Boekrecensie | Iskari, de laatste Namsara – Kristen Ciccarelli

Iskari: de laatste Namsara door Kristen Ciccarelli
Serie: Iskari #1
Verschenen: 4 oktober 2017 bij Blossom Books
Format: Hardcover, aantal pagina's: 379
Genre: Fantasy, Young Adult
Lees ook: Iskari: De Gevangen Koningin
Rating: |

In den beginne was de Oude eenzaam. Daarom maakte hij twee metgezellen voor zichzelf. De eerste noemde hij Namsara. De tweede metgezel noemde hij Iskari. Waar Namsara blijdschap en liefde bracht, bracht Iskari dood en verderf.

Asha is niet alleen de dochter van de koning van Firgaard, maar ook de Iskari; de meest gevreesde drakendoder van het land. Dit kan haar echter niet redden van wat haar thuis te wachten staat: een gedwongen huwelijk met de meedogenloze, vreselijke commandant van haar vaders leger.

Er is één uitweg: Asha kan haar vrijheid terugkopen in ruil voor de kop van Kozu, de gevaarlijkste draak van Firgaard –en ook de draak die verantwoordelijk was voor de totale verwoesting van haar stad.

Tijdens de jacht ontrafelt Asha een eeuwenoud geheim over het lot van de Iskari en de laatste Namsara. Met hulp van een stiekeme vriend – de slavenjongen Torwin, die toebehoort aan de familie van haar verloofde – moet Asha achter de waarheid zien te komen, ook al zet ze daarbij haar leven en dat van Torwin op het spel.

Iskari, de laatste Namsara

Vorig jaar vroeg ik tijdens de laatste leesclub bijeenkomst van 2017 welke boeken de leden graag als keuze zouden willen hebben in 2018. Ik kies namelijk altijd drie boeken uit, en daar stemmen we dan gezamenlijk op. Het boek met de meeste stemmen bespreken we tijdens de volgende bijeenkomst. Iskari, de laatste Namsara, was één van de boeken die genoemd werd. Tijdens de bijeenkomst op 3 mei 2018 kreeg Iskari de meeste stemmen, en dus zouden we het boek op 21 juni 2018 gaan bespreken. Je mag best weten dat ik hier van baalde. Iskari trok mij namelijk totaal niet. Ik denk dat de setting en de draken de boosdoeners daarvoor waren. Toch geef ik, zoals je hierboven kunt zien, vier sterren aan Iskari. Wat is er gebeurd?

Lekker vlot en interessant

Allereerst blijkt Iskari heel makkelijk in te komen; door de vlotte schrijfstijl zit je direct in het verhaal. En dit blijft het gehele boek. Het verhaal leest van begin tot eind lekker vlot door. Het lijkt een dik boek, maar daar merk je niks van als je aan het lezen bent. Ten tweede bleek het verhaal ook gewoon echt interessant te zijn. Dit kwam onder andere door de verhalen die je tegenkomt in het boek (de pagina’s die grijs gemaakt zijn). Het geeft inzicht in het verleden, geeft een stukje verdieping, en hierdoor kom je stukje bij beetje meer te weten.

Een schattige draak werkt altijd

Hoewel draken mij totaal niet trokken, vond ik Iskari wel leuk. Dit komt mede door de interessante geschiedenis met betrekking tot Namsara’s en draken. Maar ook omdat er een draak genaamd Schaduw in zit (waarvan ik liever had dat het gewoon Shadow was gebleven in de vertaling), en die was ontzettend lief en schattig. Het was dus ontzettend leuk om hierover te lezen. Asha maakt ook echt een ontwikkeling door in het verhaal, en samen met het verhaal over Kozu en diverse andere personages, zorgde dit ervoor dat ik met plezier bleef lezen.

Deze poster staat op de dustcover van Iskari

Wel wat onbekende woorden

Waar ik wel wat problemen mee had waren de niet bij mij bekende woorden. Bijvoorbeeld: Kashba, Medina, Shaxa, Oed, Draksor, Skral. Ik wist niet wat het betekende en ging ervan uit dat het verzonnen woorden waren. Doordat ik niet wist wat de woorden betekenden, miste ik wat context. Dus ben ik maar even gaan googlelen, want voor hetzelfde geld betekende het wél wat. En dat bleek dus ook zo te zijn.

Zo is de kashba (een soort van stadsmuren, het verdedigbare deel) kenmerkend voor Marokko en Algerije. En is de medina in feite de stad zelf, vaak gekenmerkt door smalle straatjes vol met kraampjes. Doordat ik dit leerde kon ik beter plaatsen hoe het eruit zag. Oh, en een oed is dus ook een bestaand muziekinstrument. Grappig is, dat iemand die het boek in het Duits had gelezen, ons vertelde tijdens de leesclub, dat deze woorden daar niet eens in gebruikt werden; het was allemaal vertaald naar bijvoorbeeld ‘de stad’. Vergemakkelijkt dus.

Conclusie

Soms is het goed dat je dankzij een leesclub een boek oppakt dat je anders nooit gelezen zou hebben. Want waar Iskari mij totaal niet trok, en ik er zelfs van baalde dat dit boek de meeste stemmen kreeg in de leesclub, bleek ik het boek best wel leuk te vinden. Iskari is lekker vlot geschreven en bevat een verhaal dat je interesse vast weet te houden. En die draken? Die waren stiekem ook leuk en interessant. Ik ben dus blij dat ik dit boek uiteindelijk toch heb gelezen.

Deze post is al 1855 keer gelezen