Filmrecensie | The Choice

Releasedatum: 4 februari 2016
Verfilming van: The Choice – Nicholas Sparks
Regisseur: Ross Katz
Hoofdrollen: Benjamin Walker, Teresa Palmer
Bijrollen: Maggie Grace, Alexandra Daddario, Tom Welling, Tom Wilkinson
Tagline: Let your heart decide.
Genre: Drama | Romantiek
Classificatie: 9+

In het romantisch drama The Choice verandert het leven van Travis (Benjamin Walker) drastisch wanneer hij zijn nieuwe buurvrouw Gabby (Teresa Palmer) ontmoet.

Wanneer Travis zijn nieuwe buurvrouw Gabby ontmoet, springt er direct een vonk tussen de twee over. In eerste instantie lijkt het onschuldig, zeker omdat Gabby een lange relatie heeft met Ryan (Welling). Naarmate de tijd verstrekt worden Gabby en Travis echter steeds hechter en komt Gabby voor een dilemma te staan: kiest ze voor Ryan of voor Travis? Wanhopig besluit ze het huis te ontvluchten.

Een beslissing die haar leven en dat van Travis voorgoed zal veranderen. Weet hun liefde uiteindelijk te overwinnen?

Op naar Pathé!

Eind februari won ik bij Adorable Books kaartjes voor de film The Choice. Deze film wilde ik erg graag zien om twee redenen: 1. Nicholas Sparks films zijn over het algemeen een instant succes bij mij (behalve The Longest Ride) 2. Tom Welling speelt er een rol in en ik kom net van een Smallville binge verslaving af. Bij de winactie moesten we taggen met wie we de film wilden zien, en gezien mijn moeder en ik nodig weer eens samen naar de bios moesten ben ik op 1 maart gezellig met haar naar de Pathé in Groningen geweest.

Hunky dunky

Oké, laat ik dit meteen uit de weg ruimen: Tom Welling is niet meer zo hunky dunky als in Smallville, maar hé, hij is uiteindelijk ook niet de hoofdpersoon en zijn rol blijkt uiteindelijk best irrelevant. Niet dat ik wel meteen weg was van de mannelijke hoofdpersoon… Eigenlijk vond ik hem niet zo knap, en tsjah, dat is toch wel een beetje waar ik ook naar kijk bij de romantische Nicholas Sparks films. Het oog wil ook wat immers. Maar wauw, die acteur heeft mij uiteindelijk voor hem doen smelten! Natuurlijk heeft dit mede te maken met hoe Nicholas Sparks en de schrijvers van de film het personage hebben vormgegeven, maar zeker ook de acteur die het personage uiteindelijk belichaming geeft.

Een formule

De boeken en films van Nicholas Sparks hebben altijd wel een paar specifieke elementen in zich. Zo heb je vaak een verhaallijn over meerdere jaren, soms zelfs bijna een heel leven. Het draait altijd om een fantastisch romantisch verhaal. De twee hoofdpersonen kunnen vaak om een bepaalde reden niet samen zijn. En het bevat vaak een aandoenlijk ouder iemand. Zo ook in The Choice. We zien eigenlijk het moment dat Travis en Gabby elkaar leren kennen tot een jaar of zeven na deze ontmoeting. Dat is dus veel tijd om te beslaan in één film. Soms vond ik dan ook dat het iets te snel ging en had ik soms niet door dat hele stukken tijd overgeslagen waren, terwijl dat toch wel handig was om te weten.

Ontroering en een kritische noot

Ik moet wel zeggen dat ik voor mijn gevoel zat te wachten tot het moment dat ik zou gaan janken, omdat ik wist dat dat zou gaan gebeuren (deze films ontroeren je gewoon), maar het kwam nog vrij laat; op het moment dat de vader van Travis vertelt over waar Travis’ moeder is. Vanaf daar was het op een gegeven moment een waterval, zeker wanneer een specifieke gebeurtenis voorkomt en onze hoofdpersonen te maken krijgen met een tegenslag. Misschien is er net iets teveel focus gelegd op het eerste deel, waardoor dit tweede deel met de tegenslag een beetje uit de lucht komt vallen en eraan geplakt lijkt. Maar eigenlijk boeien deze punten waar ik kritisch naar zou moeten kijken niet zo, want voor mij draaien de films van Nicholas Sparks om romantiek en onmogelijke liefdes, en daar is het zeker in geslaagd. Dat het hier en daar voorspelbaar is hoort er misschien eigenlijk zelfs gewoon bij.

Conclusie

Zo goed als The Notebook of The Best of Me zal The Choice niet worden, maar ook zeker niet zo slecht als The Longest Ride. Eigenlijk is The Choice één van de films die past bij de middenmoot van Nicholas Sparks verfilmingen. Het bevat weer op en top romantiek en zwijmelmomenten (héérlijk!), ik leefde weer met de personages mee en heb de film in mijn hart gesloten. Maar ik kon ook wat kritische noten geven. Zo waren bepaalde personages best wel overbodig, miste ik soms een duidelijkere overgang in de sprongen in de tijd en leek het tweede deel van het verhaal er een beetje aan geplakt. Maar hé, als dat alles is… dan ben ik tevreden en kijk ik The Choice meer dan graag nog eens. Ik heb van de film genoten en tranen met tuiten gehuild en daar hou ik van. Ook The Choice is een aanrader voor fans van de Nicholas Sparks films.

Deze post is al 5241 keer gelezen