Hoi lieve lezers,
Hierbij kijk ik even om de hoek. Hoe gaat het met jullie? Kijken jullie al uit naar de feestdagen?
Ik dacht ik laat even wat van mij horen, gezien het nu bijna twee weken geleden is dat ik geopereerd ben. Op de dag zelf was ik toch nog wel best zenuwachtig ondanks dat ik vrijwel precies wist wat ik kon verwachten (al waren toch een paar dingetjes veranderd). De ruggenprik was wederom niet fijn, maar vooral het infuus aanleggen was geen pretje. Ze stak de naald in mijn linkerhand, maar ondervond een blokkade (dat deed zeer…), waardoor de anesthesist het probeerde in mijn rechterhand. Dit resulteerde er uiteindelijk in dat ik mooie blauwe plekken op mijn handen kreeg die ook best zeer deden. Inmiddels zijn ze bijna weer weggetrokken.
De operatie
De operatie zelf ging prima en de zusters waren heel lief en grapten gezellig met mij. Tijdens de operatie had ik een ietwat verhoogde hartslag omdat ik mij niet 100% op mijn gemak voelde. De vorige keer zat een (assistent-) anesthesist bij mij die 100% volledig aandacht had voor mij en mij met een gezellig praatje door de operatie hielp. Dit keer zat hij ook vaak op beeldschermen te kijken (ongetwijfeld om te zien hoe het met mij ging), maar echt een gesprekje hadden we niet, op hier en daar een vraag na. Ook had ik voor mijn gevoel nog teveel gevoel in mijn lichaam, maar dat was denk ik mijn angst voor het voelen van pijn. Ik was namelijk echt heel goed verdoofd.
Op de uitslaapkamer
Op de uitslaapkamer ging het ook prima. Er lagen dit keer veel mensen, en hoewel ik niet echt met ze kon praten kwam er wel vaker een zuster langs en krijg je tegenwoordig een waterijsje! Ik was zo blij, haha. Niet veel later zag ik een man naar binnen gereden worden die bij mij op de kamer lag, dus wist ik dat het er voor hem ook op zat en we zwaaiden nog even naar elkaar. Na bijna een uur op de uitslaapkamer gelegen te hebben en ik behoorlijk goed al kon wiebelen met mijn tenen werd ik weer naar mijn kamer gebracht.
Veel pijn
Helaas begon na een tijdje de ellende; heel erg veel pijn. Dit was gelukkig nadat ik al had gegeten, want ik ging echt kapot van de pijn en ik kon niks meer. Ik wist niet meer hoe ik moest liggen, want op elke manier deed het pijn. En ik zal eerlijk zeggen: ik heb enorm zitten huilen in het bijzijn van mijn moeder, mijn vriend en de anderen die op de kamer lagen. Het bleek ook dat ik nog geen pijnmedicatie toegediend had gekregen en ze waren in de war geweest met welke ik moest krijgen. Ze hadden het eerst over morfine, maar dat was blijkbaar toch niet de bedoeling. Dus kreeg ik twee paracetamol. Nou laat me zeggen, dat werkt echt niet. Later kreeg ik dus nog een pilletje waarvan ik de naam vergeten ben. Ik voelde mijn benen inmiddels 100% weer, en dus mocht ik de wc test doen (als je kunt plassen mag je naar huis), en kon ik eindelijk naar huis. Godzijdank kreeg ik voor in elk geval twee dagen pijnmedicatie mee naar huis, al was dat nog steeds te weinig, en gebruik ik sindsdien Ibuprofen.
Twee weken later
Al met al zijn we nu twee weken verder en gaat het goed. Vergeleken met vorig jaar heb ik veel minder pijn en dit ligt waarschijnlijk aan het feit dat het dit keer niet gehecht is na de operatie. Hier heb ik ook om verzocht. Mijn vriend verzorgt de wond elke dag en zegt dat het erg goed gaat met het helingsproces. Dit bevestigde de chirurg afgelopen maandag ook toen ik voor controle langskwam. Ik heb nog een lange weg te gaan, het groeit niet in twee weken dicht, maar ik (en mijn vriend en de chirurg ook) ben optimistisch en denk dat het dit keer geen vier maanden in beslag zal gaan nemen zoals destijds.
En nu…
De dagen slijt ik met af en toe een bezoekje van iemand (erg fijn!) en verder kijk ik in de ochtend vaak tv-series, kijk ik ‘s middags films (ik heb de movie challenge inmiddels gehaald!) en lees ik ‘s avonds. Toch kan ik niet wachten tot ik weer normaal kan zitten en weer voluit kan bloggen!
Veel liefs,
Jessica
Deze post is al 2194 keer gelezen
Ben blij om te horen dat het de positieve kant op gaat en dat het niet zo pijnlijk is als vorig jaar! Sterkte nog even, Jessica! Voor je het weet kan je weer lekker je ding doen 🙂
Dankjewel Gwen! 🙂 Gaat helemaal goed komen hoor ^^
Bah, jammer dat je zoveel pijn had, maar wel goed om te horen dat het de goede kant op gaat! Heel veel beterschap!
Dankjewel! 🙂
Veel beterschap!
Dankjewel!
Fijn dat het de goede kant op gaat en dat het deze keer ietsje minder pijn doet.
Goed om te lezen dat je de dagen doorkomt met bezoekjes, TV series, films en lezen.
Hoop dat je snel opknapt 😉
Wens je fijne feestdagen en een mooi, gezond en gelukkig 2016 ! Maak er een fantastisch jaar van 😉
Dankjewel Mieke. Jij ook hele fijne feestdagen en een gezond nieuwjaar! 😀
Wat naar zeg allemaal meis. Wel fijn om te horen dat het wel wat beter gaat. Gewoon goed je rust pakken en voor je weet zit je weer als een gek artikeltjes te tikken.
Komt helemaal goed! Ik rust goed uit en doe voorzichtig aan 😀
Wat fijn dat het nu toch wel wat beter gaat. Hopelijk is het snel helemaal netjes genezen 🙂
Sterkte nog de komende tijd!
Dankjewel! 😀
Ah jeetje zeg, wat naar. Gelukkig sta je er nu weer positief tegenover! Beterschap nog! (:
Dankjewel! 🙂
Hoi Jessica,
Een jaar of 8 terug kreeg ik ditzelfde voor de eerste keer. Ik werd op een antibiotica gezet en na een week namen de klachten hierdoor gelukkig af. In de opvolgende jaren heb ik het nog zo een 3 keer gehad en wederom gelukkig met antibiotica op kunnen lossen.
4 jaar terug ontstond het probleem weer. Weer een antibiotica. Helaas wou deze niet aan slaan en besloot ik op een zaterdagmiddag de huisartsenpost te bellen omdat de pijn niet meer te doen was. Ik werd direct doorgebracht en geopereerd onder algehele narcose. De wond bleef open en na ongeveer een twee maanden tijd was dit geheeld.
Een jaar later, je raad het al…. weeeeer een bult ongeveer ten hoogte van mijn stuitje aan de bovenkant van de bil. Gelukkig dit keer weer op te lossen met een antibiotica.
Tot ik afgelopen april weer hetzelfde probleem kreeg. Binnen 48 uur was de bult langer gegroeid dan mijn wijsvinger. De eerste coronagolf was bezig en kreeg weer een antibiotica zonder een arts te zien. Gek genoeg voel ik zelf aan wanneer het wel met een antibiotica op te lossen is en wanneer niet. Het sloeg niet aan en de kuur werd verlengd. Ik stond erop een arts te zien, maar helaas was dit niet mogelijk.
In plaats van met Pasen gezellig aan de ontbijttafel te zitten, zat (nouja, lag) ik op de spoedeisende hulp. Het is opengesneden, schoongespoeld en de wond moest weer van binnenuit helen.
Nu op dit moment, weer dezelfde problemen. Volgende week heb ik een afspraak bij de chirurg voor een behandelplan.
Ik vraag me af: Hoe gaat het nu met jou? Je bent inmiddels alweer een aantal jaren verder. Heb je er nog last van gehad? Hebben ze bij je tweede operatie anders gehandeld?
Ook lees ik in jouw verhaal dat scheren/ontharen werd aangeraden. Bij mij is scheren juist afgeraden, omdat je hierdoor sneller kans krijgt op ingegroeide haartjes.
Liefs,
Krista
Gelukkig gaat het stilaan weer wat beter met je! Nog een goed herstel gewenst!
Dankjewel! 🙂
Wat heftig dat de nasleep zo naar is joh, ik hoop echt voor je dat het snel beter gaat en dat je weer op de top van je kunnen kunt functioneren!
Dankjewel Vivian! 😀
Ik vroeg me al af hoe het met je ging! Fijn dat je herstelproces goed gaat, dat scheelt de hoop. Ik weet helaas alles van ingrepen waarbij je meer pijn hebt dan verwacht, tijdens of na het proces. Heel veel succes nog met alles, ik hoop dat het verder ook nog spoedig verloopt! 🙂
Dankjewel meid! Hoe gaat het nu met jou?
Ik ben gelukkig weer redelijk op de been, ik heb afgelopen week 5 dagen hele en halve dagen gewerkt, dat is hartstikke goed gegaan! Dus ik geloof dat het weer vrij goed gaat! Mijn tandvlees waar de hechting zit, is nog extreem gevoelig, heb ook nog wel pijn af en toe, maar het gaat goed genoeg 🙂 yeah!
Ik hoop dat dit voor jou ook snel zo gaat 🙂
Wat fijn om te horen! Hopelijk wordt je tandvlees straks ook wat minder gevoelig 🙂
Wow, heftig! Heel veel sterkte en beterschap meid. Ik weet zeker dat je er snel bovenop komt. Gelukkig komt een nieuw seizoen van Teen Wolf over niet al te lange tijd uit!
Dankjewel Katja! <3
Haha, ja ik heb zo-veel zin in Teen Wolf! Aaaaah! 😀 😀 😀
Wat heftig allemaal. Ik kan me voorstellen dat een operatie al niet helemaal fijn is en al helemaal niet als je achteraf er heel veel pijn aan overhoudt. Gelukkig gaat het nu de goede kant op.
Ik ben heel positief over de voortgang, het heelt echt supermooi!
Jeetje, wat heftig. Ook al valt het Meern verhouding tot de vorige operatie. Heel veel sterkte en beterschap.
Dankjewel! 😀
Balen dat je veel pijn hebt gehad, ik heb wel wat ”simpele” operaties als beenmergpuncties gehad maar ik weet van ervaring dat het na de operatie nooit echt leuk is om wakker te worden. Gelukkig gaat het nu beter met je! En fijn dat je ook je dag lekker kan doorbrengen met bezoek, series, films en boeken. Ik denk dat we een hoop blogjes daarover kunnen verwachten in de toekomst! 🙂 Rust lekker uit en veel beterschap!
Haha, ja ik ben al aan het bedenken hoe ik al die blogjes ga doen haha. Heb inmiddels al 19 films gekeken :p
En dankjewel! 😀
Auwch, jammer dat je toch nog zo veel pijn hebt gehad! Maar fijn om te horen dat het de goede kant op gaat 🙂 Nu kan het alleen maar beter gaan!
Absoluut, ik ben heel positief! 😀