My Life | 10 dingen die je nog niet over mij wist

Inmiddels bestaat Reviews & Roses alweer iets meer dan 2,5 maand en gaat het hartstikke goed met de blog. Ik ben erg dankbaar voor de trouwe volgers en de mooie complimentjes. Toen ik begon met bloggen had ik niet verwacht dat mijn blog in deze korte tijd zoveel zou groeien! Dankjewel hiervoor! Maar nou vertel ik jullie allemaal wel mijn mening over boeken, films, tv-series en zelfs eten en drinken, maar wie is dat meisje achter de blog nou? Je hebt al wat kunnen lezen op de Over Jessica pagina, en je hebt al 2 keer mee mogen kijken in mijn leven in de rubriek Mijn Maand, maar vandaag vertel ik je 10 dingen die je nog niet over mij wist. Lezen jullie mee?

p.s. Excuses voor de slechte kwaliteit foto’s, sommigen zijn al erg oud en dus niet met mijn mooie camera gemaakt haha.

Ik heb 7 jaar op Streetdance gezeten

Van 2002 tot en met 2009 heb ik fanatiek gestreetdanced. Ik ben gek op dansen en mis het eerlijk gezegd wel. Waarom ben ik dan gestopt? Mijn leeftijdsgroep danste standaard op de vrijdagavond en op een gegeven moment had ik op vrijdag tot laat les in Groningen en was het simpelweg niet meer te doen. Ik zou vanaf Groningen met de bus direct door moeten naar Streetdance en had dan geen tijd om te eten. Het lijkt mij wel leuk om weer iets met dansen te gaan doen, dus wie weet of ik binnenkort mijn conditie weer wat ga opkrikken bij een dansclub.

Ik deed mee aan Dichterbij NNT

Op de middelbare school hadden we CKV (Culturele Kunstzinnige Vorming) lessen, waarbij we leuke lessen konden kiezen. Zoals te verwachten koos ik het vak dansen, maar ook theater. Op die manier kwam ik in aanraking met het Noord Nederlands Toneel (NNT). We bezochten het NNT en gingen naar de voorstelling MacBeth (en die was erg leuk!). Vlak daarna kwam een opgaveformulier voor mijn neus langs voor het project Dichterbij NNT. Waarbij 60 jongeren van 14 tot en met 18 jaar ervaring op konden doen met theater (acteren, licht of video) en samen een voorstelling rondom een bepaald thema zouden maken.

Eerst waren er drie zaterdagen waarop we de hele dag bezig waren met theater en elke zaterdag maakten we in groepjes een klein toneelstukje dat we aan het eind van de dag voor iedereen opvoerden. In de voorjaarsvakantie zouden we tenslotte een hele week gezamenlijk een moderne draai aan Romeo & Julia geven dat we in dat weekend in totaal 4 keer voor publiek – dat kaartjes kon kopen – zouden opvoeren.

De ervaring was echt geweldig! Het thema was dat jaar Romeo & Julia dus ik was helemaal in mijn nopjes. Ik leerde 60 geweldige nieuwe leeftijdsgenootjes kennen en heb enorm veel geleerd. Ik was maar een verlegen meisje dus dan is theater erg spannend, want dan moet je heel duidelijk aanwezig zijn op het podium. Maar zelfs voor de meest verlegen mensen is dit geweldig om te doen. De jaren erna heb ik mij ook weer opgegeven, maar het project werd steeds populairder en kreeg steeds meer aanmeldingen en helaas werd ik niet meer ingeloot. En toen ik 19 werd was ik helaas te oud.

Tegenwoordig bestaat het nog steeds en de leeftijdsgrens is aangepast. Dus mocht je in Friesland, Groningen of Drenthe wonen en zit je in de leeftijdsgroep 15 tot en met 20 jaar, geef je dan snel op! Het is een ervaring om nooit te vergeten. Helaas heb ik geen contact meer met die gezellige mensen van toen, maar graag zou ik nog een keer een Romeo & Julia reünie doen en dan gezamenlijk de dvd met de gehele voorstelling bekijken!

Fryslân Boppe

Ik woon niet alleen in Friesland, ik ben ook Fries geboren en getogen. Maar wie goed oplet zal opmerken dat ik geen Fries meer praat. Toen ik 4 jaar was kreeg ik een lerares die geen Fries sprak en toen ben ik overgegaan op het Nederlands. Nooit ben ik meer teruggegaan naar het Fries, op een aantal standaard termen zoals Heit, Mem, Pake en Beppe (pap, mam, opa en oma) na. Het is niet dat ik Fries niet leuk vind, maar ik voel mij doordat ik altijd Nederlands praatte prettiger bij het Nederlands praten. Mijn ouders praten overigens standaard Fries tegen mij. Dus kom je mij bijvoorbeeld met mijn moeder of vader tegen dan is er een grote kans dat je hun Fries hoort praten tegen mij terwijl ik in het Nederlands antwoord.

Maar ik voel mij wel een echte Fries. Zo zal ik waarschijnlijk altijd in Friesland blijven wonen. Ja, het is ietwat onhandig als ik graag naar een evenement wil in Amsterdam en ik zo enorm lang moet reizen, maar ik voel mij thuis in Friesland. Heel soms blijkt dat ik nog wel wat Friese termen in mijn systeem heb zonder dat ik dat doorheb – en dat vind ik ook wel weer leuk – maar mocht je een keer iets niet snappen in 1 van mijn blogposts doordat ik onbewust een Friese term gebruik, let me know!

Vroeger was ik een fanatiek tekenaar

Maar ik doe het al jaren niet meer. Op de middelbare school was ik dankzij de tekenlessen ook thuis fanatiek dingen aan het creëren en natekenen. We moesten een boekje bijhouden waarin we allemaal mooie dingen creëerden, en daarnaast tekende ik dus ook actief. En wat was ik trots als het resultaat mooi was! Hierbij wat voorbeeldjes.

Ik draag lenzen

Al sinds mijn zestiende draag ik lenzen. Ik zat bij geschiedenis achterin de klas en kon het bord niet meer goed lezen en dacht eerst dat de leraar gewoon een slecht handschrift had. Uiteindelijk bleek dat het een combinatie was van zijn slechte handschrift en mijn slechte ogen. Al is het niet heel extreem hoor, het schommelt zo nu en dan wat, maar momenteel heb ik aan beide kanten -1. Ik draag het liefst altijd mijn lenzen, omdat ik met een bril altijd het gevoel heb dat ik in hokjes kijk, maar momenteel draag ik helemaal nooit meer een bril omdat de sterkte niet meer juist is (ik krijg hoofdpijn als ik de bril draag en zie niet meer goed, ik moet nodig een nieuwe bril dus…).

Ik heb een klemtoon probleem

Het viel op toen ik aan de middelbare school begon en WisKUNde zei in plaats van WISkunde. En de jaren die volgden legde ik de klemtoon wel vaker verkeerd en toevallig wees een vriendin mij  er 2 weken geleden nog op dat ik bij een woord de klemtoon verkeerd legde – welk woord dat was kan ik mij helaas zo 1, 2, 3 niet herinneren. Hoe het komt dat ik bij sommige woorden de klemtoon verkeerd leg, dat weet ik helaas niet.

Ik lust geen Chinees

Jup, ik ben zo’n vreemde eend in de bijt. Ik lust geen Chinees. Ik ben sowieso een moeilijke eter hoor. Zo maak je mij bijvoorbeeld ook al niet blij met vis – al gaat kibbeling of een lekkerbekje er dan weer wel in -, maar al die andere visdingen… nee dankje. Maar even gezellig Chinees halen is dus sowieso iets waarbij ik meteen een zuur gezicht trek.

Ik krijg hartkloppingen van rotondes

In maart 2013 was ik op mijn fietsje onderweg naar mijn werk toen ik plots op een rotonde aangereden werd. Gelukkig ben ik er zonder kleerscheuren vanaf gekomen omdat de meeste mensen gelukkig al wel een beetje afremmen zodra ze een rotonde naderen, maar deze mevrouw had mij compleet over het hoofd gezien en ik dacht dat ze mij wel voor zou laten – ik had tenslotte voorrang –  maar toen ik doorkreeg dat ze mij die voorrang niet zou verlenen was het al te laat en lag ik op de motorkap. Veel pijn vlak onder mijn heup en ik dacht dat het een grote blauwe plek zou worden, maar wonderbaarlijk genoeg werd dat het niet.

Ik fietste vervolgens met knikkende knietjes gewoon naar mijn werk, maar toen ik wilde verklaren waarom ik wat later was en hardop vertelde dat ik aangereden was stroomden de tranen over mijn wangen. Ik was er best wel van geschrokken. Tot op de dag van vandaag heb ik dat ik, zowel als fietser als als automobilist, dat mijn hart iets sneller gaat kloppen bij rotondes en ik extra goed oplet – ik lette sowieso altijd al goed op, maar nu kijk ik nog even een extra keer of er geen fietser aankomt en als een auto te hard aan komt rijden rem ik bij voorbaat al af, er vanuit gaande dat ik geen voorrang zal krijgen. Het doet wel wat met je, ook al is het in mijn geval heel goed afgelopen.

Ik ben gestopt met mijn vervolgopleiding

Toen ik in juni 2007 klaar was met de HAVO, koos ik als vervolgopleiding Communicatie. Na 2 maanden bleek dat ik een heel ander beeld had bij de opleiding dan ik dacht en voelde ik mij er niet goed bij. Na lang dubben heb ik het mijn ouders verteld en ben ik gestopt met de opleiding. Achteraf twijfel ik of het echt aan het beeld van de opleiding lag of dat ik er ook misschien deels nog niet klaar voor was. Ik ging fulltime werken en heb een leerzaam jaar gehad.

In september 2008 begon ik uiteindelijk met de opleiding Management, Economie en Recht aan een andere school; dit keer ging ik naar de Hanzehogeschool in Groningen. Uiteindelijk ben ik heel blij geweest met mijn keuze, want ik heb een leuke opleiding gedaan, met leuke mensen en heb ook nog een half jaar Psychologie gestudeerd in mijn minor. Het heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben en daar ben ik heel blij mee.

Ik ben slecht in korte stukken schrijven

Zo zou ik namelijk even een simpele, korte top 10 maken en vervolgens is het deze lap tekst geworden… Op het HBO werd ik er ook vaak op gewezen dat ik te uitgebreid schreef, het moest compacter. Tot op de dag van vandaag vind ik dat nog steeds lastig. Ik heb altijd dat gevoel dat het compleet moet zijn. Ja het kan wel korter, maar dan moet ik iets achterwege laten waarvan ik het gevoel heb dat het erbij hoort en wat toevoegt, een completer beeld laat zien. Wat vinden jullie ervan dat mijn stukken over het algemeen wat langer zijn?

Kunnen jullie je in bepaalde punten herkennen?

Deze post is al 2387 keer gelezen