Boekrecensie | Tot je weer ademen kunt – Jessica Winter

Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie.

Tot je weer ademen kunt door Jessica Winter
Serie: Julia und Jeremy #1
Verschenen: 25 oktober 2016 bij Callenbach
Format: Paperback, aantal pagina's: 351
Genre: Contemporary, Young Adult
Rating: |

Op het eerste gezicht kunnen de levens van Julia en Jeremy niet meer verschillen. Buiten wat onderlinge treiterijen delen ze niets met elkaar. Dat verandert op slag als Jeremy bij toeval een geheim ontdekt dat Julia al jaren probeert te verbergen. Voor het eerst in zijn leven moet Jeremy werken voor iets; hij moet Julia's vertrouwen winnen om haar te kunnen helpen. Maar hoe dichter hij bij haar komt, hoe meer hij zich realiseert dat niet alleen haar façade afbrokkelt.

Jessica

Het klinkt misschien gek, maar ik wilde graag een boek lezen, geschreven door een Jessica. Hebben jullie dat ook weleens? Dat je aangetrokken wordt door iets waar je eigen voornaam op staat? Zodoende viel het persbericht over Tot je weer ademen kunt door de Duitse Jessica Winter extra op. Daarnaast was ik wel nieuwsgierig naar het geheim waar ze het over hebben op de achterflap.

Tegenvallende schrijfstijl

Toen ik echter eindelijk in het boek begon afgelopen eind februari, kon het boek mij niet pakken. Het verhaal van Julia greep mij in eerste instantie wel aan, maar toen Jeremy aan het woord kwam ergerde ik mij aan hoe zijn gedrag en gedachtegang werden beschreven. En vanaf dat punt vond ik haar schrijfstijl dan ook enorm tegenvallen. Zodoende bleef het boek na drie avonden – ik lees vaak voor het slapen gaan – en slechts 81 pagina’s onder aan de stapel boeken op mijn nachtkastje liggen.

Nog een kans

Eind juni pakte ik het boek eindelijk weer op. Nog steeds werd ik er niet door gegrepen. Dit komt mede door het feit dat het boek vrij traag verloopt. Maar ook doordat de schrijfster de neiging heeft haar personages te laten verantwoorden waarom ze iets doen of denken. Terwijl dit eigenlijk al eerder in het verhaal duidelijk is geworden. Ze moet de lezer ook de kans geven om de punten zelf met elkaar te verbinden. Dat af en toe ontzettend veel footbal-termen en beschrijvingen voorbij kwamen hielp ook niet om connectie met het verhaal te maken.

De tweede helft sleepte me mee

Maar toen ik op ongeveer de helft was begon het verhaal mij steeds meer mee te slepen. Ik merkte dat ik dat ik lekker door wilde lezen. De personages werden tastbaar, hadden een fijne chemie en het verhaal werd echt. Het onderwerp – het geheim van de achterflap, maar eigenlijk ook diverse bijverhalen daaromheen – is behoorlijk heftig en greep mij zodanig aan dat ik tegen het einde steeds vaker tranen in mijn ooghoeken voelde opwellen (tot huilen is het overigens niet gekomen dit keer). Het boek heeft een spannende cliffhanger en diverse onafgesloten verhaallijnen – sommigen waarvan we slechts een puntje hebben gezien. Hierdoor wil je het liefst direct door naar het tweede deel: Zolang je bij me blijft.

Conclusie

Hoewel het boek niet zo sterk begon door onder andere een tegenvallende schrijfstijl, en ik het boek daardoor tussendoor ook heb laten liggen, wist de tweede helft mij enorm mee te laten leven. Julia en Jeremy werden personages waar ik om begon te geven. Toen ik merkte dat er steeds minder pagina’s over waren en de kans op een cliffhanger dus groot was, baalde ik dan ook oprecht. Helemaal toen ik daadwerkelijk bij het einde kwam en nu dus niet weet hoe het verder gaat! Gelukkig is begin juni 2017 het tweede deel al uitgekomen en kun je als je wilt, direct verder lezen.

Deze post is al 2214 keer gelezen