Categorieën: Boeken / Tags: , , ,

Geschreven door Jessica

Interview met… Victor Dixen!

Afgelopen 21 april vond vanwege Yalfest 2017 een persconferentie plaats. Ik had het geluk meerdere auteurs te mogen spreken, en afgelopen januari had ik ook nog een half uur lang interview met Victor Dixen gewonnen. De komende weken kun je ook interviews met Veronica Rossi, Gena Showalter en Amy Ewing verwachten op Reviews & Roes, maar ik trap vandaag af met Victor Dixen, schrijver van Phobos en Phobos 2!

Het leuke was dat ik bang was dat ik te weinig vragen zou hebben om een half uur te vullen, maar nog voordat ik goed en wel op de stoel tegenover Victor Dixen zat, stak hij al van wal en moest ik vlug mijn voice recorder aanzetten. Hij vertelde hoe geweldig hij het concept van een evenement als Yalfest vindt. Natuurlijk is er Skype, maar hij vindt het altijd leuker om persoonlijk kennis te maken met fans. En de interviews vond hij vergelijkbaar met de speeddates in het ruimteschip, al waren de interviews wat langer dan zes minuten.

Ik ben Victor Dixen, na zowel de persconferentie als Yalfest, echt een toffe vent gaan vinden. Hij is leuk, aardig, bescheiden, en hij was stiekem zelf ook een beetje zenuwachtig tussen al die auteurs die Engels als moedertaal hebben. Hopelijk hebben velen van jullie hem mogen ontmoeten, en zullen jullie allen genieten van onderstaand interview. Beeld je er zelf een Frans accent bij in?

Interview Victor Dixen - Persconferentie Yalfest 2017

Wie is Victor Dixen?

Ah, wie is Victor Dixen? Het korte antwoord is: een 39-jarige Franse auteur die momenteel in New York woont. Mijn vader is Deens, maar mijn moeder is geboren en getogen in Frankrijk. Ik heb overal een beetje gewoond; ik heb in Ierland gewoond, in Singapore, in Denver en nu in New York.

Van welke van de plekken waar je hebt gewoond, hou je het meest?

Dat is eigenlijk moeilijk te beantwoorden, want overal zijn goede dingen. Ik zou niet kunnen kiezen. Maar dat gezegd hebbende, ik hou ontzettend van New York momenteel. Ik woon daar nu negen maanden dus het is nog erg nieuw, een beetje de wittebroodsweken. [lacht] Ik vind het er erg leuk en er is zoveel te verkennen en ontdekken. Het is nu lente, dus het is er nu erg mooi.

Wat heeft je doen besluiten om zo vaak te verhuizen?

Voor mijn huidige plek in New York ben ik mijn familie gevolgd. Dat is één van de voordelen van het zijn van een schrijver; je kunt overal schrijven. De beweeglijkheid van het schrijversbestaan is erg fijn.

En je doet natuurlijk ook overal nieuwe indrukken op.

Het is erg inspirerend omdat je nieuwe mensen leert kennen, maar je wordt ook blootgesteld aan andere cultuurinvloeden. Het beïnvloed mijn schrijven niet altijd direct. Het heeft wat tijd nodig, om het in mij op te nemen. Maar na een paar maanden kan ik de invloeden terugzien in mijn schrijven.

Een aantal van de landen waar je hebt gewoond komen ook voor in Phobos, zijn er kenmerken van personen die je daar hebt ontmoet die je in de personages hebt gestopt?

Ik doe dat niet intentioneel. Ik stop zeg maar niet een persoon die ik ken compleet zoals hij of zij is in mijn boek. Het is meer inspiratie. Ik zou niet kunnen zeggen ‘dit personage is echt geïnspireerd op deze persoon en deze persoon’. Ik weet zeker dat er invloeden zijn, maar het is meer verdund. Je hebt bijvoorbeeld het personage Fang-Fang, de Singaporese deelneemster in het programma, veel van de aspecten in haar persoonlijkheid zag ik bij de vrienden die ik had in Singapore. Dus natuurlijk gebruik ik dat in mijn boeken.

Phobos - Victor Dixen

Phobos - Victor DixenWat maakte eigenlijk dat je begon met schrijven?

Voordat ik begon met schrijven was ik altijd al een grote lezer. En zelfs voordat ik kon lezen, als klein kind, vroeg ik mijn ouders altijd om verhaaltjes te vertellen. Ik heb een grote honger naar verhalen. Ik denk dat het mijn liefde voor verhalen is die mij richting het schrijven heeft gedreven. Daarnaast ben ik een erg lichte slaper. Toen ik jonger was had ik sibu-insomnia [slapeloosheid red.]. Ik heb vele nachten in ziekenhuizen doorgebracht waarbij ze elektrodes op je hoofd plakten om je slaap te monitoren. Ze hebben echter nooit de oorzaak achterhaald van de insomia.

Maar toen ik volwassen werd besloot ik mij erbij neer te leggen en deze nachtelijke uren te gebruiken om te schrijven. Dat was alles veranderend, want nu word ik elke nacht om drie of vier uur wakker, ga ik naar mijn computer terwijl alles lekker stil en donker is om mij heen, en het enige dat bestaat, is het verhaal dat ik mij inbeeld. Voor mij is het fantastisch, het is de beste tijd om te schrijven, en ik zou het voor niks in de wereld willen inwisselen. Dus ik ben nu erg blij dat ik insomnia heb.

Je vertelde dat je voordat je begon met schrijven, hield van lezen. Wat heeft je doen besluiten om in plaats van te lezen in die extra uren, te gaan schrijven?

Dat kan ik niet goed uitleggen. Maar voordat ik kon schrijven verzon ik altijd al verhaaltjes die ik aan mijn vrienden vertelde, aan mijn ouders, en aan mijzelf in mijn hoofd. En heel natuurlijk begon ik kleine stukjes te schrijven. Het was eigenlijk pas toen ik besloot om de insomnia te zien als veel tijd om te schrijven, dat ik mijn eerste boek schreef. Ik had nu namelijk zoveel tijd dat ik een groter stuk kon schrijven, zo groot als een roman. Mijn eerste boek, welke nog niet vertaald is naar het Nederlands, The Strange Case of Jack Spark, vertelt het verhaal van een tiener met insomnia in New York. Ik hoop dat het ooit zal worden vertaald, maar er zit dus deels een autobiografisch verhaal in mijn boek. Dus, zo is het gebeurd.

Het is mij opgevallen dat Phobos en Phobos 2 starten met respectievelijk een quote en de laatste woorden van James Dean. Wat betekenen James Dean, of deze quotes voor jou?

Voor mij is James Dean natuurlijk een karakter uit het verleden, maar wiens lot en leven erg vergelijkbaar zijn met die van de personages in Phobos. Hij was erg jong, hij werd blootgesteld aan de wereldwijde aandacht. Hij leefde erg snel en had hele hoge idealen. Helaas overleed hij erg jong. Hij had dus veel gemeenschappelijke nadelen met mijn personages. Het leek mij interessant om zijn schaduw, zijn geest, over het boek te hebben hangen.

Victor Dixen - Reviews and Roses

Was je voor Phobos ook al een fan van James Dean, of koos je het echt puur voor de boeken?

Ja, ik was een fan van hem als acteur in zijn films, en natuurlijk heb ik zijn leven een beetje onderzocht tijdens het schrijven van de boeken. Ik ben blij dat ik dat heb gedaan omdat ik nieuwe aspecten van zijn persoonlijkheid heb ontdekt waarvan ik mij niet bewust was. Dat is voor mij ook deels het plezier in het schrijven van boeken, de onderzoeksfase. Zo deed ik voor Phobos bijvoorbeeld veel technisch onderzoek over de ruimte omdat ik wilde dat het erg realistisch zou zijn.

Hoeveel onderzoek heb je gedaan?

Een jaar onderzoek voordat ik de eerste zin van het eerste boek schreef. Ik wilde echt dat het klinkt, of leest, alsof het vandaag of morgen kan gebeuren. Dat is ook de reden dat ik tekeningen, plaatjes, in het boek heb. Die technische tekeningen zorgen ervoor dat je makkelijk kunt voorstellen waar ik het over heb en dat het echt écht kan voelen.

Heb je de tekeningen zelf ontworpen?

De meeste heb ik zelf ontworpen, en daarna werkten we met een professionele designer om het design af te maken zodat het perfect in het boek zou passen.

[ik vertelde hoe handig ik die plaatjes vond tijdens het lezen]

Soms heb je mensen die tegen sciencefiction zijn vanwege de technische onderdelen. In sciencefiction moet je technologie beschrijven, dus sommige lezers die dit genre niet gewend zijn, kunnen wat terughoudend zijn. Dat wilde ik niet. Ik wilde dat het lezen heel soepel zou gaan, dus ik besloot dat tekeningen sneller zouden zijn dan lange paragrafen met technische beschrijvingen. De Franse keizer Napoleon zei ooit dat tekeningen beter zijn dan een lange speech.

Phobos 2 - Victor Dixen

Phobos2 - Victor DixenJe begon dus een jaar voordat je aan Phobos begon te schrijven al met het doen van onderzoek, maar had je het verhaal al wel in je hoofd?

Voor Phobos, ja. Phobos is een thriller, wat betekent dat de suspense erg belangrijk is. Je moet alles beheersen. De verschillende onthullingen komen op het juiste moment in het plot, dus ik moest van te voren veel plotten. Dat gezegd hebbende, toen ik begon met schrijven, en de personages echt begonnen te worden, maakten ze hun eigen beslissingen. Zij namen hun eigen autonomie, hun eigen vrijheid, en toen leidden ze mij ergens anders heen. Dat gebeurt altijd. Elke keer dat ik schrijf en de personages echt beginnen te worden, dan word ik ook verrast. Ik slaag erin het plot te behouden, maar er zijn vele kleine dingen die ik niet had gepland. Een voorbeeld is de koppels die gevormd worden in het ruimteschip, die zijn totaal niet hetzelfde als wat ik had gepland. Het zijn echt de personages die dit hebben besloten.

Welke personages had je in eerste instantie willen koppelen?

Dit antwoord bevat een spoiler over de uiteindelijke koppels! Onderstaande balk open klikken is op eigen risico.

View Spoiler »

Hoe kwam je erbij om te schrijven over ruimtevaart?

Ik was altijd al gefascineerd door de ruimte en andere werelden, zelfs als kind. Het lijkt vandaag de dag meer relevant dan ooit omdat we rovers op Mars hebben die ons elke week en elke dag foto’s sturen en ontdekkingen doen. Bijvoorbeeld dat ze vloeibaar water hebben op Mars. Het lijkt dus erg echt, net zoals de maan in de jaren ’60. Iedereen was enthousiast over de maan. Mars is een beetje de nieuwe maan. Dus dat inspireerde mij. Maar er is ook iets anders dat ik in dit boek wilde verwerken, en dat is de invloed van beeldschermen en beeldvorming overal om ons heen hier op aarde.

Met de sociale netwerken, reality tv en smartphones zijn we omringd door beeldvorming. Natuurlijk komen er veel goede dingen uit voort. We kunnen contact met elkaar houden en het is ook erg creatief. Maar tegelijkertijd is het overweldigend om met zoveel beelden tegelijk om te gaan. Dus dat zijn de dingen die ik in Phobos heb gestopt; de fascinatie met de ruimte en de kracht van beeldvorming, wat soms zelfs bijna een tirannie kan zijn. Mijn personages, de deelnemers aan het Genesis programma, ervaren beide. We zijn echt gefascineerd door de ruimte en we willen verder gaan dan elk mens dat voor hen is geweest, maar tegelijk zijn ze gevangenen van beeldvorming.

Wat was het moeilijkst aan het schrijven van de Phobos trilogie?

Elk boek heeft specifieke uitdagingen. Het was de eerste keer dat ik sciencefiction schreef, mijn vorige boeken waren meer fantasy. We hebben het al gehad over het technische aspect, dat was erg moeilijk omdat ik wilde dat het realistisch was en tegelijkertijd niet te ingewikkeld. Het andere deel dat moeilijk was, is de hoeveelheid personages. Er zijn werkelijk dozijnen aan personages. In boek één worden in de eerste paar pagina’s alle twaalf deelnemers voorgesteld, zes jongens en zes meiden, de organisatoren van het programma, Andrew en Harmony. Ik wilde niet dat de lezer te verdwaald zou raken.

Natuurlijk heb je de tijd waarin je aan ze gewend moet raken, maar ik heb veel aandacht besteed aan specifieke details bij elk personage waardoor de lezers ze zouden onthouden. Later in het boek kan ik dan meer vertellen over hun achtergrond, maar niet te vroeg. Dus dat was soms nog wel eens lastig; het heen en weer navigeren om de juiste balans te vinden.

Victor Dixen - Reviews and Roses

Wat heeft je doen besluiten om je hoofdzakelijk op de meiden te richten, in plaats van de jongens? En hoe voelt het om vanuit het perspectief van een meisje te schrijven?

De keuze om vanuit het perspectief van de meiden te schrijven was vrij instinctief bij dit boek. Gewoonlijk komt dit heel natuurlijk bij mijn boeken. Bij sommige aspecten van de boeken stel ik mijzelf veel vragen, maar het hoofdperspectief is altijd vanzelfsprekend voor mij. Mijn eerste serie boeken is verteld vanuit het mannelijk perspectief, de tweede is vanuit een vrouwelijk perspectief en ook bij Phobos het vrouwelijk perspectief. Het was voor mij gewoon duidelijk, ik kon het niet uitleggen. Ik weet niet of het vertaald wordt, maar ik heb ook een prequel geschreven getiteld Phobos Origins. Dat vertelt het achtergrondverhaal van de mannelijke deelnemers. Dus het is hun verhaal op aarde. Er zijn zes verschillende landen, en de reden waarom zij besloten alles op aarde achter te laten om de ruimte in te gaan. En die zes verhalen zijn verteld vanuit het mannelijk perspectief.

Heb je een favoriet personage?

Dat is onmogelijk om te vertellen, het zijn net mijn kinderen. Ze hebben allemaal goede en slechte aspecten, maar ik hou van ze vanwege hun complexiteit.

Corto MalteseAls jij was gestrand op een onbewoond eiland, welke drie personen zou je dan bij je willen hebben? Met de volgende criteria: één personage uit jouw boeken, één personage uit een willekeurig ander boek en één beroemd persoon welke geen familie of vriend is.

O, dat is moeilijk. Wauw. [denkt heel lang na] Als ik een personage ga nemen uit één van mijn boeken, dan kies ik voor Phobos omdat dat het boek is waar de Nederlandse lezers bekend mee zijn. Ik ga denk ik voor Kelly, de Canadese deelneemster, want zij is erg grappig en zelfs in de meest stressvolle situaties weet ze je te laten lachen. Een manier om de situatie ontstressen. Dat is degene uit mijn boek. Dan die uit een ander boek.

Er is een een Franse comic, hij is vertaald, maar ik weet niet of je er bekend mee bent. Het heet Corto Maltese. Het is een comic over piraten en het hoofdpersonage heet Corto Maltese. Hij is een piraat dus hij kent eilanden en zal zijn weg daar kennen en het eten en alles.

En de laatste, een beroemd persoon. Levend?

Yalfest 2017 Cocktailparty

Nee, het mag zowel levend als overleden.

Hmmm, wie kan dat zijn, er zijn zoveel. [Lange stilte] Dit is moeilijk. Er is een ander boek van mij, Animale, een hervertelling van De Sneeuwkoningin van Hans Cristian Andersen, een schrijver waar ik van hou. Mijn vader is Deens en als jong kind hoorde ik veel verhalen over haar en Hans Cristian Andersen. Voor dit boek las ik veel biografieën over Andersen en ik zou hem ontzettend graag in het echt ontmoeten. Dus als ik de kans had om iemand weer tot leven te wekken op een onbewoond eiland, dan zou dat Andersen zijn.

Vervolgens vroeg ik hem of hij Corto Maltese voor mij wilde opschrijven zodat ik het juist zou schrijven in dit interview en toen wijdde hij er nog verder over uit.

Als je de mogelijkheid hebt… ik weet zeker dat het vertaald is naar het Nederlands. Het is wel zo dat de comics van veertig jaar geleden zijn, dus wel een beetje oud, maar als je de kans hebt om ze te lezen dan is dat erg fijn. Het leest als een boek, erg fijn.

Tot slot

Hierna spraken we nog een beetje casual over Nederland en Yalfest. Hij keek er ontzettend naar uit omdat hij nog nooit eerder naar een event was geweest met een programma dat de gehele dag duurde. We gingen samen op de foto en hij signeerde mijn boeken. Hij merkte nog op hoe goed mijn jasje bij de kleuren van de cover van Phobos 2 passen. En hij stelde ook mij nog wat vragen, haha. Onder andere of ik vaker sciencefiction las. Ik noemde Eenzaam en Extreem Ver Weg van Kate Ling en De 100 (waarschijnlijk automatisch vanwege de link met de ruimte). Waarna hij aangaf dat hij zowel het boek als de tv-serie nog niet had gezien en vroeg of ik het aanraadde.

Hierna kwamen we nog kort op hoe tv-series wel eens afwijken van boeken, bijvoorbeeld ook wanneer boeken, zoals bij Game of Thrones, nog niet zijn gepubliceerd. O, en hij vertelde ook nog dat Phobos misschien een tv-serie wordt. Momenteel zijn ze in de fase waarin ze op zoek zijn naar investeerders. Er is al wel een producer, maar er moeten ook nog co-producers komen en hij verwacht later dit jaar goed nieuws.

Nogmaals, Victor is een superleuke vent om te mogen interviewen en ontmoeten. Hij herkende mij ook nog toen ik hem weer zag tijdens Yalfest en hebben toen wederom tijdens het avondprogramma nog even gezellig gekletst. Bedankt voor deze kans Yalfest en Uitgeverij Q!

Ben jij al bekend met de boeken van Victor Dixen?

Deze post is al 2356 keer gelezen


Geef een reactie

5 responses to “Interview met… Victor Dixen!

  1. Aaaah wat mega vet dat je dit hebt mogen doen! Ook super leuk om zo te lezen! Ik ben sinds YALFest echt een fan geworden van Victor, hij is zo vriendelijk en open tegenover zijn fans! Het doet mij echt iets. Ik ben een tijdje geleden begonnen in Phobos en hoop zo snel mogelijk weet verder te kunnen. Wat een super leuk boek is dat! (Trouwens heeeel fijn dat je die spoilers verborgen houdt! Het eerste wat ik dacht: HOE DOE JE DAT?! Misschien wil je je geheim wel verklappen aan mij?) Een super tof intervieuw dit, echt leuk!

    • Natuurlijk wil ik dat geheimpje wel verklappen, haha. Het is onderdeel van de Ultimate Book Blogger plugin van Nose Graze.

      En het doet mij zeker ook wat als een auteur zo is, ik vind het fantastisch. Fijn om te horen dat je het interview leuk vindt! 😀