Boekrecensie | Een dag in december – Josie Silver

Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie.

Een dag in december door Josie Silver
Verschenen: 16 oktober 2018 bij LS Amsterdam
Format: Paperback, aantal pagina's: 411
Genre: Roman
Rating: |

Twee mensen. Tien kansen. Een onvergetelijk liefdesverhaal.

Laurie is er zeker van dat liefde op het eerste gezicht niet bestaat. Het leven is geen romantische film, toch? Maar dan, op een besneeuwde decemberdag, ziet ze vanuit de bus een jongen bij de halte van wie ze vóélt dat hij de ware is. Hun ogen ontmoeten elkaar, er is een magisch moment... en dan rijdt de bus door.

Ze denkt dat ze de jongen nooit meer tegen het lijf zal lopen. Maar een jaar later stelt haar beste vriendin Sarah haar tijdens kerst voor aan de nieuwe liefde van haar leven. En dat is… de jongen van de bushalte.

Vastbesloten om hem te laten gaan, gaat Laurie verder met haar leven, maar wat als het lot andere plannen heeft?

Een dag in december…

Toen ik de flaptekst las van Een dag in december leek het mij het ideale boek voor de gure wintermaanden. De ultieme feelgood voor de decembermaand. Ik was erg benieuwd hoe het verhaal zou gaan verlopen na het einde van de flaptekst. Dus toen ik de vraag kreeg of ik het boek wilde recenseren, zei ik ja, heel graag. Niet alleen kreeg ik het boek, maar werd er een superleuk pakket verstuurd door de uitgeverij. Dankjewel! Vandaag vertel ik jullie of het boek aan mijn verwachtingen heeft voldaan.

… en andere dagen

Een dag in december heeft mij behoorlijk verrast. Dit komt doordat het boek een bijzondere opzet heeft waar ik vooraf niet van op de hoogte was. Ik verwachte namelijk dat het allemaal in bijvoorbeeld ongeveer een jaar tijd zou spelen. De waarheid is echter dat het boek 10(!) jaar bestrijkt. Een dag in december is opgedeeld in jaren en daarbinnen onderverdeeld in hoofdstukken van bepaalde dagen in het jaar.

Is er genoeg binding?

In eerste instantie vond ik de opzet niet fijn. Ik was bang dat ik hierdoor nooit echt binding zou vinden met de personages doordat je alleen slechts momenten in het jaar van ze voorbij ziet komen. Er zou een grote kans zijn dat het hierdoor oppervlakkig zou blijven. Gelukkig veranderde mijn mening hierover. Hoe verder ik het boek in kwam, des te meer voelde ik mij met Laurie, Sarah en Jack verbonden. De schrijfster heeft de personages dusdanig neergezet dat ik ze levendig voor mij zie en ze wilde aanmoedigen, voor ze wilde juichen of ze juist een schop onder de kont wilde geven.

Maar komt dat happy ending wel?

Een dag in december was niet alleen in opzet anders dan ik had verwacht, maar ook qua verhaalverloop. Ik verwachte dat Laurie en Jack elkaar zouden ontmoeten en dat ze dan, na enkele kleine hobbeltjes, bij elkaar uit zouden komen en we dan nog een stuk met allerlei romantische zaken voorbij zouden zien komen. Zo simpel is dit verhaal echter niet. Dit verhaal is in dat opzicht wat lastig uit te leggen. Je zou het qua opzet een beetje kunnen vergelijken met Love, Rosie (de film, het boek heb ik nog niet gelezen), maar dan een volwassenere versie daarvan. Er gebeurt door de jaren heen héél veel. We zien hoe hun levens zich ontvouwen, met elkaar vermengen, uit elkaar gerukt worden, en meer. Ik besefte zelf ook hoeveel er kan gebeuren in tien jaar tijd. Aan de ene kant is tien jaar een lange tijd, maar aan de andere kant vliegt het ook zo voorbij.

Ontzettend realistisch

Waar ik in het begin dus bang was dat de opzet ervoor zou zorgen dat ik geen binding zou vinden met de personages, kan ik je mededelen dat ik meerdere keren tranen heb gelaten. Het verhaal in Een dag in december is, waarschijnlijk juist doordat het zoveel jaren bestrijkt, enorm realistisch. Juist omdat het geen standaard roman is wil je door blijven lezen omdat je wilt weten of dit verhaal wel of niet op een bepaalde manier zal eindigen. Ik hoopte natuurlijk op een bepaalde uitkomst, maar tijdens het lezen besef je dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is en begin je je af te vragen of dat einde er wel zal komen.

Als ik nadenk over de problemen waar de personages tegenaan lopen dan heb ik ook geen idee hoe ik daar mee om zou gaan. Wat de keuzes begrijpelijk maakt. Hoewel Laurie de meeste hoofdstukken voor haar rekening neemt, lezen we ook af en toe vanuit het perspectief van Jack. Hierdoor weet je ook hoe hij in bepaalde zaken staat.

Conclusie

Een dag in december heeft niet voldaan aan mijn verwachtingen. Het is echter een boek dat zo anders is dan andere romans die ik heb gelezen dat ik onmogelijk de juiste verwachtingen had kunnen hebben. Een dag in december heeft een bijzondere opzet, die uiteindelijk enorm goed blijkt te werken. Ik heb de personages in mijn armen gesloten en met ze meegeleefd, met af en toe een lach en een traan. Een dag in december is verrassend realistisch en voor mijn gevoel niet makkelijk te vergelijken met andere romans. Een dag in december start op een dag in december, maar beslaat in totaal tien jaar. Ik heb ervan genoten en het boek had van mij best dikker mogen zijn.

Staat dit boek al op jouw verlanglijstje?

Deze post is al 1689 keer gelezen