Filmrecensie | The Giver

Releasedatum: 15 augustus 2014 (Amerika)
Release datum Nederland: onbekend
Regisseur: Phillip Noyce
Hoofdrollen: Brenton Thwaites en Jeff Bridges
Bijrollen: Meryl Streep, Alexander Skarsgård, Katie Holmes
Tagline: Search for truth. Find freedom.
Gebaseerd op: The Giver door Lois Lowry
Genre: Dystopia | Sci-fi | Fantasy | Drama
Classificatie: 13+

The Giver zorgt ervoor dat niemand meer negatieve emoties hoeft te voelen. Maar niet iedereen is hier even blij mee. The Receiver verzamelt alle emoties voor een nieuwe gemeenschap. Jonas wordt uitverkoren om naar de verhalen van deze oudere man te luisteren, zodat hij de negatieve emoties kan absorberen.

Wauw…

Dat is serieus het woord waar ik deze recensie mee wil beginnen, want wat is dit een prachtige film! Waarom is hij in hemelsnaam nog niet uitgebracht in Nederland?!

The Giver Quartet

The Giver is een hele speciale film en laat je heel warm en goed voelen. The Giver is gebaseerd op het gelijknamige boek van Lois Lowry dat al in 1993 is uitgegeven; één van de klassiekers van de 20ste eeuw. Een Nederlandse vertaling is echter nog niet verschenen, al wordt deze wel medio januari 2015 verwacht. Het boek The Giver is onderdeel van de boekenserie The Giver Quartet dat bestaat uit The Giver, Gathering Blue, Messenger en Son. Allen hebben ze een andere protagonist, maar alle verhalen spelen zich in hetzelfde futuristische tijdperk af.

Ik zal eerlijk bekennen; ik heb het boek niet gelezen. Meestal lees ik voordat ik een boekverfilming kijk het boek, maar het is wel eens fijn om niet te stressen over of ze wel of niet trouw zouden blijven en las ik dit keer het boek niet van tevoren. Dus of de verfilming wel of niet trouw is gebleven aan het boek kan ik je niet vertellen. Meestal is het boek beter dan de film, dus begrijp dat als ik deze film al zo goed vond, hoe goed het boek dan waarschijnlijk wel niet is! Ik zit er dan ook serieus over na te denken het hele kwartet te bestellen.

12 versus 25

In de film zien we Jonas, een twaalfjarige jongen die net als alle andere twaalfjarigen zijn jeugd achterlaat en de gemeenschap gaat dienen. Echter 1 probleem; het is totaal niet realistisch dat Brenton Thwaites een twaalfjarige speelt. Brenton Thwaites is afgelopen 10 augustus al 25 jaar geworden en hij ziet er echt niet uit als een twaalfjarige. Dit geldt overigens ook voor zijn leeftijdsgenoten, die zien er ook niet uit als twaalf. Maar dat terzijde, want de film is echt geweldig.

Uitverkoren

Jonas blijkt uitverkoren te zijn tot Keeper of Memories. Er is altijd maar 1 bewaker van herinneringen, behalve wanneer een nieuwe bewaker van herinneringen verkoren wordt en het tijd is voor de overdracht van deze herinneringen. De rest van de gemeenschap heeft geen herinneringen aan vroeger. In de gemeenschap waarin ze nu leven is geen plek voor geweld, pijn en haat, maar door het verbannen van emoties missen ook gevoelens als liefde en blijdschap. Je hebt geen echte familie, maar baby’s worden toegewezen aan gezinnen. Er is geen privacy want overal vliegen cameraatjes en elk huis zit blijkbaar ook vol met camera’s. Gebruik je niet de juiste woorden en vertoon je niet het juiste gedrag dan wordt dit kenbaar gemaakt.

Zwart-wit

Maar wat eerst vooral mist is kleur! De film begint zwart-wit. Dit vond ik persoonlijk erg bijzonder, want ik kijk nooit zwart-wit films, maar het is erg toepasselijk voor dit verhaal. In de gemeenschap is het belangrijk dat iedereen gelijk is, en doordat de gemeenschap zwart-wit is, is er ook geen onderscheid in onder andere ras. In de loop van film zien we hoe The Giver (de huidige Receiver/Keeper of Memories en adviseur van de ouderen) Jonas de herinneringen aan vroeger geeft. Jonas ervaart vervolgens ook steeds meer gevoelens en de film krijgt langzaamaan steeds meer kleur. Een heel interessant proces. Het feit dat er ook een baby meespeelt in dit verhaal zorgt er des te meer voor dat ik meeleef. Maar met deze herinneringen komt ook aan het licht dat deze Utopia eigenlijk een Dystopia is.

Sterke acteurs

De acteurs zijn erg sterk in deze film – ook al vond ik dat Jeff Bridges soms wat apart praatte – en de 97 minuten die de film duurt vliegen voorbij. Je wordt het verhaal ingezogen. Toen we bij het einde van de film kwamen vond ik het jammer dat het afgelopen was, want ik wilde nog wel zien hoe het verder ging ná dit einde. Maar het was wel een bevredigend einde, het verhaal was wel op een manier afgesloten. Ik keek op tegen de film omdat Taylor Swift erin speelt, maar die rol bleek echt heel klein te zijn- hoewel het personage wel een bijzondere rol heeft in het verhaal – en wat ze speelde deed ze goed.

Een aanrader

Meer wil ik eigenlijk niet over het verhaal vertellen omdat het veel mooier is als je het straks zelf kunt ervaren. De DVD komt in het buitenland als het goed is in november/december uit – althans dat zegt Amazon – maar of de film in Nederland op DVD uitkomt of misschien nog in de bios is onbekend. Vreemd, gezien de film al wel uit is gebracht in onder andere Engeland, Italië, India en Kroatië. Ik vind het in elk geval een echte aanrader! Hieronder nog de trailer.

Willen jullie The Giver ook graag kijken? En hebben jullie het boek gelezen?

Deze post is al 4565 keer gelezen