Boekrecensie | Rood – Pierce Brown

Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie.

Rood door Pierce Brown
Serie: Red Rising #1
Verschenen: 17 juni 2016 bij LS Amsterdam
aantal pagina's: 447
Genre: Fantasy, Sciencefiction, Young Adult
Rating: |

Darrow is een Rode, een lid van de laagste kaste in de kleurgeoriënteerde maatschappij van de toekomst. Net als zijn mede-Roden werkt hij de hele dag diep onder de grond, overtuigd dat hij en zijn medemensen de oppervlakte van Mars leefbaar maken voor toekomstige generaties. Een lot waar Darrow vrede mee heeft gesloten, wetende dat zijn bloed en zweet ooit zal resulteren in een betere wereld voor zijn kinderen.

Maar Darrow en zijn soort zijn verraden. Al snel komt hij erachter dat de mensheid de oppervlakte van Mars al generaties geleden heeft bereikt. Uitgestrekte steden en rijk begroeide velden strekken zich uit over het landschap. Darrow - en alle Roden net als hij - zijn niets meer dan slaven voor de decadente heersende klasse.

Geïnspireerd door een verlangen naar gerechtigheid, en gedreven door herinneringen aan een verloren liefde, offert Darrow alles op om het legendarische Instituut te infiltreren, een proefterrein voor de dominante Gouden kaste waar de nieuwe generatie van menselijke opperheren strijden om macht. Darrow wordt gedwongen te strijden voor zijn eigen leven en de toekomst van de beschaafde wereld tegen de beste en meest genadeloze leden van de heersende klasse van de maatschappij. Hij zal voor niets of niemand stoppen om zijn vijanden te verslaan... zelfs niet als dat betekent dat hij een van hen moet worden.

Red Rising

De Red Rising trilogie is al compleet, en dus vond ik het tijd worden dat ik het eerste deel in deze trilogie ook eens ging lezen. Ik had namelijk al veel positieve berichten gehoord over dit boek. Deze positieve woorden hadden mijn nieuwsgierigheid dus al gewekt, maar gelezen had ik Rood nog steeds niet. Tot een tijdje terug. Eindelijk kan ik jullie vertellen of ik de mening van die vele anderen deel.

Vergelijkingen

Op de achterflap wordt Rood vergeleken met boeken als The Hunger Games en Game of Thrones. Waar ik dat in het begin van het boek totaal niet zag, kan ik mij nu na het lezen wel voorstellen waarom deze vergelijking gemaakt wordt. De specifieke stijlen en de veranderingen van dingen aan je lichaam zoals bij district 1 en 2 in The Hunger Games is iets dat op een bepaalde manier terugkomt, alsook het overleven in een soort arena. De vergelijking met Game of Thrones snap ik ook als het aankomt op bloederige gevechten en de strijd tussen diverse stammen/machten. Je zou Percy Jackson er ook nog bij kunnen betrekken door de manier waarop goden verwerkt worden in het verhaal; in dit geval wordt gekeken naar de Romeinen. O, en het speelt zich ook nog in de ruimte af. Lekker gevarieerd boek dus.

Maakte geen indruk

Maar dit alles komt pas na het begin, waarover je ook al leest op de achterflap. De Roden, waaronder Darrow valt, worden misleid. En het gehele stuk waarin dit besef aan de orde komt pakte mij niet. Ik las een verhaal over een volk, maar voelde mij er niet mee verbonden. Er kwam een best wel belangrijke gebeurtenis voorbij, maar hij maakte geen indruk. Dit kwam omdat ik nog geen band had met de personages. Er werd best veel uitgelegd en de helft ging het ene oor in en het andere uit omdat het teveel was. Daarnaast ergerde ik mij aan de schrijfstijl. Vooral het gebruik van hoofdletters hierin. Er worden best veel woorden gebruikt waarin middenin het woord een hoofdletter staat, bijvoorbeeld sikkelMes en gravLaarzen. Het hoort bij het verhaal – al zie ik de functie niet -, maar dit zorgde ervoor dat ik de hele tijd uit het verhaal werd gehaald.

Gelukkig, het wordt beter

Ik bereidde mij tijdens plusminus de eerste negentig bladzijden voor op het schrijven van een negatieve recensie om bovenstaande redenen. Echter gebeurde er iets bijzonders. Ik kwam namelijk eindelijk aan bij het deel van het boek waardoor iedereen denk ik zo lovend is over Rood. Het verhaal werd interessant. Het werd spannend. En er waren toch ook best wat onverwachte wendingen. Er waren ook wel voorspelbare dingen, maar ook genoeg onverwachte wendingen waarvoor ik de auteur wil prijzen. Helaas vond ik het verhaal in totaliteit, en vooral ook in het begin, wat te traag. Uiteindelijk kreeg ik – gelukkig! – wel binding met de personages, maar ik ben niet extreem van ze gaan houden zoals bijvoorbeeld wel bij The Hunger Games het geval was. Als iemand bijvoorbeeld dood ging, dan zat ik niet te snikken. En dat is een gemiste kans.

Conclusie

Rood was een boek waar ik moeilijk in kwam door de overload aan informatie en het feit dat ik geen binding had met de personages. Ik ergerde mij ondertussen aan woorden met een random hoofdletter zoals in gravLaarzen. Gelukkig werd het verhaal beter na deze introductie van alles in de wereld die Pierce Brown heeft geschapen. Je komt dan terecht op een interessant strijdveld waar gelukkig ook redelijk wat onverwachte wendingen op je staan te wachten. Ik kreeg ook eindelijk binding met de personages, maar niet genoeg. Hoewel Rood mij dus duidelijk niet 100% heeft overtuigd ben ik wel nieuwsgierig hoe het verder zal gaan. Niet per direct, maar ergens in de toekomst pak ik deel twee een keer op.

Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen van Bol.com (Lees Magazine) in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie. Dit artikel is ook verschenen in Bol.coms Lees Magazine.

Deze post is al 1614 keer gelezen