Boekrecensie | Glazuur – Lisette Jonkman

Glazuur door Lisette Jonkman
Verschenen: Mei 2012 bij LS Amsterdam
Format: Paperback, aantal pagina's: 268
Genre: Chicklit
Lees ook: Verkikkerd, Langste. Kerst. OOIT.
Rating: |

Sophie baalt van haar nietige baantje bij het grote reclamebureau CopyBlinders. Dat haar vroegere beste vriendin Karlin haar baas is geworden en een relatie heeft met Sophies grote liefde Rein, helpt ook niet mee. Als Sophie voor de zoveelste keer vernederd wordt, is de maat vol: ze neemt het heft in eigen handen. Hou je vast!

Glazuur

Terwijl ik mijzelf op ‘aanwezig’ zette bij het Facebook event voor de boekpresentatie van het nieuwe boek van Lisette Jonkman (Helemaal het einde) besefte ik dat er nog altijd geen recensie van één van haar boeken op mijn blog staat. En dat terwijl ik al haar boeken in huis heb en daar op 16 juni een nieuw exemplaar aan zou toevoegen. Tijd dus om haar boeken te recenseren op Reviews & Roses, beginnend met haar debuut: Glazuur.

Vrolijke cover

Allereerst is de cover al enorm aantrekkelijk door het heerlijke felle kleurgebruik dat een hele vrolijke en zomerse feel aan het boek geeft. De quote op de voorkant geeft aan dat Lisette een komisch talent is en je enorm hard zult moeten lachen. En lachen doe je ook zeker wel om deze klungelige, maar ontzettend lieve, Sophie.

Feelgood comedy

Glazuur vind ik toch een beetje lastig om te omschrijven binnen de boekengenres. Maar als ik het zou moeten proberen te omschrijven dan omschrijf ik het als feelgood comedy. Dit komt omdat het een heel fijn boek is, maar ik de situaties niet altijd even realistisch vond. Maar dat was denk ik ook niet de intentie van dit verhaal. Hier en daar waren sommige situaties misschien iets té overdreven aangezet en toevallig, waardoor af en toe momentum wordt gemist.

Uit in een poep en een scheet

Ik vond het boek niet voorspelbaar en dat is fijn. Er zaten namelijk best wel wat wendingen in die ik niet ver van te voren aan had zien komen. Natuurlijk vind je ook genoeg clichés in Glazuur, maar de vraag is of dit erg is. Ik vind van niet. Het past bij dit verhaal. In Sophie, en haar ontwikkelingen, kon ik mij goed inleven, met uitzondering van haar opmerkingen over dikke mensen, waar ik als stevige dame af en toe wat onzeker van werd. Je leest Glazuur werkelijk in een poep en een scheet uit. Het leest namelijk zó heerlijk weg dat je ook zin hebt om door te blijven lezen.

Conclusie

Heb je zin in een fijn, luchtig geschreven feelgood comedy verhaal, en heb je Glazuur nog niet gelezen, dan raad ik je zeker aan deze even op te halen in de winkel. Met Glazuur kun je heerlijk ontspannen, maar pas op: je hebt hem ook zo uit! Gelukkig heeft Lisette Jonkman nog meer boeken geschreven, dus kun je daarna direct daarin beginnen.

Deze post is al 2118 keer gelezen