Filmrecensie | The Hating Game (2022)

Geschatte leestijd: 5 minuten

Ondanks dat de film nog in enkele bioscopen te zien is, kan je hem inmiddels ook gewoon thuis kijken: The Hating Game. De film, gebaseerd op het gelijknamige boek van Sally Thorne, is sinds 10 februari 2022 te zien op Prime Video. Ik keek de film samen met een vriendin onder het genot van veel koppen thee en lekkers.

Details

Titel: The Hating Game
Releasedatum: 27 januari 2022
Regisseur: Peter Hutchings
Cast: Lucy Hale, Austin Stowell, Damon Daunno, Sakina Jaffrey, Corbin Bernsen
Tagline: He’s the one she loves to hate.
Genre: Komedie, Romantiek
Kijkwijzer: 12+ (Seks, Grof taalgebruik)

De ambitieuze Lucy Hutton neemt het op tegen haar koude, efficiënte tegenpool Joshua Templeton voor een grote promotie bij uitgeverij Bexley & Gamin. Terwijl ze gevangen zit in een gedeeld kantoor, begint Lucy aan een meedogenloos spel van een-op-een tegen Josh, een rivaliteit die steeds ingewikkelder wordt door haar toenemende aantrekkingskracht tot hem nadat een onschuldig liftritje NSFW wordt. Is het liefde of gewoon een spel in hun nooit eindigende jacht naar de topbaan?

The Hating Game

The Hating Game draait om Lucy Hutton en haar tegenpool Joshua Templeton. Hij is koud en geordend. Zij is warm en chaotisch. Maar ze zeggen toch ook: opposites attrackt? Wanneer ze tegen elkaar moeten strijden voor een promotie wordt de strijd alleen maar verder aangewakkerd. Maar dit geldt ook voor de aantrekkingskracht…

Oog voor detail

Er zijn een paar zaken die mij zijn opgevallen tijdens het kijken van The Hating Game. Eén ervan is het oog voor detail in de styling, en het ander de manier van filmen. Het gedeelde kantoor laat direct het verschil zien tussen de hoofdpersonages. Tot in detail, want de oplettende kijker kan zien dat zelf het kerstboompje dat in het midden staat, slechts gedecoreerd is aan de kant van Lucy.

Maar ook het filmwerk viel mij direct op. Van de focusscherpte die van de ene naar de andere persoon ging via de spiegel in een lift, tot de weerspiegeling van een straat in het natte wegdek. Dit is anders dan in andere romcoms en The Hating Game weet zich daarmee te onderscheiden.

Smurfen?

Er zitten af en toe wat gekke dingen in The Hating Game die uit het niets lijken te komen of waar verder niet op ingegaan wordt. Zo zie je Lucy namelijk iets schrijven over smurfen en deze ook verzamelen. Maar dit komt eigenlijk niet terug. Waar komt haar fascinatie met smurfen vandaan? En wat was hetgeen zij aan het schrijven was? Maar ook vond ik de overgang van concurrenten naar stiekem ook een beetje flirten uit het niets komen.

Goede chemie

Hoewel hoofdrolspeler Austin Stowell in de rol van Joshua Templeman niet direct het wauw-effect op mij had, wist hij zowel mijn vriendin als ik in te pakken met zijn charme. Af en toe zaten we zelfs beiden Lucy te berispen voor domme acties, terwijl Joshua zó lief was. We werden The Hating Game dus goed ingetrokken, konden goed meeleven en de chemie was on-point. Hoewel we Amerikanen wel een beetje raar vinden met hun overbezorgdheid bij een simpel griepje.

Conclusie

Wanneer je zin hebt om een avondje lekker te zwijmelen en met je filmbuddy te bespreken wat de personages wel of niet goed doen, dan is The Hating Game een goede match voor jou. Wij hebben in elk geval genoten van deze film. De chemie tussen beide hoofdrolspelers is goed. Het verhaal is vermakelijk en heeft genoeg spanning. Ga ik de film duizend keer opnieuw kijken? Nee, dat denk ik niet. Maar wanneer je van volwassen romcoms houdt, dan is deze zeker ook één om te kijken.

Deze post is al 1270 keer gelezen