Filmrecensie | Passengers (2016)

Titel: Passengers
Releasedatum: 22 december 2016 (NL)
Regisseur: Morten Tyldum
Hoofdrollen: Chris Pratt, Jennifer Lawrence
Bijrollen: Michael Sheen, Laurence Fishburne
Tagline: There is a reason they woke up
Genre: Avontuur | Drama | Romantiek | Sci-fi
Kijkwijzer: 12+ (Geweld, Angst)

Een immens ruimteschip is onderweg naar een ver weg gelegen planeet. Aan boord zijn duizenden passagiers die kunstmatig in slaap worden gehouden voor de reis van honderd jaar. Wanneer een foutje in de boordcomputer Jim en Aurora per ongeluk negentig jaar te vroeg wekt, zijn ze volledig op elkaar aangewezen. Ze ontwikkelen een routine en vallen al snel voor elkaar. Maar terwijl de vonken in het rond vliegen lijken er nog meer problemen met het schip te ontstaan.

Passengers

Passengers is één van de twee films die eind december uitkwamen en die ik perse tijdens de eerste week van mijn kerstvakantie wilde kijken omdat ik dacht dat het een potentiële kanshebber zou zijn voor mijn top 10 films van 2016. Uiteindelijk is Passengers niet in de top 10 opgenomen (La La Land wel!). Ik vind de film echter wel leuk. De meningen blijken echter te verschillen over deze film.

Traag?

Eén van de redenen is dat mensen de film traag vinden, zo ook mijn vriend. Ik snap goed dat er mensen zijn die dit vinden. Er zit weinig vaart in het begin, maar dat is ook vrij lastig met een verhaal als dit. De trailer is hier wel wat misleidend in. Hierin lijkt het alsof de twee hoofdpersonen samen de ene na de andere tegenslag krijgen, terwijl een groot deel van het begin van de film om slechts het bestaan van één persoon draait.

Goede chemie

De film leunt uiteindelijk op maximaal vier personages/acteurs, en een handvol bijpersonages die weinig in beeld komen en weinig te doen hebben. Ik vind het dus knap dat ze het voor elkaar hebben weten te krijgen de film – voor mij – op geen enkel moment saai te maken. De personages spreken aan en Pratt en Lawrence hebben een goede chemie met elkaar. De tweede helft bevat meer actie en is enorm spannend. Daarnaast vind ik de film visueel erg sterk; je waant je echt op dat ruimteschip. Toch had ik het gevoel dat de film op slechts één manier kon eindigen, en hierin was het weinig verrassend. De film ziet er mooi uit, maar had nog wat origineler mogen zijn.

Sex Appeal

Toen ik mijn broertje vertelde dat ik Passengers had gezien begon hij meteen over de kont van Chris Pratt. Blijkbaar is algemeen bekend dat die te zien zou zijn in de film. Meer dan eens zelfs. Zo bijzonder vond ik hem eerlijk gezegd niet. Maar dat de film veel op de sex appeal van de twee hoofdpersonen leunt mag duidelijk zijn. De bips van Chris Pratt werd meermaals zéér duidelijk in beeld gebracht, en Jennifer Lawrence had alleen maar hele strakke en sexy kleding aan. Normaal gesproken zie ik daar doorheen, maar dit was behoorlijk in your face.

Conclusie

Mensen die een vette actiefilm verwachten van Passengers zullen de film waarschijnlijk beoordelen als te langzaam. Ikzelf heb echter genoten van de film. Het heeft geen plekje in mijn top 10 van 2016 weten te halen, maar de film wist te boeien van begin tot eind. Hier en daar had het nog ietwat origineler gemogen, en de filmmakers lieten zich iets te veel op het sex appeal van Pratt en Lawrence rusten. De film weet echter genoeg te entertainen om een vermakelijke film te zijn die – ondanks zijn bijna twee uur – zo voorbij is.

Deze post is al 2227 keer gelezen