Filmrecensie | Rocketman (2019)

Titel: Rocketman
Releasedatum DVD/Blu–ray: 2 oktober 2019 (NL)
Regisseur: Dexter Fletcher
Cast: Taron Egerton, Jamie Bell, Richard Madden, Bryce Dallas Howard, Gemma Jones, Charlie Rowe
Tagline: The Only Way to Tell His Story is to live His Fantasy.
Genre: Biografie | Drama | Muziek | Musical
Kijkwijzer: 12+ (Geweld, Angst, Seks, Grof taalgebruik, Discriminatie, Drugs- en/of alcoholgebruik)

Rocketman vertelt het buitengewone leven van Elton John (Taron Egerton), van zijn jeugd als ‘small-town boy’ tot zijn internationale doorbraak. De film volgt de metamorfose van Reginald Dwight, een timide wonderkind, tot een wereldwijde superster. Zijn inspirerende verhaal – gebaseerd op de mooiste liedjes van de ster – laat ons het ongelooflijke succes beleven van een jongetje uit een provinciestadje dat uitgroeide tot een popcultureel icoon.

Rocketman

Dat ik de film Rocketman graag wilde zien had eerlijk gezegd niks te maken met het feit dat het een Elton John biopic is. Ik wilde de film graag zien omdat Taron Egerton erin speelt en ik gek op hem ben. Wat ik wist van Elton John was ook beperkt. Hij kleed zich altijd extravagant. Hij is homoseksueel. En hij zong op de begrafenis van Diana. Wat ik van Rocketman kon verwachten wist ik eerlijk gezegd ook niet. Bij mijn weten is hij altijd een extravagante, maar rustige en nette man geweest. Achteraf denk ik dat ik dat beeld alleen maar heb omdat ik Elton John pas leerde kennen als artiest in de jaren 90. Het zijn juist de jaren daarvoor waar de film zich op focust en waarin van alles is gebeurd. Ikzelf ben geboren in 1990 en het blijkt dat Elton John sinds dat jaar weer nuchter door het leven gaat. Hij is inmiddels gelukkig getrouwd en heeft twee kinderen.

Fantasy

Het begin van de film wist mij niet direct te pakken. Ik kon echter ook niet de vinger op de gevoelige plek leggen. Pas toen ik de extra’s bekeek begon mij te dagen waarom het begin mij niet direct pakte. Ik had de verkeerde verwachtingen. Wat ik ben gewend van een biografie is dat het een vrij realistische weergave is van iemands leven. Nee, dat is Rocketman absoluut niet. In de extra’s vertellen ze meer over de keuze voor deze surrealistische weergave. Het past bij het extravagante voorkomen van Elton John. Een rechtdoorzee biografie had niet bij hem als persoon gepast. En nu ik de beweegredenen hiervoor weet, vind ik het begin ineens een stuk sterker. Sowieso vind ik de film steeds sterker worden terwijl het verhaal verloopt.

Het leven van Reginald Kenneth Dwight

Wat ik niet wist, is dat het idee voor deze film van Elton John zelf komt. Hij heeft veel invloed gehad op Rocketman. Zo vond hij het belangrijk om niet alleen de mooie momenten te laten zien, maar ook zware momenten. Maar wel op zo’n manier dat de film niet een te zware lading krijgt. En ik denk zeker dat dat is gelukt. Ik heb meegeleefd met hem in de moeilijke periodes, maar door de surrealistische weergave werd het ietwat luchtiger gehouden dan het ongetwijfeld voor hem gevoeld moet hebben. Ik heb nooit geweten dat hij zo’n slechte jeugd heeft gehad, en ten prooi is gevallen aan drank, drugs en meer. Na het bekijken van Rocketman prijs ik mijzelf gelukkig met de jeugd die ik had en de ouders die mij en mijn broertje steunen en juist goed reageerden op zijn coming out. Niet iedereen treft het hiermee. En ja, ik had vroeger ook genoeg onenigheid, maar dat hoort erbij, en mijn jeugd was nog altijd beter dan die van Elton John. Wat overigens niet eens zijn echte naam is!

Hij zingt zelf!

Wat ik bijzonder vind is dat Taron Egerton alles zelf doet in Rocketman, waaronder het zingen. En hij heeft zelfs een beetje piano leren spelen! Zijn stem klinkt zeker niet hetzelfde als die van Elton John, maar daar hebben ze bewust voor gekozen. Elton John heeft zijn handen hier vanaf getrokken zodat de muziek in dienst van de film zou staan, en het geen letterlijke cover zou worden. Wederom een keuze die goed te begrijpen is, en waar ongetwijfeld niet elke artiest zo makkelijk over denkt. Taron Egerton blijft een topper en zet ook nu weer goed acteerwerk neer. O, trouwens: ik vond het ook leuk om Jamie “Billy Elliot” Bell in deze film te zien. Zo’n leuke jongen, die ook enorm goed acteert.

Feest van herkenning

Rocketman is ook een feest van herkenning. Zoveel liedjes waarvan ik nooit door heb gehad dat dit liedjes van Elton John zijn. Ik kan Still Standing bijna compleet meezingen, maar het kwam als verrassing dat dit blijkbaar een lied van hem is. Ik weet niet wat dit over mij zegt, maar goed, haha. Wat ik leuk vind is dat de film op het einde enkele foto’s van Taron Egerton als Elton John naast echte foto’s van Elton John zet. Erg bijzonder.

Conclusie

Hoewel ik het begin van Rocketman in eerste instantie niet enorm sterk vond, vind ik het een stuk sterker nadat ik in de extra’s meer hoorde over de beweegredenen van deze weergave van Elton Johns biografie. Verwacht van Rocketman geen 100% realistische film. Waar de meeste dingen feitelijk wel kloppen is de weergave dit niet altijd. Ze gebruiken een gezonde dosis fantasy, welke goed past bij het extravagante voorkomen van Elton John zelf. Dat Elton John zelf betrokken was bij de film heeft de weergave in mijn ogen erg goed gedaan. En ik vind het enorm bijzonder hoe toegewijd Taron Egerton is. Hij zingt alles zelf en heeft zelfs hele stukken piano leren spelen. Rocketman heeft mij veel geleerd over de man achter de naam Elton John en heb hem een stukje meer leren waarderen.

Heb jij Rocketman al gezien?

Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen van Triple P Entertainment in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over de film of de inhoud van mijn recensie.

Deze post is al 993 keer gelezen