Unbreakable (2001) | Filmrecensie

Titel: Unbreakable
Releasedatum: 11 januari 2001 (NL)
Regisseur: M. Night Shyamalan
Cast: Bruce Willis, Samuel L. Jackson, Robin Wright, Spencer Treat Clark
Tagline: Some things are only revealed by accident.
Genre: Drama | Mysterie | Sci-fi | Thriller
Kijkwijzer: 12+ (Geweld, Angst, Discriminatie)

David Dunn raakt betrokken in een groot treinongeluk. Niemand van de inzittenden overleeft het ongeluk, behalve David die geen schrammetje heeft. Hij komt na het ongeluk in contact met Elijah Price, een verzamelaar van comics die z’n hele leven al geplaagd wordt door een slechte gezondheid en snel brekende botten.

Unbreakable

Met de komst van Glass, en het besef dat dit een vervolg is op Unbreakable en Split, was het hoog tijd om Unbreakable na jaren weer eens op te zetten. Ik was tien jaar toen deze film uitkwam. En hoewel ik niet zeker meer weet hoe oud ik was toen ik de film voor het eerst zag, is het in mijn tienerjaren in elke geval een favoriet geworden. Bijna twintig jaar later stond de film mij nog altijd bij omdat ik hem zo goed vond. Ik kan je ook vertellen dat het al héél lang is geleden dat ik Unbreakable had gezien. Zou de film nog steeds indruk maken tijdens een rewatch?

Traag

Wat mij in elk geval ontzettend opvalt is hoe traag de film voor mijn gevoel is. Dit herinner ik mij totaal niet van vroeger. Al keek ik vroeger ook veel meer dit soort films, dan nu. Tegenwoordig kijk ik vaker een vlugge komedie of een actievolle dramafilm. Unbreakable is een superheldenfilm zonder bijzondere pakjes en algeheel meer down to earth met hoofdrollen voor Bruce Willis en Samuel L. Jackson. Op het eerste gezicht past ‘superheldenfilm’ eigenlijk ook helemaal niet bij deze film, maar als je er dieper naar kijkt juist weer wel.

Verrassend

Door de traagheid van het verhaal verslapte mijn aandacht soms. Wat jammer is, want het blijft een intrigerend verhaal. Ik blijf ook getrokken worden door de film, maar ik durf niet te garanderen dat dat door sentiment komt, of doordat de film ook echt sterk is op zijn eigen manier. Tegen het einde is het eindelijk tijd voor wat echte spanning en shock. Ikzelf was deels vergeten hoe het verhaal ook alweer precies zat, wat maakte dat ik zelf ook weer verrast werd. Dat is natuurlijk altijd leuk bij een rewatch.

Conclusie

Mogelijk komt het doordat ik Unbreakable in mijn herinneringen de hemel in heb geprezen, dat hij nu iets minder geweldig leek. Unbreakable is in zijn geheel vrij traag waardoor mijn aandacht af en toe begon te verslappen. Het verhaal blijft uiteindelijk intrigerend genoeg om te blijven kijken, deels geholpen door de prettige acteerprestaties van Bruce Willis en Samuel L. Jackson. Het einde is bijzonder verrassend. Ik bedoel, wanneer je de film voor het eerst kijkt, zie ik zoiets niet zo snel aankomen. Op naar Split, die ik nog niet heb gezien, en daarna Glass.

Heb jij Unbreakable ooit gekeken?

Volg mij op: Bloglovin | Facebook | Twitter | Instagram | Goodreads

Deze post is al 1541 keer gelezen