Boekrecensie | De Nachtuilen – Jeroen van Unen

Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie.

De Nachtuilen door Jeroen van Unen
Serie: De Nachtuilen #1
Verschenen: 6 oktober 2015 bij LS Amsterdam
Format: Paperback, aantal pagina's: 400
Genre: Fantasy, Magie, Young Adult
Lees ook: De Slang van Havilah, Het Hart van de Tijger
Rating: |

"Tobias keek haar met grote ogen aan. 'Geloof je me nu?' fluisterde Rika in zijn oor. 'Geloof je me nu dat magie bestaat?'"

De 16-jarige Tobias Durana stapt in het vliegtuig om in Engeland een uitwisselingsprogramma te volgen. Maar in plaats van naar Londen vliegt hij naar een plek waar hij nog nooit van heeft gehoord: de Denari-eilanden. Hij ontmoet daar de excentrieke Rika, die hem vertelt dat zijn ouders vroeger van de eilanden zijn weggevlucht, al weet niemand waarom. intussen gelooft Louis Vega, de leider van de eilanden, dat Tobias een oeroude magische strijd kan oplossen en dwingt hem tot een loodzware training. Maar heeft Vega wel het beste met hem voor? En wat wil Tobias zelf?

Waarom ik het boek überhaupt las

De Nachtuilen is niet een boek dat ik in eerste instantie op zou pakken als ik het zou zien liggen in de winkel. Waarom? De cover trekt mij totaal niet. Achteraf gezien past de cover erg goed bij het verhaal; zo zie ik het landschap waar Tobias oefent in het verhaal namelijk echt voor me. Typisch een gevalletje waarbij ik mij vóór het lezen niet moet laten leiden door de cover. Waarom ik dit boek dan toch gelezen heb? Ik kreeg van Luitingh-Sijthoff de vraag of ik dit boek wilde recenseren. De cover sprak mij niet aan, wat dan wel? Nou eigenlijk is dat iets waar misschien niet iedereen op selecteert, maar ik zag dat Jeroen van Unen in hetzelfde jaar geboren is als dat ik ben. Ik heb zelf ook de droom een boek uit te geven en vind het knap dat het anderen, hetzij met of zonder tegenslag, lukt. En oké, de flaptekst wekte ook genoeg nieuwsgierigheid dat ik het boek wel wilde proberen.

En toen kon ik hem niet meer neerleggen

Uiteindelijk heeft het boek nog vrij lang moeten wachten totdat ik het afgelopen december oppakte om te gaan lezen. Ik meldde op Twitter dat ik De Nachtuilen erbij had gepakt en kreeg direct de vraag wat ik er van vond. Op dat moment had ik pas twintig bladzijden gelezen, maar al direct viel mij de fijne schrijfstijl op. Hoewel zij dat ook vond, gaf ze wel aan dat zij het boek wat minder vond. Maar eenmaal goed en wel in het boek begonnen te zijn, kon ikzelf het boek maar moeilijk neerleggen!

Fantastisch uitgewerkte wereld

Jeroen schrijft op zo’n manier waardoor je over de pagina’s vliegt. Maar dat is niet alles. Dit boek heeft een originele verhaallijn en Van Unen heeft op een duidelijke en mooie manier een fantastische wereld opgebouwd. De wereld zit goed in elkaar en stukje bij beetje introduceert Jeroen van Unen je aan deze wereld en ontdek je samen met hoofdpersonage Tobias hoe de wereld in elkaar steekt. Dit gebeurt in een tempo dat prettig aanvoelt en nooit als een teveel of te weinig aan informatie en het blijft continu boeien. Ik schrijf deze recensie meer dan een maand na het uitlezen van het boek – vrij ongewoon voor mijn doen overigens, lees hier waarom – en ik ben nog steeds enorm enthousiast en ik zie de wereld nog steeds heel helder voor mij. Dit krijgt niet iedere schrijver voor elkaar.

Ik wil ook naar de Denari-eilanden

De geschiedenis van deze wereld en de personages vond ik erg interessant; Van Unen zorgde ervoor dat ik meer en meer wilde weten. De verschillende soorten magie die de personages kunnen uitoefenen zijn goed uitgedacht en zijn divers, maar passen ook goed bij elkaar. Daarnaast is het zo realistisch uitgewerkt dat ik hoop dat mijn ouders mij ook wat zijn vergeten te vertellen over mijn magische kwaliteiten. Een andere leuke toevoeging is Loesje, Tobias’ kat! Ik wil er niet teveel over vertellen/verklappen, maar ik vraag mij af of er iemand is die dit niet leuk zal vinden. Wat daarnaast overigens nog een leuke toevoeging is, is dat Van Unen dit boek erg hedendaags heeft gemaakt door zijn personages bijvoorbeeld WhatsApp te laten gebruiken. Hierdoor wordt het verhaal herkenbaar en voel je jezelf nog meer onderdeel van deze wereld uitmaken, alsof ikzelf binnenkort ook een tripje naar de Denari-eilanden zou kunnen maken.

Oké dan, toch een minpuntje

Heb ik dan geen minpunten? Oké, ja natuurlijk zijn er wel wat verbeterpunten. Zoals je in de flaptekst kunt lezen stapt Tobias in een vliegtuig en in plaats van naar Engeland vliegt hij naar de Denari-eilanden. Tobias accepteert dit alles ietwat te gemakkelijk. Ik had misschien nog een actie verwacht waarbij hij het vliegtuig zou proberen te verlaten omdat hij dacht dat hij niet in het goede vliegtuig zat, bijvoorbeeld. Hij had overal nog wel wat meer vraagtekens bij mogen zetten en wat meer tegengas mogen geven.

Conclusie

Hoewel de cover mij in eerste instantie niet trok en ik het boek daardoor minder snel oppakte, ben ik blij dat ik De Nachtuilen heb gelezen. Ik ben werkelijk verliefd geworden op de wereld die Jeroen van Unen heeft neergezet. De wereld en de personages zijn interessant en het verhaal is ontzettend spannend. Van Unen neemt je mee in een fantastisch avontuur in een magische wereld. Wat mij betreft wordt deze reeks zo snel mogelijk vertaald en verfilmd. De uitgeverij raadt het boek aan in de leeftijdscategorie 13-15, maar als 25-jarige heb ook ik echt enorm van dit boek genoten. Het einde is open waarin diverse verhaallijnen samenkomen, maar je ook met vragen achterblijft. Met smart wacht ik op het tweede deel en ik baal dat ik nog tot het najaar van 2016 moet wachten voordat ik verder kan lezen.

Deze post is al 3547 keer gelezen