Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie.
Staalhart door Brandon SandersonSerie: Reckoners #1
Verschenen: 7 juni 2016 bij Uitgeverij Volt
aantal pagina's: 416
Genre: Dystopia, Sciencefiction, Young Adult
Rating: |
Tien jaar geleden verscheen Calamity aan de hemel en ontwikkelden sommige mensen ineens bijzondere krachten. Deze zogeheten ‘Epics’ kregen niet alleen een gave, maar ook een onstilbare honger naar macht en destructie.
Niemand durft de Epics een strobreed in de weg te leggen. Niemand, behalve de Wrekers. Die geheimzinnige groep heeft al meerdere onverslaanbaar geachte Epics uitgeschakeld.
David is vastbesloten de Wrekers op te sporen en ze te overtuigen hun vizier te richten op de wrede Epic Staalhart. Die regeert als een tiran over Newcago en is verantwoordelijk voor de dood van Davids vader. Staalhart staat erom bekend onsterfelijk te zijn, maar David is de enige die Staalhart ooit heeft zien bloeden. En hij zint op wraak.
Staalhart
Half mei werd in benaderd door Uitgeverij Q over twee leuke nieuwe boeken die deze zomer zouden verschijnen. Staalhart door Brandon Sanderson en Phobos door Victor Dixen. Vandaag staat mijn recensie van Staalhart op het programma. Ik ontving het boek als PDF en heb hem inmiddels eindelijk uit.
Pakte niet direct
Ik heb uiteindelijk best lang gedaan over het lezen van dit boek. Ik had net Hof van Mist en Woede uit en was daar nog zo van in de ban dat ik moeilijk in een ander boek kon komen. Toch was dat niet de enige reden waarom ik er moeilijk in kwam. Het verhaal pakte mij niet direct. Dit komt mede doordat ik een echte young adult verwachte, maar ik voor mijn gevoel was begonnen in een jeugdboek.
Jeugdboek?
Het verhaal klinkt als een droom van een kleine jongen, in dit geval hoofdpersoon David, die eindelijk werkelijkheid wordt. Die de held in zijn eigen verhaal wordt. Met een wijze man genaamd Prof, en zogenaamde Epics met namen als Dagstorm, Strijdkreet en Sterketoren. Het klinkt niet echt, episch… De leeftijd van het personage past binnen het YA beeld, maar toch zorgt de schrijfstijl en woordkeuze ervoor dat het voor mijn gevoel zo geschreven is dat het vooral ook geschikt is voor de jeugd.
Vrij traag
Het verhaal verloopt, na de introductie aan de hoofdpersoon en antagonist, vrij traag en voelt echt aan als een aanloop. Wat het uiteindelijk ook is. Er wordt enorm veel tijd besteedt aan het discussiëren over aanvallen, in plaats van dat er tot actie overgegaan wordt. Ook zijn net als in De Voltooiing nieuwe woorden / uitdrukkingen aan het verhaal toegevoegd, zoals slontze en sparks. Echter zijn het er dusdanig weinig en voegde deze aanpassing niet echt iets toe aan het verhaal. Doe het groots of doe het niet, denk ik dan. De worldbuilding is verder echter uitstekend gedaan; je ziet het echt voor je.
Maar dan komt de vaart en de plottwists!
Tegen het einde krijgt het boek ineens vaart, wordt het eindelijk écht interessant en had ik eindelijk het gevoel dat ik het boek niet weg wilde leggen. Plotseling zijn daar interessante plottwists. Hier en daar verwacht je wel dat er iets mee zal gaan gebeuren, maar het lukte mij niet helemaal te voorspellen wat die twist zou zijn. Deze hebben mij dan ook aangenaam verrast. Maar dat heeft dus helaas wel lang geduurd. Ik denk dat het boek veel korter had gekund zodat er meer vaart in had gezeten.
Perfect voor jongens
Ook vond ik de verliefdheid van David niet goed uitgewerkt. Misschien komt dat omdat het echt vanuit een mannelijk perspectief is geschreven en dat er gewoon een stuk minder romantisch en – voor mijn gevoel – stuk minder logisch aan toegaat, maar het was ook wel een beetje instalove – van zijn kant dan. Dit is overigens een perfect boek voor jongens. Het voelt een beetje als een soort actiefilm. Er wordt veel gesproken over (soorten) vuurwapens, er spelen weinig vrouwen een rol in het verhaal (twee of drie) en voor mijn gevoel zou dit boek net zo goed als comic uitgebracht kunnen worden.
Conclusie
Ik weet dat deze recensie misschien als negatief opgevat kan worden, maar dat is mijn probleem denk ik; als ik dan eens verbeterpunten zie in een boek dan wil ik ze allemaal bespreken. Echter, zoals ik ook al zei hierboven vind ik het laatste stuk van het boek erg sterk. Er zit actie in, spannende en onverwachte plottwists en vaart. Je moet er alleen even op wachten. En dat “even” is best lang gezien het een behoorlijk dik boek is. Staalhart is daarnaast zeker een aanrader voor jongens en een ieder die houdt van stoere boeken met actie, vuurwapens, motors, achtervolgingen en een epic (get it?) eindbattle. Er komt een vervolg, Vlammenwerper, en hier ben ik zeker benieuwd naar. Wel hoop ik dat deze de vaart behoudt uit het einde van Staalhart en dat er iets dieper op de personages in wordt gegaan en op hoe de Epics zijn ontstaan.
Deze post is al 2611 keer gelezen
- Over de auteur
- Recente blogs
Jessica (1990) is de oprichter en eigenaar van Reviews & Roses. Ze is woonachtig in Friesland, samen met haar vriend en twee langharige katten, Fred & George waar ze in 2022 eindelijk een huis hebben gekocht. In het dagelijks leven werkt zij als HR medewerker in een ziekenhuis, maar in haar vrije tijd blogt ze fanatiek en heeft ze een eigen fotografiebedrijf. En alsof dat nog niet genoeg is, host ze ook nog eens één keer in de zes weken een leesclub (The Awesome Book Club).
Zo grappig hoe smaken kunnen verschillen. Zelf vond ik dit boek vanaf pagina één super spannend en heb ik het verhaal nergens als traag of jeugdachtig ervaren. De weinig aandacht voor romantiek vond ik een welkome afwisseling en het geflirt van David maakte het boek hilarisch. Ik kijk reikhalzend uit naar het vervolg op Staalhart.
Dat smaken verschillen rondom dit boek heb ik ook echt gemerkt in andere recensies.
En op zich is de weinige aandacht voor romantiek niet het probleem, dat er weinig aandacht voor is, is helemaal prima. Maar die liefde van David komt een beetje uit de lucht vallen voor mijn gevoel. Maar zoals ik al zei, misschien komt het omdat het vanuit een mannelijk perspectief geschreven is en een mannenbrein gewoon anders werkt.