Filmrecensie | Inferno (2016)

Titel: Inferno
Gebaseerd op: Inferno – Dan Brown
Releasedatum: 13 oktober 2016
Regisseur: Ron Howard
Hoofdrollen: Tom Hanks, Felicity Jones
Bijrollen: Ben Foster, Omar Sy, Irrfan Khan, Sidse Babett Knudsen
Tagline: His greatest challenge. Humanity’s last hope.
Genre: Actie | Avontuur | Misdaad | Drama | Mysterie | Thriller
Kijkwijzer: 12+ (Geweld, Angst)

In Inferno wordt de beroemde hoogleraar kunstgeschiedenis en symboliek, Robert Langdon (Tom Hanks), wakker in een Italiaans ziekenhuis met geheugenverlies. Hij ontdekt dat hij in het bezit is van geheimzinnige codes, die gecreëerd zijn door een briljante wetenschapper die geobsedeerd is door het einde van de wereld en het duistere meesterwerk Inferno van Dante Alighieri.

Als blijkt dat zijn leven in gevaar is, helpt de jonge dokter Sienna Brooks (Felicity Jones) hem te ontsnappen en de mysterieuze codes te ontcijferen. In een race tegen de klok proberen Langdon en Brooks samen het wereldbedreigende complot te stoppen.

Inferno

Inmiddels heb je mijn recensies van The Da Vinci Code en Angels & Demons kunnen lezen. Vandaag is het eindelijk tijd voor het nieuwste deel in de Robert Langdon franchise: Inferno. Inferno is in de bioscopen te zien sinds 13 oktober 2016, en het leuke is dat ik via Filmliefhebber kaartjes voor de film won! Het was dus tijd voor een leuke avond in de bioscoop. Althans dat hoopten wij natuurlijk gezien we ook hebben genoten van de eerste twee delen.

Ik mis de magie

Zoals ik ook al zei in mijn recensie van Angels & Demons, miste ik ook hier een beetje de magie van het eerste deel. Het eerste deel was in vele opzichten leuk, alleen die Franse dame vond ik irritant. Het lijkt ook wel dat de films met de film gewelddadiger en bloederiger worden. En helaas, ook minder realistisch. Natuurlijk zijn alle drie de films geen waargebeurde verhalen, maar The Da Vinci Code bleef nog dicht bij dingen die op een manier wel echt zouden kunnen gebeuren. Dit vond ik bij Angels & Demons al minder waarschijnlijk en bij Inferno, dankzij het begin, helemaal.

Bombastischer

De film begint ook met, zo lijkt het, waanbeelden. Allemaal heel creepy en apart. Ik kreeg het gevoel dat ze de film bombastischer en meer Hollywood wilden maken. En dat hoefde wat mij betreft niet. Dit vind ik dan ook jammer en hierdoor duurde het wat langer voordat ik echt in de film zat. Wat ook niet meehielp was dat wij een jong stelletje naast ons hadden zitten dat hardop gezellig aan het kletsen was. Ik snapte niet wat ze in de bioscoop deden, want dit zijn niet bepaald films die je met een half oog kunt kijken. Je krijgt altijd zoveel informatie en weetjes dat je goed op moet blijven letten. Gelukkig kreeg ik alles prima mee en heeft de film daar niks mee te maken, maar ik irriteerde mij mateloos aan hen.

Spannend

Inferno werd naarmate gelukkig beter te versmaden en is uiteindelijk nog een hele spannende film geworden. Toch weet het net als Angels & Demons voor mij niet boven het eerste deel uit te stijgen. De film is enorm spannend en weet je mee te slepen, maar wederom zijn de puzzels wat minder indrukwekkend en heb ik ook het idee dat minder op de materie wordt ingegaan. Er zitten wel interessante plottwists in die het verhaal sterker maken. Inferno is een goede commerciële film, maar qua setting heb ik liever The Da Vinci Code en Angels & Demons. Wat ik wel leuk vind is dat ik heb geleerd waar het woord quarantaine vandaan komt.

Conclusie

Inferno is geen slechte film, maar het is ook niet één waarvoor ik je verplicht naar de bioscoop te gaan. Het is een prima thuis-bankhang-film. De films lijken steeds grootster te moeten worden, met meer bloedvergiet en meer actie. Persoonlijk vind ik dat deze films dat niet nodig hebben. De rust van de eerste film was juist fijn. Het acteerwerk vind ik dan wel weer prima en ik hou van de mooie steden die gefilmd worden. Al met al een leuke, maar niet een geweldige film.

Deze post is al 2425 keer gelezen