Boekrecensie | Aan het Hof van Eden – Joelle Charbonneau

Aan het Hof van Eden door Joelle Charbonneau
Serie: Dividing Eden #1
Verschenen: 15 augustus 2017 bij Karakter Uitgevers
Format: Paperback, aantal pagina's: 315
Genre: Fantasy, Young Adult
Rating: |

Als de koning en kroonsprins van het koninkrijk Eden plotseling komen te overlijden is de toekomst van het land onzekerder dan ooit te voren. Eden heeft dringend behoefte aan een nieuwe monarch. De enige erfgenamen van de troon zijn prinses Carys en prins Andreus; de koninklijke tweeling. Maar wie van hen werd het eerst geboren en heeft dus de sterkste claim op het koningschap?

Als de Raad van Ouderen zijn kans grijpt om de macht over Eden in handen te krijgen, zit er voor Carys en Andreus maar een ding op: ze moeten de strijd om de troon aangaan - tegen elkaar en tegen de Raad.

Jarenlang waren ze elkaars trouwste bondgenoot, maar nu staan ze ineens lijnrecht tegenover elkaar en weten ze niet meer wie ze in hun ooit zo veilige omgeving nog kunnen vertrouwen. Want waar het gevaar voorheen altijd buiten de muren van de stad leek rond te waren, blijkt het zich inmiddels een weg naar de gangen van het paleis gevonden te hebben.

Met hun land en hun hart verdeeld, zullen Carys en Andreus ontdekken hoe ver de ander zal gaan om de kroon voor zich te winnen. Hoe lang zal het duren voordat achterdocht de overhand krijgt en de dorst naar macht tot het ultieme verraad leidt?

Aan het Hof van Eden

Aan het Hof van Eden leek mij een enorm spannend boek toe. De tekst op de cover van het boek alleen al intrigeerde mij. Daarnaast dacht ik mij ook te herinneren dat andere bloggers positief over dit boek waren. Zodoende kwam dit boek op de lijst voor The Awesome Book Club, naast Witheet door Jennifer L. Armentrout en Livestream door Buddy Tegenbosch. Er was een overduidelijke voorkeur van de leesclubleden om Aan het Hof van Eden te lezen. Dus ook ik kon eindelijk in dit boek beginnen.

Een afstand

Het was echter nog best lastig om in het verhaal van Aan het Hof van Eden te komen. Dit ligt denk ik grotendeels aan de schrijfstijl. Het verhaal las op zich prima, maar Joelle Charbonneau wist mij er niet in te trekken. De leesclubleden die in het Engels lezen gaven overigens aan dat het verhaal nog wel eens lastig te begrijpen kon zijn. Ikzelf, en menig anderen, voelden een groot deel van het boek ook een afstand. Hierdoor voel je je nooit helemaal betrokken bij het verhaal en leg je het boek makkelijk aan de kant. Voor mij kwam dit ook mede door het feit dat zowel Andreus als Carys mij als personages niet genoeg boeiden en niet sympathiek genoeg waren om echt om ze te gaan geven.

Verdieping personages

Ik miste eerlijk gezegd wat verdieping van de personages. De enige personages die een soort van diepte krijgen zijn Carys en Andreus. Maar hun ontwikkeling vind ik niet altijd even geloofwaardig. View Spoiler »De eerste helft van het boek probeert nadruk te leggen op hoe Carys en Andreus er altijd voor elkaar zijn en een sterk front vormen. Daarom komt het best vreemd over hoe makkelijk Imogen een wig tussen hen weet te creëren. « Hide Spoiler Daarnaast zijn er bijvoorbeeld twee personages View Spoiler »(Garret en Errik) « Hide Spoiler die toch wel van belang lijken te zijn, maar waarvan je totaal niks weet en eigenlijk ook niet over komt te weten in dit boek.

Perspectief

Je leest zowel stukken vanuit het perspectief van Andreus als Carys. Maar de stukken van Carys vond ik interessanter. Jammer genoeg worden op een gegeven moment ook stukken vanuit Andreus vertelt, terwijl ik juist zo nieuwsgierig was naar de beweegredenen van Carys. Pas wanneer de duels beginnen vind ik het verhaal leuker en interessanter worden. View Spoiler »Mede dankzij het feit dat Andreus duidelijk aan de verkeerde kant komt te staan. « Hide Spoiler Jammer genoeg is dit pas op de helft van het boek, en was de aanloop er naar toe gewoon wat te lang. De schrijfster had het verhaal beter halverwege kunnen beginnen en op het eind nog een helft achteraan plakken.

Worldbuilding

Aan de ene kant lijkt de worldbuilding heel goed te zijn. Maar toen ik er meer over nadacht is het eigenlijk lang niet zo goed uitgewerkt. Hoe zit het namelijk met die enge monsters? Ze zijn er, en gelukkig hadden ze ook een soort van rol. Anders had ik mij helemaal afgevraagd wat het nut van die engerds was. Maar ook de uitwerking van de rest van de wereld. Er komen allemaal belangrijke personen naar Eden, maar het is niet duidelijk hoe die andere steden/landen in elkaar zitten.

Niet rond

Hoewel het verhaal heel veel potentie heeft dankzij een interessant plot, is het slechts het laatste kwart van het boek dat ervoor heeft gezorgd dat Aan het Hof van Eden 3,5 sterren heeft ontvangen van mij. Helaas voelt Aan het Hof van Eden niet aan als een rond boek. Zelfs in een serie, en met een cliffhanger op het einde, moet het verhaal in een deel toch een soort van rond gemaakt worden. Maar dit is naar mijn mening niet gelukt. Voor mijn gevoel had het boek het beste kunnen beginnen halverwege het huidige verhaal, en er dan nog een helft achteraan te plakken. Door de schrijfstijl en beschrijving van de personages voel je het grootste deel van het boek een soort afstand en lees je pas tegen het einde echt met ze mee.

Deze post is al 1834 keer gelezen