Filmrecensie | The Last Five Years

Releasedatum: 2 november 2015 (NL)
Regisseur: Richard LaGravenese
Hoofdrollen: Anna Kendrick, Jeremy Jordan
Bijrollen: Tamara Mintz, Cassandra Inman
Tagline: There are two sides to every love story
Genre: Komedie | Drama | Musical | Romantiek
Classificatie: Alle leeftijden

Hij is een jonge romanschrijver aan de vooravond van de grote doorbraak. Zij droomt van een acteercarrière. Bij hun eerste ontmoeting slaat de vonk tussen Jamie (Jeremy Jordan) en Cathy (Anna Kendrick) meteen over. Maar al snel ontstaan er barstjes in hun droomhuwelijk. Want als het grote succes zich aandient voor Jamie, terwijl Cathy vrede moet nemen met bijrolletjes, steken andere spoken de kop op zoals verleiding, jaloezie en wederzijds onbegrip.

“Misschien wordt het beter…”

The Last Five Years is een musicalfilm. Ik ben gék op musicalfilms en dansfilms, dus vol enthousiasme begon ik aan The Last Five Years. Om op de meest grootse manier teleurgesteld te worden, want wat vond ik deze film slecht. Ik heb zelfs overwogen de film uit te zetten, maar onder het mom “misschien wordt het beter” heb ik toch doorgezet.

Te veel zang

Laat ik beginnen met het feit dat ik totaal geen feeling had met de personages, en dit had zeker ook te maken met het feit dat er simpelweg geen chemie was tussen de beide hoofdrolspelers. Ik voelde het niet, en dan wordt het moeilijker en moeilijker om mee te leven. Ook was er geen fijne balans tussen dialoog en zang. Er was echt veel te veel zang. Op zich niet gek voor een musicalfilm, maar als je anderhalf uur lang continu naar zang moet luisteren, en dan al helemaal zonder dat ik ooit het gevoel had dat er wat afwisseling zat in toonsoort, daar word je niet blij van. Daarnaast heb je dan ook geen tijd de liedjes of het verhaal te laten bezinken. Ik denk ook dat het verhaal sterker was geweest zonder zang, want er zit best een verhaal onder, maar dat is door zang compleet aan mij voorbij gegaan.

Zang-/Acteerkunsten

Een andere reden dat ik deze film graag wilde zien is Anna Kendrick. Wie kent haar nou niet van de geniale Pitch Perfect films. Dat ze kan zingen wisten we dus al, en acteren kan ze ook. Dat bewijst ze ook in The Last Five Years. Ze kan ook tijdens het zingen goed emoties overbrengen. Maar dan heb je Jeremy Jordan, die op de één of andere manier maar één gezicht kent. Het tweede liedje in de film is ook van hem, maar voor mijn gevoel past het compleet niet bij de scène. Voor mijn gevoel zat het liedje zelfs in de weg en bracht hij in totaliteit de scène niet goed over.

Musicalhit?

Wat ik ook had verwacht is dat er toch minstens één musical hit uit voort zou komen. Eigenlijk elke musicalfilm heeft wel een topnummer welke ontzettend bekend wordt en grijs gedraaid wordt, maar dat is bij The Last Five Years niet het geval. Voor mijn gevoel klonken ook alle liedjes hetzelfde. Het zijn geen liedjes die je naderhand nog zit te zingen en ze blijven niet hangen.

Conclusie

The Last Five Years is een film waar ik enorm naar uitkeek, maar uiteindelijk keihard tegenviel. Ik werd op een gegeven moment gek als Jeremy Jordan weer een liedje inzette, om nog maar niet te spreken over het feit de Jeremy Jordan en Anna Kendrick totaal geen chemie hadden met elkaar. Nieuwe musicalhits brengt The Last Five Years ook niet voort en als ik heel eerlijk ben denk ik dat ik deze film heel snel zal vergeten.

Deze post is al 2489 keer gelezen