Filmrecensie | Ja, ik wil

Releasedatum: 15 oktober 2015
Regisseur: Kees van Nieuwkerk
Hoofdrollen: Elise Schaap, Martijn Lakemeier, Thijs Römer
Bijrollen: Jeroen Spitzenberger, Loes Haverkort, Thomas Cammaert, Yvon Jaspers
Tagline: Geen?
Genre: Romantiek | Komedie
Classificatie: 6 jaar e.o.

½

Roos (Elise Schaap) is mooi, leuk, succesvol en begin dertig. Steeds als ze begint te dromen van een huwelijk, wordt ze gedumpt.

En dan wordt ze ook nog eens uitgenodigd op de bruiloften van haar exen (o.a. Jeroen Spitzenberger) en best friend forever (Thomas Cammaert).

Om zichzelf niet te laten kennen, neemt ze haar jongere stagiair Daan (Martijn Lakemeier) mee naar alle ceremonies. Ze raakt veelvuldig verzeild in gênante situaties en valt prompt als een blok voor de charmes van een aantrekkelijke arts (Thijs Römer). Men zegt wel: “Van een bruiloft komt een bruiloft”, maar is hij de ware Jacob tegen wie ze ‘Ja, ik wil!’ zal zeggen?

Ladiesnight

Vorige week bezocht ik samen met mijn moeder de Ladiesnight in onze plaatselijke bioscoop. Aan de ene kant wilde ik eerst niet gaan omdat het een Nederlandstalige film was, en die bezoek ik toch nog altijd een beetje met het vooroordeel dat Nederlandse films niet zo goed zijn. En misschien vind ik het ook wel wat saai dat vaak toch dezelfde acteurs in al die films zitten. Maar ik had een trailer gezien en stiekem trok de film mij toch wel, dus hadden mijn moeder en ik weer even een gezellig avondje uit. Of we ook van de film genoten hebben?

Openingsscène

De openingsscène van de film was uiteraard grappig bedoeld, maar ten opzichte van een voor de rest – op een aantal dingetjes na – redelijk realistische film viel deze een beetje uit de toon. Oké, nu ik er over nadenk zijn er veel meer dingen die eigenlijk onrealistisch zijn, maar die scène was voor mij niet zo pakkend als hij had moeten zijn. Hoewel ik het verder nogal raar vond gaan in het bedrijfsleven in Ja, ik wil (kan een baas zich echt zo gedragen als de baas van Roos?), moet ik wel zeggen dat ik met deze twee dingen ook wel de enige echte minpunten van de film heb besproken. Valt mee toch?

Opvallend: Martijn Lakemeier

Wat mij opviel zijn de acteerkunsten van acteur Martijn Lakemeier in de rol van Daan. Hij was direct erg likable en ik leefde helemaal met zijn personage mee. Hij was erg overtuigend en liet mij echt denken dat hij altijd zo vrolijk en optimistisch is. Een genot om naar te kijken, hij steelt de show. Voor iedereen een Daan graag.

Andere sterke acteurs

Ook Elise Schaap was voor mij nog nieuw – maar wat wil je ook, ik kijk zelden Nederlandse films en verder alleen de tv-serie Divorce. Hierdoor kende ik Jeroen Spitzenberger die de rol van Pieter speelt al wel. Maar terug naar Elise Schaap; ze is perfect in deze komische rol en heeft een goede chemie met Martijn Lakemeier. Maar de film is niet alleen komisch, het kaart ook nog even het thema transgender aan op een manier die ik erg goed vond. Vooral ook de speech die door het personage van Thomas Cammaert wordt gegeven vond ik erg sterk.

Kwaliteit Nederlandse films

De kwaliteit van Nederlandse films is de laatste jaren zeker wel verbeterd, alsook de acteerkwaliteiten van de acteurs, en ik heb enorm genoten van Ja, ik wil. Heel stiekem durf ik zelfs wel toe te geven dat ik hem leuk genoeg vond om hem over een paar maanden nogmaals te kijken. Erg leuk ook vind ik dat ze moeite hebben gedaan de link tussen Elises werk en de serie Friends in de film te verwerken.

Conclusie

Ja, ik wil is een heerlijke romantische komedie, vol met clichés maar dat maakt helemaal niet uit. De ideale film om even samen met je vriendinnen of je moeder te kijken als je zin hebt in een romantische en komische film tegelijk. Een lekkere romcom dus. Wist je trouwens al dat Ja, ik wil de best bezochte Nederlandse ‘Ladiesnight’ van dit jaar is?

Heb jij Ja, ik wil al gezien?

Deze post is al 2816 keer gelezen