Filmrecensie | Thor: Ragnarok (2017)

Titel: Thor: Ragnarok
Releasedatum: 26 oktober 2017 (NL)
Regisseur: Taika Waititi
Hoofdrollen: Chris Hemsworth
Bijrollen: Tom Hiddleston, Mark Ruffalo, Cate Blanchett, Idris Elba, Jeff Goldblum, Tessa Thompson, Karl Urban
Tagline: No Hammer. No Problem.
Genre: Actie | Avontuur | Komedie | Sci-fi
Kijkwijzer: 12+ (Geweld, Angst)

Thor wordt gevangen genomen en aan de andere kant van het universum aan het werk gezet als gladiator. Hij staat in de arena tegenover oude vriend Hulk terwijl zijn thuiswereld wordt bedreigd door het einde der tijden, ook wel Ragnarok genoemd.

Ragnarok

Marvel. Ik ben fan van de Marvel films. Elke film is weer genieten geblazen, en het liefst kijk ik de films direct zodra ze in de bioscoop komen. Met Thor: Ragnarok heb ik wat langer gewacht. Mijn broertje en ik zouden namelijk als verlaat Vaderdag cadeautje met z’n drieën naar deze film gaan. Deze afspraak stond echter pas gepland eind november. Even geduld dus. Ik heb eigenlijk weinig aandacht aan de film besteed voor die bewuste dag. Ik vertelde mijn broertje dan ook dat ik eigenlijk totaal geen idee had wat anderen van de film vonden. Als antwoord kreeg ik dat ze laaiend zijn. Laaiend wat? Laaiend enthousiast, of laaiend als in woest? Het bleek het eerste te zijn. Huppa, de verwachtingen waren ineens torenhoog.

Komedie

Laat ik beginnen met wat mij het meest opviel bij Thor: Ragnarok: humor. Marvel staat erom bekend dat er in elke film een bepaalde mate van humor gebracht wordt. Maar bij Thor: Ragnarok gaan ze echt vol gas. Ik had al een heel betoog klaarstaan over waarom deze film ook ingedeeld moet worden in het genre humor, maar toen zag ik op IMDB dat deze film daar al bij is ingedeeld, in tegenstelling tot voorgaande Marvel films. Maar dat is terecht, want de grappen vliegen je om de oren. Gelukkig zijn het ook nog eens allemaal goede grappen. Zelfs als ze flauw zijn lig je dubbel.

Dit betekent overigens niet dat de film op verhaal heeft moeten inleveren of iets dergelijks. Nee, ik vond de film eigenlijk belachelijk goed in elkaar zitten. Al zijn sommige serieuze scènes door alle humor soms iets minder gewichtig. Wat je je misschien wel kunt afvragen is hoe Thor plotseling toch wel een karakterontwikkeling heeft doorgemaakt. Sinds wanneer is hij zo onhandig? Het is supergrappig, maar eigenlijk is dit niet helemaal wat we van hem gewend zijn. Al vind ik zijn ontwikkeling tijdens Thor: Ragnarok wél erg interessant.

Bijrollen en cameo’s

Blij ben ik trouwens met de rol van Loki in deze film – alleen al zijn reactie op de Hulk, haha, maar ik bedoel: wie houdt er niet van Loki? Maar ook de bijrollen van de Hulk – al was ik niet helemaal onder de indruk van Mark Ruffalo – en Doctor Strange. Alsook personages zoals nieuwkomer Korg, en cameo’s zoals die van Matt Damon (hilarisch). Ik ben trouwens wel benieuwd naar de beweegredenen voor de aankleding van Hela. Ik vond het namelijk best wel veel op de stijl van Loki lijken.

De muziek

Wat ook opviel in deze film is de muziek. Wat een heerlijke nummers zitten erin, met name Immigrant Song van Led Zeppelin. Zodra je de aftiteling voorbij ziet komen – immers, je wacht op de mid- en endcredits scènes – zie je dat er helemaal niet zoveel nummers gebruikt zijn. Maar de nummers die ze wel hebben gebruikt vond ik goed gekozen. Ook vond ik de referenties naar onder andere kunst erg leuk gedaan, en mogelijk heb ik er zelfs enkelen gemist. Tot slot vond ik het bijzonder hoe de film mij het gevoel gaf van computerspelletjes uit de jaren ’80. Zowel qua geluid als beeld.

Conclusie

Wanneer je Thor: Ragnarok gaat bekijken kun je vooral héél véél humor verwachten. Waar de Marvel films meestal actiefilms zijn met een vleugje humor, hebben ze er nu de hele pot met humor in laten vallen. Totaal niet erg, want het werkt ook erg goed. Je ligt regelmatig dubbel van het lachen. De acteurs zijn allen erg fijn en hebben duidelijk chemie met elkaar. De muziek heeft mij positief verrast. Al met al is dit van alle Thor-films mijn favoriet. De humor heeft daar denk ik veel mee te maken. Het is denk ik wel de grappigste film in het Marvel Universum.

Deze post is al 2194 keer gelezen