Never Have I Ever | Niet de standaard tienerserie

Titel: Never Have I Ever
Releasedatum: 27 april 2020
Showrunner: Mindy Kaling, Lang Fisher
Cast: Maitreyi Ramakrishnan, Darren Barnet, Jaren Lewison, Poorna Jagannathan, Lee Rodriguez, Sendhil Ramamurthy, Niecy Nash, Richa Moorjani, Ramona Young
Speelduur per afl.: 30 minuten
Genre: Komedie
Kijkwijzer: 9+ (Angst, Grof taalgebruik)

De Indisch-Amerikaanse tiener Devi Vishwakumar heeft twee beste vriendinnen, de Oost-Aziatisch Eleanor en de half zwarte, half witte lesbienne Fabiola. Bij de leerlingen op hun middelbare school Sherman Oaks staan ze bekend als de UN, vanwege hun slimheid en diversiteit. Na een traumatisch jaar wil Devi populair zijn in plaats van een buienbeentje, maar vrienden, familie en gevoelens gaan het haar niet makkelijk maken.

Nieuw op Netflix

Ik had Never Have I Ever al voorbij zien komen in ‘Binnenkort op Netflix’-lijstjes van Netflix-Nederland. Maar het was pas toen Lisa van Leave No Story Behind twitterde dat de serie awesome is, dat ik besloot het te gaan kijken. Dankjewel Lisa, dat ik deze serie véél eerder een kans heb gegeven, dan in van plan was. Want het is inderdaad een supermooie serie. Ik had verwacht dat het eigenlijk een vrij standaard tienerserie zou worden. Wat wil je ook met zo’n titel? Ik denk dat je bij “Ik heb nog nooit…” automatisch denkt aan het spelletje dat voornamelijk in Amerikaanse tienerseries veel gespeeld wordt. Maar waar gaat de serie nou eigenlijk over?

Never Have I Ever

Never Have I Ever gaat over de Hindoestaanse Devi Vishwakumar. Devi is in het eerste jaar van haar middelbare school haar vader verloren. Tijdens een optreden bij haar op school, waar zij de harp speelde, kreeg hij een hartaanval. In de serie zien we hoe Devi samen met haar beste vriendinnen aan het tweede schooljaar start. Devi is duidelijk nog niet over de dood van haar vader heen, en dat is een groot thema in de serie. Maar ook Devi’s vriendinnen Eleanor en Fabiola moeten dealen met hun eigen problemen. Tot slot zijn er ook enkele bijpersonages met belangrijke rollen, zoals de sexy Paxton, Devi’s rivaal Ben, Devi’s nicht Kamala en Devi’s moeder Nalini.

Niet standaard

Zoals ik al zei had ik dus verwacht dat het een vrij standaard tienerserie zou worden, maar dat is allesbehalve waar. De serie is bedacht door Mindy Kaling, en dat is te merken. Veel groepen die in de minderheid zijn, krijgen in Never Have I Ever een duidelijke stem. Zo is er plek voor Hindoestaanse cultuur, voor seksualiteit, het verschil tussen nerds en de populaire typen, en meer. Maar de serie bevat ook andere belangrijke thema’s, zoals omgaan met verlies, rouw, het effect hiervan op familie. Mede met behulp van flashbacks wordt dit mooi weergegeven; ik leefde hierdoor enorm mee met Devi en haar familie.

Clichés en voice-overs

Uiteraard is er ook ruimte voor humor en standaard tienerdingen in Never Have I Ever. Devi wil van het tweede jaar háár jaar maken. Zij en haar vriendinnen moeten vriendjes krijgen en eindelijk eens populair worden. Maar daarvoor moeten ze wel minder nerd zijn. Ook kun je hierbij diverse clichés verwachten, maar dat hoort er ook wel een beetje bij en vond ik allesbehalve storend. Ik heb er juist van genoten. De voice-over vond ik niet passend; wel in het verhaal zelf, maar niet qua toon van spreken. Het was een soort monotoon.

Conclusie

Never Have I Ever is een tienerserie die nét iets anders is dan ik had verwacht. Er zit meer diepgang in en je merkt duidelijk dat de serie verschillende culturen en groepen wil aanspreken. In mijn opinie is dit goed gelukt. Ik heb de serie lekker gebinged en het verveelde geen moment. De personages zijn likeable en zijn goed neergezet door de acteurs, alsook het verhaal is goed geschreven. Tijdens de laatste aflevering moest ik zelfs wat traantjes wegpinken. Natuurlijk kun je ook cliché tienerzaken verwachten, maar dat hoort erbij. Ik kan in elk geval niet wachten op het tweede seizoen.