Boekrecensie | Voor ik je loslaat – Marieke Nijkamp

Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie.

Voor ik je loslaat door Marieke Nijkamp
Verschenen: 12 december 2017 bij HarperCollins Holland
Format: Paperback, aantal pagina's: 314
Genre: Thriller, Young Adult
Lees ook: 54 Minuten
Rating: |

Een paar dagen voordat Corey terugkeert naar haar geboorteplaats Lost Creek in Alaska om haar beste vriendin op te zoeken, wordt deze dood aangetroffen - drijvend onder het ijs. Corey is er kapot van en kan niet geloven dat Kyra zelfmoord heeft gepleegd, zoals iedereen beweert. 

Daarna lijkt in Lost Creek niets meer op vroeger. Mensen doen alsof ze een vreemde is en vertellen haar dat de dood van Kyra was voorbestemd. Maar Corey voelt dat er iets niet klopt. Welke ijzingwekkende geheimen houdt men voor haar verborgen? In de donkere koude winter van Alaska gaat ze op zoek naar antwoorden terwijl de sfeer in het dorp steeds grimmiger wordt...

Voor ik je loslaat

Het was 2016 dat ik het debuut van Marieke Nijkamp las: 54 Minuten. Een enorm indrukwekkend verhaal over een schietpartij over een school in Amerika. Het maakte ook extra indruk doordat het zo’n realistisch verhaal is, het is immers een gebeurtenis die al te vaak heeft plaatsgevonden in diverse vormen. Dus een tweede boek van haar hand kon niet anders dan ook indrukwekkend zijn, toch? Voor ik je loslaat verscheen half december 2017 bij uitgeverij HarperCollins Holland en inmiddels heb ik hem uit.

Doordrenkt in mysterie

Wat een gegeven is, is dat dit boek mysterieus is. Het verhaal is doordrenkt met mysterie. En dit is ook hetgeen dat ervoor zorgde dat ik wilde weten hoe het verhaal verder zou gaan. Stukje bij beetje krijg je meer te weten over de mysterieuze dood van Coreys beste vriendin Kyra. Wat is er met haar gebeurd, en wat hebben de mensen in Lost Creek hiermee te maken? Dat er iets niet klopt, dat heeft Corey meteen door, maar hoe zit het? Lost Creek is een aparte stad met aparte mensen. Ze zijn afgesloten van de normale wereld en staan niet open voor buitenstaanders. Dit maakt het stadje best creepy en cultachtig. Wat ik nog wel even moet benoemen was dat ik in het begin even in de war was. Ik dacht dat Corey een jongensnaam was, maar dit bleek dus een meisje te zijn, haha.

Kon mij niet helemaal pakken

Hoewel ik het boek verder goed geschreven vind, wist het mij echter niet helemaal te pakken en het verloop van het verhaal was niet helemaal bevredigend. Ik had tijdens het lezen bepaalde verwachtingen over hoe het verhaal zou eindigen, maar daarin werd ik teleurgesteld. Het is niet dat ik compleet onbevredigd achter ben gelaten, maar ik had meer verwacht. Ook kreeg ik de personages nooit echt in beeld. De omgeving kon ik precies voor mij zien, maar als je mij nu vraagt welke haarkleur of wat voor postuur iemand had, dan kan ik je dat niet navertellen. Ik had ook niet echt een band met Corey of iemand anders – en voor mijn gevoel maakte ze ook niet echt een ontwikkeling door -, ik las echt óver hen, in plaats van dat ik het beleefde.

Niet te vergelijken met 54 Minuten

Hoewel ik dit boek op geen enkele manier kan vergelijken met 54 Minuten, herken je wel Marieke Nijkamps schrijfstijl. Tussen het verhaal dat zich in het heden afspeelt, vind je stukken waarin ze terugblikt op momenten van bijvoorbeeld een jaar geleden, of vind je verzonden en niet verzonden brieven van Kyra aan Corey, of bijvoorbeeld een telefoongesprek. Al voelde het voor mij niet altijd functioneel. Een telefoongesprek had voor mijn gevoel namelijk best gewoon in het verhaal gekund, en tegen het einde haalden de terugblikken de vaart wat uit het verhaal. Ik wilde gewoon weten wat er gebeurd was. Het verhaal leest overigens wel net zo makkelijk als haar debuut.

Conclusie

Voor ik je loslaat is een compleet ander soort boek dan Nijkamps debuut 54 Minuten. Waar men het is de omschrijving een roman noemt, voelt dat voor mij niet helemaal juist. Het is voor mij echt een psychologische thriller over een creepy cult-achtig stadje met aparte mensen, en een mysterieuze dood van een meisje met een bipolaire stoornis. Het was niet helemaal mijn ding, maar ik denk dat als je van dit specifieke soort boeken houdt, je er wel van kunt genieten. Dit boek lag mij niet helemaal, maar ik zal een nieuw boek van Marieke Nijkamp wel oppakken om te kijken wat ze hierna zal brengen.

Deze post is al 2626 keer gelezen