Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie.
Het laatste licht door Jen Minkman Verschenen: 1 februari 2016 bij Dutch Venture Publishing
aantal pagina's: 227
Genre: Paranormaal, Romantiek, Young Adult
Rating:
| 
Als Moira haar zus en broer helpt bij een Wicca-ritueel tijdens Halloween, verwacht ze niet dat hun bezwering ook echt zal werken. Ze komen in een mysterieus landschap terecht dat mijlenver weg lijkt van de steencirkel Meini Hirion in Wales waar ze met hun ritueel zijn begonnen. Natuurlijk moet het wel een illusie zijn... maar de knappe, donkerharige jongen die Moira tijdens haar trance ontmoet kan ze niet zomaar als droom wegwuiven.
Hayko, de geheimzinnige vreemdeling, duikt daarna nacht na nacht weer op in haar dromen. Een vreemde kracht lijkt haar steeds weer terug te trekken naar het dromenland uit haar visioen, en de dingen die ze daar ziet beginnen steeds meer op nachtmerries te lijken. Maar waar Moira zich het meeste zorgen om maakt is niet dat ze in haar dromen met allerlei monsters en engelen moet vechten; het is het besef dat ze verliefd begint te worden op een jongen die helemaal niet bestaat.
Wat als je écht kunt vallen voor de man van je dromen?
Gemixte gevoelens
Jen Minkman – de schrijfster van dit boek – benaderde mij een tijd geleden of ik haar nieuwste boek Het laatste licht wilde lezen, en recenseren rond de tijd dat het boek uit zou komen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik haar andere boeken al wel in huis heb, maar nog niet gelezen (ga ik zo snel mogelijk doen, promise!), en ik heb dus ook geen vergelijkingsmateriaal met betrekking tot of dit boek beter of minder goed is dan haar andere werk. Ik heb het geluk gehad deze leuke en gezellige vrouw al meerdere keren te hebben mogen ontmoeten waaronder als Storm Chaser tijdens de boekpresentatie van Hitte (door Lis Lucassen) en tijdens het Spring Storm Event. Natuurlijk wilde ik haar boek wel lezen en recenseren; het verhaal klonk interessant en maakte mij nieuwsgierig. Maar ik moet zeggen dat ik het lastig vind om deze recensie te schrijven; ik heb namelijk gemixte gevoelens bij dit boek.
Moeite in het verhaal te komen
Ik had namelijk heel veel moeite om in het verhaal te komen. Misschien ligt dit deels aan het feit dat ik niet vaak paranormale boeken lees, maar had ook diverse andere factoren. Doordat ik niet zo bekend ben met het paranormale zaten er wat termen waarvan ik geen idee had wat het was, maar ook wordt af en toe een woord in het Welsh gezegd waarna uit de volgende zin moest blijken wat dat betekende of het woord letterlijk werd herhaald. “‘Hé Dai,’ bromde ze. ‘Ti’n iawn?’ ‘Ja, prima,’ antwoordde hij.’” Dit vond ik storend en haalde mij iedere keer uit het verhaal. Maar wat denk ik in de eerste helft ook voor mij een probleem was, is dat het allemaal heel traag verliep en precies zoals werd voorspeld, bijvoorbeeld de volgorde van de Engelen en wat ze doen. Ik miste de echte cliffhangers en spannende plotwendingen. Zodra één zaadje gepland werd, was het verloop, althans voor mij, vrij duidelijk.
En toen werd het beter
Gelukkig veranderde dit in de tweede helft van het boek. Er kwam meer vaart in, de droomwereld veranderde vaker van locatie, en er waren een paar spannende gebeurtenissen waardoor het geheel ineens een stuk levendiger werd. Hoewel ik het op de één of andere manier lastig vond om mij in te leven in de personages, sprak de omgeving voor mij boekdelen. De plaatsen die genoemd worden – ja vooral ook het onuitspreekbare Penmaenmawr en waaronder de Meini Hirion – bestaat allemaal echt. Jen Minkman heeft deze locatie ook bezocht en kan hierdoor goed omschrijven hoe het eruit ziet. Maar ook de mythologie/religie waar over gesproken wordt is een mythologie/religie die bestaat. Ze heeft goed onderzoek gedaan, en dat kun je merken.
Origineel is het zeker
Wat ze ook goed doet is dat terwijl een deel zich afspeelt in de realiteit, een deel in de droomwereld en een deel in het verleden, je geen enkel moment twijfelt in welk stuk je bezig bent. De overgang naar elk deel is helder waardoor je je niet hoeft te heroriënteren en soepel verder leest. Ook is de schrijfstijl is prettig en vloeiend, en origineel is Het laatste licht zeker.
Conclusie
Vind je religies, mythologieën, droomwerelden, engelen en het paranormale fantastisch, dan is dit echt een boek voor jou. Ik heb uiteindelijk gemixte gevoelens bij het verhaal. De eerste helft voelde voor mij traag aan en ik miste spanning en cliffhangers, het verliep allemaal een beetje zoals ik verwachte na wat in het verhaal werd gezegd en hierdoor miste ik de-doorlees-drang. Daarnaast hielp het niet echt dat om de zoveel tijd plotseling een woord Welsh erin werd gegooid, dit vond ik namelijk enorm afleiden. Maar gelukkig was daar de tweede helft waar ik plotseling in het verhaal werd getrokken door verandering van omgeving en meer spanning. Aan haar schrijfstijl heb ik niks op te merken; Jen Minkman schrijft vlot waardoor je soepel door het zeker originele verhaal gaat, en geen moment hoef je je te heroriënteren wanneer geschakeld werd tussen de realiteit, de droomwereld en het verleden. Ik had vooral op de eerste helft dus nog wel wat op- en/of aanmerkingen, maar heb dankzij de tweede helft het boek met plezier gelezen.
Het laatste licht is vanaf 1 februari 2016 verkrijgbaar in paperback, en sinds december 2015 als tweeledig e-book: Land van dromen en Land van hoop
Deze post is al 2043 keer gelezen
- Over de auteur
- Recente blogs
Jessica (1990) is de oprichter en eigenaar van Reviews & Roses. Ze is woonachtig in Friesland, samen met haar vriend en twee langharige katten, Fred & George waar ze in 2022 eindelijk een huis hebben gekocht. In het dagelijks leven werkt zij als HR medewerker in een ziekenhuis, maar in haar vrije tijd blogt ze fanatiek en heeft ze een eigen fotografiebedrijf. En alsof dat nog niet genoeg is, host ze ook nog eens één keer in de zes weken een leesclub (The Awesome Book Club).
Geef een reactie