Boekrecensie | Ik ben je niet vergeten – Christina Lauren

Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie.

Ik ben je niet vergeten door Christina Lauren
Verschenen: 13 november 2018 bij Xander Uitgevers
Format: Paperback, aantal pagina's: 319
Genre: Roman
Lees ook: Ik wil niet voor je vallen
Rating: |

Macy Sorensen heeft haar leven goed op orde. Ze staat op het punt te trouwen als ze onverwacht haar eerste en enige echte liefde na jaren weer tegen het lijf loopt. Ooit kon ze met haar vroegere buurjongen Elliot Petropoulos haar diepste geheimen delen. Hij was alles voor haar. Tot die ene noodlottige avond…

Na die avond hebben ze elkaar nooit meer gezien of gesproken. Elliot heeft nooit geweten waarom Macy hem niet meer wilde zien. En hij heeft nooit de kans gekregen zijn kant van het verhaal te vertellen.

Macy heeft zich al die jaren nooit meer echt zichzelf gevoeld, zoals ze dat bij Elliot kon. Ze verloor in één klap haar geliefde en haar beste vriend. Kunnen Elliot en Macy die gemiste tijd én kansen nog inhalen?

Ik ben je niet vergeten

Zal ik eens eerlijk zijn? Nou ja, mijn recensies zijn altijd eerlijk, dus dat is niks nieuws, haha. Maar ik kan je werkelijk geen goede reden geven waarom ik Xander Uitgevers terug mailde dat ik wel mee wilde doen aan de blogtour van Ik ben je niet vergeten. Ik heb nog een grote stapel recensie-exemplaren liggen. Nog nooit had ik iets van Christina Lauren (schrijversduo Christina Hobbs en Lauren Billings) gelezen. De flaptekst trok wel, maar blies mij niet omver. Maar blijkbaar wist mijn voorgevoel iets dat ik nog niet wist. Want feit is, dat ik Ik ben je niet vergeten, in een zucht heb uitgelezen. En vandaag vertel ik je waarom dit boek mij onverwacht enorm heeft verrast.

Heden en verleden

Het boek wisselt tussen heden en verleden. Waarbij het heden enkele maanden beslaat, en het verleden een jaar of vijf. Het verleden begint vlak voordat Macy Elliot leert kennen. Het heden start waar ze Elliot weer tegen het lijf loopt, na elkaar elf jaar niet te hebben gezien. De jonge Macy woont na het overlijden van haar moeder, alleen samen met haar vader en heeft eigenlijk niet veel vrienden. Wanneer ze echter een vakantiehuisje kopen, en naast de familie Petropoulos komen te wonen, leert ze Elliot kennen. Samen zie je Macy en Elliot opgroeien in die vijf jaar. Een constante factor is hun liefde voor lezen en woorden, en hun genegenheid voor elkaar.

Zoektocht naar de grens tussen vriendschap en liefde

Het is mooi om Macy en Elliot in vijf jaar tijd te zien opgroeien. Ze van alles mee te zien maken dat tieners meemaken. Van tijd tot tijd heb ik hardop gelachen. Vooral om opmerkingen van Elliot. Zowel als twaalfjarige jongen, als als zeventienjarige. Maar ook Macy zelf kon af en toe hele scherpe opmerkingen maken waar ik hartelijk om moest lachen. Hun verhaal en de zoektocht naar de grens tussen vriendschap en liefde is prachtig beschreven. En de wisseling tussen heden en verleden was precies goed.

Maar wat is er gebeurd?

Toch is de hamvraag: wat is er gebeurd, dat Macy het contact verbrak met Elliot, waardoor ze elkaar elf jaar niet hebben gezien? Hier werk je echt naartoe. Hoe dichter ik bij de onthulling kwam, des te meer vormde ook bij mij een knoop in mijn maag. En nadat ik het boek had dichtgeslagen had ik een benauwd gevoel op mijn borst; De onthulling had indruk gemaakt, en heeft voor tranen gezorgd.

Mooie details

Ik was ook gek op kleine details die Christina Lauren in het boek heeft gestopt. Zoals de lijst met opdrachten van Macy’s moeder, aan Macy’s vader. Maar ook hoe ik bepaalde dingen uit het verleden herkende in het heden. Daarnaast ben ik gek op grote families. En laat de familie Petropoulos nou net een groot gezin zijn. Hoewel de rest van het gezin slechts een kleine rol heeft, worden ze geweldig in beeld gebracht. Heerlijk vind ik het om te lezen over gekibbel en geplaag tussen de broers. Maar hoe ook overduidelijk genegenheid voor elkaar van de pagina spat.

Dit boek wil je in één ruk uitlezen

Christina Lauren heeft dit boek zo geschreven dat je het in één ruk uit wil, en kan, lezen. Ik ben je niet vergeten is vlot geschreven met leuke en mooie dialogen. En weet tegelijkertijd ook verdiepend te zijn. Hoewel het verhaal misschien op sommige punten voorspelbaar had kunnen zijn – dat bedacht ik mij naderhand – wist Christina Lauren mij dusdanig in het boek te trekken, dat ik daar nooit over na heb gedacht. Ik had dus geen last van eventuele voorspelbaarheid.

Conclusie

Ik ben je niet vergeten is een boek waarvan de flaptekst mij wel trok, maar waar ik geen hoge verwachtingen van had. Dat het boek mij dus zo in zijn macht kreeg, overdonderde mij. Ik vond het heerlijk om te lezen over de tienertijd van Macy en Elliot, en las met spanning over hun weerzien in het heden. Voor mij geen minpuntjes aan dit boek. Behalve dat het misschien nog langer had mogen zijn.

Ik werd in het verhaal gezogen en las tijdens het koken gewoon verder omdat ik eigenlijk niet wilde stoppen. Want wat was in hemelsnaam de reden dat ze elkaar elf jaar niet hadden gezien! Op de sticker op de cover staat dat het boek geschikt is voor liefhebbers van Jojo Moyes, en daar kan ik mij wel in vinden. Ik kan je in elk geval aanraden om deze mooie roman op je verlanglijstje te zetten. Ik heb ervan genoten.

Deze post is al 1756 keer gelezen