Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie.
De Honger van Max door Hans van der BeekSerie: De Sterren van Morgen
Verschenen: September 2016 bij Uitgeverij Brandt
Format: Hardcover, aantal pagina's: 128
Genre: Jeugd
Rating: |
Op een gure januaridag komen vier Nederlandse jongeren aan op Mortimer Mansion, een kostschool voor bijzonder onderwijs in Cornwall. In dit typisch Britse kasteel met zijn wonderlijke esoterische staf en zijn ruige omgeving belanden ze in de brugklas. Ze beleven van alles wat je kunt verwachten van pubers die bij hun ouders weg zijn… en nog veel meer. Op deze unieke school wordt de ochtend gegroet, voor het eten gedankt en het leven gevierd – zij het lang niet altijd helemaal op de manier die ouders en docenten voor ogen stond!
Ieder van de vier hoofdpersonen beleeft zijn eigen avontuur, en worstelt met zijn eigen probleem. Maar tegelijk zijn de vier boeken onderling sterk verstrengeld. Ze zijn los van elkaar te lezen, maar vormen samen op unieke wijze een kwaliteitssoap.
Leuk initiatief
Een tijdje geleden werd ik benaderd voor een heel leuk initiatief. Vier auteurs hebben samen vier boeken geschreven, over vier verschillende personages. Maar alle vier boeken spelen af op dezelfde kostschool in hetzelfde jaar. Een intensieve samenwerking was nodig om de boeken op elkaar af te stemmen gezien de personages elkaar ook kennen. Uitgeverij Brandt kwam met het idee om ook zo’n samenwerking op te zetten voor de recensies van de boeken. Zodoende recenseer ik één van de vier delen, en drie collega-bloggers (Eline, Katja en Thyrze) elk een ander deel.
De Honger van Max
Ik las het verhaal over Max van der Plas. Max is een stevige jongen en houdt enorm van lekker eten (hij verstopt dan ook overal op school lekkere dingen voor tussendoor). Ik vond het eigenlijk – sowieso in het begin – maar een vreselijk ventje. Stevig, arrogant, populair, fout bezig, alleen maar bezig met meisjes en tieten. Natuurlijk is dit stereotypering en zit er meer achter zo’n jongen. Zijn ouders liggen in scheiding en vinden hem niet belangrijk. Daar wordt hij onzeker van en hij zoekt zijn heil in andere zaken. In de loop van het verhaal heb ik hem beter leren waarderen, maar vind ik wel dat hij wat minder mag focussen op andermans tieten. Dit was stiekem ook wel een beetje een irritatiepunt van mij. Max voelde door zijn gedrag en de schrijfstijl ook wat ouder aan dan dat de personages volgens het boek in werkelijkheid zijn.
Dun boek
Het boek is eigenlijk vrij dun, dus je vliegt er doorheen. Aan de ene kant fijn, maar aan de andere kant had ik niet echt het gevoel dat het een afgerond verhaal was met begin, midden en eind. Het was puur de beschrijving van één jaar aan de best wel zweverige kostschool (met een leer waarvan ik de toegevoegde waarde niet helemaal zie). Je moet in principe ook alle vier boeken lezen om echt een compleet beeld te krijgen. Zo heb ik mijn vragen over bepaalde gebeurtenissen in het verhaal in onze Whatsapp groep gegooid, en bleek het antwoord inderdaad wel in één van de andere boeken naar voren te zijn gekomen. Dat is natuurlijk wel weer leuk en past bij het concept van deze serie.
Niet helemaal
Toch vind ik de prijs voor deze boeken iets te hoog. Als je de gehele serie compleet wilt hebben ben je €50,- kwijt. Terwijl het vier boekjes van om en nabij 128 pagina’s zijn, en daarmee niet heel omvangrijk. Hoewel Max wel een soort van ontwikkeling heeft, komt het niet goed uit de verf, en denk ik dat als het boek meer pagina’s had gehad, dat dit veel beter uitgewerkt had kunnen worden. Toch heb ik het boek makkelijk uit kunnen lezen, dankzij de fijne schrijfstijl, met af en toe een grapje, en het feit dat je toch nieuwsgierig bent naar het verdere verloop van het verhaal. Ook naar de andere personages word je nieuwsgierig, want net als in het dagelijks leven kom je niet alles over ze te weten in het voorbij gaan. Van de andere personages kwam Louise het meest voor in het verhaal van Max en Saar het minst.
Foto-opdracht
Tot slot bedachten we nog een foto-opdracht. Voor ons “eigen” personage zouden we een moodboard maken. Een foto waarop dingen staan die goed passen bij ons personage. Zo heeft Thyrze een moodboard gemaakt van Louise, Eline van Wollebrandt en Katja van Saar. Die foto’s zijn bij hen ook verwerkt in hun recensie. Ik heb er dus één gemaakt van Max. Zoals ik al zei houdt hij van eten, en dit komt dan ook grootschalig terug. Hij is echter ook een grote roker, maar maakt uiteindelijk ook iets positiefs mee met Troy. Max behoort tot de luchtgroep (daar is dus dat zweverige deel van de kostschool) en moet meer water hebben. Zijn gewaad heeft dan ook een witte kleur met een blauwe band.
Conclusie
Al met al vond ik De Honger van Max wel een leuk, maar niet bijzonder boekje, en als ik het goed van de anderen begrijp is Hans van der Beek ook degene met de fijnste schrijfstijl van de vier. Het boek voelt nog erg incompleet, maar een groot deel zal hiervan op te lossen zijn door de andere drie delen te lezen waardoor puzzelstukjes op hun plaats vallen. Toch heb ik niet het gevoel dat er echt een begin, midden en eind is. Het beschrijft echt puur een jaar op deze zweverige kostschool. De prijs van de boeken vind ik te hoog, zeker als je de serie compleet in je kast wilt hebben staan. Voor een jeugdboek vond ik het als volwassene nog best leuk om te lezen. Waarschijnlijk omdat de problemen heel herkenbaar zijn, ook al is de situatie dat niet. Wel heeft deze boekenserie leuke discussies met mede-bloggers (ook de andere groepen) opgeleverd, dus het heeft zeker wat plezier opgeleverd.
P.s. Stiekem verwacht ik ook nog een boek over Joris.
Deze post is al 2859 keer gelezen
- Over de auteur
- Recente blogs
Jessica (1990) is de oprichter en eigenaar van Reviews & Roses. Ze is woonachtig in Friesland, samen met haar vriend en twee langharige katten, Fred & George waar ze in 2022 eindelijk een huis hebben gekocht. In het dagelijks leven werkt zij als HR medewerker in een ziekenhuis, maar in haar vrije tijd blogt ze fanatiek en heeft ze een eigen fotografiebedrijf. En alsof dat nog niet genoeg is, host ze ook nog eens één keer in de zes weken een leesclub (The Awesome Book Club).
Ik ben het helemaal met je eens Jessica, en wat is dat moodboard leuk bedacht! 😀 Ik ben vooral nieuwsgierig naar het verhaal van Louise, maar door de verhalen van Esmee (die het boek las over Louise) vind ik haar alleen maar nog raarder, haha!
Haha, ja inderdaad. Ze is volgens mij ook erg wispelturig, haha.