Boekrecensie | Phobos – Victor Dixen

Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie.

Phobos door Victor Dixen
Serie: Phobos #1
Verschenen: 23 augustus 2016 bij Uitgeverij Volt
Format: Paperback, aantal pagina's: 398
Genre: Young Adult
Lees ook: Phobos², Phobos³
Rating: |

Zes meisjes
Zes jongens
Zes minuten om elkaar te leren kennen
De eeuwigheid om van elkaar te houden

Ze dromen ervan geschiedenis te schrijven
Zes jongens en zes meisjes bevinden zich in een ruimteschip op weg naar Mars. Overal aan boord hangen camera’s, elke stap die ze zetten wordt gefilmd. De reis is namelijk ook een datingshow, die wereldwijd wordt uitgezonden: project Genesis. Het is de bedoeling dat ze allemaal hun grote liefde vinden, zodat ze op Mars de eerste menselijke kolonie in de ruimte kunnen beginnen.

Zij droomt ervan verliefd te worden
Léonor is een van de uitverkorenen. Ze is een wees en kan niet wachten haar eenzame leven achter te laten. Als haar droom een nachtmerrie wordt, is er alleen geen weg meer terug.

Phobos

Uitgeverij Q benaderde mij in het voorjaar al met de vraag of ik Phobos zou willen lezen. Het duurde nog tot en met augustus voordat het boek zou uitkomen, maar ik zou alvast op de lijst gezet worden voor een recensie-exemplaar. Eind augustus kwam het boek eindelijk uit, maar ik ontving hem half augustus al. Ik begon vrij snel met het lezen van Phobos, maar na 81 pagina’s heb ik het boek aan de kant gelegd, en pas twee maanden later pakte ik het weer op. Waar ging het mis? Want een liefdesverhaal/datingshow in de ruimte klinkt als een verhaal dat precies in mijn straatje past. Daarnaast is het een heel origineel concept.

Het einde was goed

Was het eerste driekwart van het boek maar net zo goed als het laatste kwart. Na het dichtslaan van het boek kan ik niet wachten op Phobos², want ik móét weten hoe het verder gaat. Dit gevoel kwam echter pas meer en meer in het laatste kwart van Phobos. Het laatste kwart bevat spanning, sensatie en bovenal actie. Eindelijk gebeurde er wat!

Teveel informatie?

Het eerste driekwart van het boek is veel opbouw en vroeg ik mij echt af waarom iedereen zo enthousiast is over dit boek. Er wordt heel veel uitgelegd, en als lezer weet je veel. Je krijg namelijk bijna elke kant van het verhaal mee. De kant van de mensen achter het programma – Genesis -, van de meiden – voornamelijk Léonor – en van personages buiten het programma om. Misschien is  het net iets teveel informatie. Er bleef weinig spanning over. Ik kreeg maar niet dat gevoel dat ik wilde hebben; dat ik niet kon stoppen met lezen. Het enige dat niet echt in beeld kwam en waar ik eventueel nog wel nieuwsgierig was geweest, zijn de jongens.

Niet meeslepend genoeg

Ook lukte het Victor Dixen niet mij mee te slepen in het boek. Ik raakte niet bijzonder gehecht aan personages. Het is de bedoeling dat de jongens en meiden uiteindelijk iemand kiezen om mee te trouwen, en al op het moment dat de jongens op het beeldscherm in het ruimteschip uitgebreid voorgesteld worden, wist ik al naar wie Léonors voorkeur zou gaan. Het was te overduidelijk. Ook viel de schrijver in herhaling met sommige dingen en dacht ik soms: “Ja, dat weet ik inmiddels wel…” Hoewel het verhaal interessant is opgebouwd, vond ik sommige dingen soms wel iets te theatraal overkomen waardoor het aan geloofwaardigheid inleverde.

Actie in de keet!

Gelukkig maakte het laatste kwart veel goed. Actie in de keet! Het ging eindelijk los. Het duurde mij allemaal gewoon veel te lang, en het verhaal kabbelde maar voort. Maar dat einde! Ik hoop echt dat hij dit weet vast te houden in Phobos², want dat laatste kwart was heerlijk om te lezen. Hij eindigt overigens ook met een behoorlijke cliffhanger.

Als een filmscript

Laat ik ook eindigen met een positieve noot. Ik heb proberen te ontdekken of Victor Dixen ook films of series heeft geschreven, maar dit heb ik niet kunnen ontdekken. Phobos is namelijk een soort van geschreven als filmscript. Hele duidelijke omschrijvingen van wat er gebeurt, bijvoorbeeld: “Het beeld begint zwart. Dan is de lege ontmoetingsruimte te zien. Ondertitel: [etc.]” Hoofdstukken bestaan ook uit scènewisselingen; dan zie je wat te zien is op het 24-uurs kanaal dat de mensen op aarde ontvangen, dan schakel je naar de mensen achter Genesis, en dan bijvoorbeeld naar iemand buiten het bereik van de show. Dit vond ik erg leuk. Het is even wennen, ook qua wat de afkortingen betekenen, maar als je het eenmaal door hebt is het heel duidelijk.

Duister verhaal

Phobos bevat overigens plaatjes en tabellen om het verhaal te ondersteunen, hier was ik persoonlijk erg blij mee. Ook de cover vind ik goed passen. Al in de eerste honderd pagina’s maakt het verhaal duidelijk waarom deze cover zo goed past. De achterflap echter… Ik verwachte een romantisch verhaal in de ruimte, maar dat is het niet. Ja, het is een onderdeel, maar het échte verhaal heeft een veel grotere rol. Er zit een veel duistererde kant aan dit boek. Verwacht dus geen zoet liefdesverhaal. Phobos is een boek dat begint met het “idee”, welke op de achterflap benoemd wordt, maar begint vervolgens met het ontrafelen van een groot duister geheim (wat voor jou als lezer absoluut niet geheim is, want het wordt je praktisch direct in het begin verteld). Intriges en samenzweringen voeren de boventoon in Phobos.

Conclusie

Oké, tijd om de recensie af te ronden. Ik merk dat het mij de laatste tijd niet zo goed lukt het bij maximaal vijf alinea’s te houden (mijn zelfopgelegde maximum), haha. Phobos is een boek dat mij niet wist te binden als lezer. Het is een opbouwend boek, en doordat je zoveel informatie krijgt werd mijn nieuwsgierigheid niet gewekt. Het laatste kwart wist mij echter wel te overtuigen Phobos² te willen lezen, want toen kwam er eindelijk actie en spanning, en sensatie. Het werd spannend! Als Victor Dixen Phobos² net zo weet te schrijven als het laatste kwart van Phobos, dan lees ik Phobos² in een dag uit – zodra hij uitkomt dan, want we moeten er nog even op wachten (maart 2017). Wisten jullie trouwens al dat Victor Dixen ook naar Yalfest 2017 komt?

Deze post is al 1965 keer gelezen