Titel: The Breakfast Club
Releasedatum: 22 augustus 1985 (NL)
Regisseur: John Hughes
Hoofdrollen: Emilio Estevez, Anthony Michael Hall, Judd Nelson, Molly Ringwald, Ally Sheedy
Bijrollen: Paul Gleason, John Kapelos
Tagline: Five strangers with nothing in common, except each other.
Genre: Komedie | Drama
Kijkwijzer: 6+ (Geweld, Grof taalgebruik)
Het is weekend en vijf studenten hebben de hele zaterdag straf gekregen. Onder de vijf bevindt zich een stuud, een prinses, een crimineel en een hele vreemde student. Ze hebben dus totaal niets in het gemeen behalve dan dat ze allemaal de zaterdag straf hebben, een essay moeten schrijven voor de directeur en dus de hele dag in de bibliotheek door moeten brengen. Doordat ze allemaal totaal verschillende achtergronden hebben zijn discussies en fricties natuurlijk onvermijdelijk.
The Breakfast Club
Een iconische film, dat is The Breakfast Club. Ik had hem echter nog niet gezien. Toen ik zag dat hij de volgende dag van Netflix zou verdwijnen, besloot ik hem er eindelijk eens voor te zetten. Toevallig werd hij diezelfde avond ook door Net5 uitgezonden. Must be a sign.
Molly Ringwald
Het eerste dat mij opviel was Molly Ringwald. Ik wist dat zij een beroemde actrice van vroeger was, maar ik heb nooit geweten dat zij uit The Breakfast Club kwam. Ik ken haar vooral van The Secret Life of an American Teenager. Maar je herkent haar meteen.
Meer van verwacht
Eerlijk is eerlijk, ik had er meer van verwacht. Het is een film die zich afspeelt in een uur of negen, grotendeels in één ruimte en er wordt voornamelijk gepraat. Hierdoor begon de film mij, ondanks prima acteerwerk, al snel een beetje te vervelen. En ik ergerde mij wel een beetje aan de etterbak van de vijf jongeren.
Sterk verhaal
Ik snap waarom de film destijds zo goed was. Het brengt – stereotype – jongeren die heel verschillend lijken bij elkaar, terwijl ze meer overeenkomsten hebben dan ze denken. Vooroordelen, sociale druk, het komt allemaal voorbij, en speelt ook tegenwoordig nog een grote rol in het leven van een tiener. Er zit dus zeker een goed verhaal in. Maar ik miste wat actie, meer vermaak.
Conclusie
Hoewel The Breakfast Club een sterk verhaal heeft, was deze film het gewoonweg niet voor mij. Voor mij was hij te traag door het vele gepraat en weinig wisseling in tempo en locatie. Ik heb op moeten zoeken waarom The Breakfast Club deze naam heeft gekregen, want ik wist het niet. Maar het blijkt gewoon een naam te zijn voor een nablijfklas omdat dit vaak op zaterdagochtend was. Er zijn overigens genoeg mensen meer dan positief over deze film, en ik snap ze wel, maar het moet wel echt een film voor jou zijn. Check hem zelf om te weten wat jij ervan vindt.
Deze post is al 4362 keer gelezen
- Over de auteur
- Recente blogs
Jessica (1990) is de oprichter en eigenaar van Reviews & Roses. Ze is woonachtig in Friesland, samen met haar vriend en twee langharige katten, Fred & George waar ze in 2022 eindelijk een huis hebben gekocht. In het dagelijks leven werkt zij als HR medewerker in een ziekenhuis, maar in haar vrije tijd blogt ze fanatiek en heeft ze een eigen fotografiebedrijf. En alsof dat nog niet genoeg is, host ze ook nog eens één keer in de zes weken een leesclub (The Awesome Book Club).
Is het heel erg als ik zeg dat ik deze nog nooit gezien heb? Nee toch?
Haha nee hoor, ik had hem immers ook nog niet gezien tot recent.
Ik heb deze film nog nooit gezien eerlijk gezegd. Mij lijkt hij op zich wel leuk, haha. Ik hoorde ook dat het boek One of Us is Lying hierop gebaseerd is, dus ik ben benieuwd 🙂
Hmmm, op zich zie ik er niet echt veel vergelijkbare dingen in (ik heb het boek gelezen), behalve dat ze in beide gevallen moeten nablijven.
Ik vond hem heel leuk! Wat me wel opvalt aan die klassiekers uit de jaren ’80, is dat ze soms een beetje seksistisch zijn…
Ik denk dat dat gewoon ligt aan de tijd waarin het gefilmd is. Je merkt daarin wel echt vooruitgang door de jaren heen.
Ik vond dit echt één van de saaiste films ever :-p
Hahaha, dat is best fijn om te horen (dat ik niet de enige ben).