in beeld gebracht. Het pak van Black Panther vind ik ook interessant; maar ik zal niet teveel verklappen over de werking ervan. Maar ook het verhaal is sterk. En hoewel slechts met mate aanwezig, vond ik ook de komische noot ontzettend fijn. Immers, de komische noot is voor mij een belangrijk en herkenbare Marvel-eigenschap.

Conclusie

Voor mij is Black Panther niet de favoriete of beste Marvel-film, maar zeker goed genoeg. De film heeft een compleet andere sfeer, dan de meeste Marvel-films. Wat ik enorm fijn vond was de gewichtige bad guy en de nieuwe technieken die in Black Panther naar voren kwamen. Helaas viel de hoofdrolspeler voor mij wat tegen, en heb ik niet zoveel met de Afrikaanse cultuur, waardoor ik mij wat minder kon relateren aan de rituelen en dergelijke. Needless to say: vergeet niet te blijven zitten voor beide end-credit scènes. In de laatste komt zelfs nog een persoonlijke favoriet van mij langs, yay!

Deze post is al 1966 keer gelezen