Zondag is het Vaderdag – Een ode aan mijn vader

Geplaatst op 17 juni 2015 door Jessica

Voor Moederdag schreef ik een ode aan mijn moeder, dus kan een ode aan mijn vader voor Vaderdag zeker ook niet missen. Ook hiervoor geldt dat het eigenlijk zondag pas Vaderdag is, maar gezien ik in het weekend geen blogposts meer plaats komt deze blogpost vandaag online.

Mijn vader en ik hebben eigenlijk altijd wel een goede band gehad en waar sommige mensen veel moeite moeten doen voor hun relatie onderling hoeven wij maar weinig moeite te doen voor onze vader-dochter relatie. Wij weten dat het wel goed zit en gaan heel relaxt met elkaar om.

Maar juist door die – misschien te – relaxte houding heb ik wel het gevoel dat ik te weinig aangeef hoe gek ik ben op mijn vader, dat ik hem dit te weinig vertel. Maar ik wil wel dat hij dit weet, want ik kan mij geen betere en lievere vader wensen. Misschien dat je het niet direct doorhebt door zijn stevige bouw en kale kop – er is wel wat gelijkenis met Dean Norris uit Breaking Bad en Under the Dome al laat mijn vader tegenwoordig een baardje staan – maar het is werkelijk waar zo’n lieve man en vader!

Zoals ik ook al aangaf in de ode aan mijn moeder ben ik echt 1/3 mijn moeder, 1/3 mijn vader en 1/3 typisch Jess, en dat meen ik nog steeds. Waar ik mijn liefde voor boeken en het teveel piekeren duidelijk van mijn moeder heb geërfd, heb ik mijn schijnbare kalmte en liefde voor snelle auto’s zeker van mijn vader.

We kunnen ons soms nog zo erg zorgen maken, maar omdat we altijd denken aan anderen willen we dat nog wel eens ver weg stoppen waardoor het lijkt alsof we heel kalm zijn (en soms zijn we ook gewoon echt kalm haha). Ik weet zelfs nog dat ik tijdens mijn stage bij een uitzendbureau in het derde jaar van mijn opleiding te horen kreeg dat ik altijd zo kalm leek te zijn terwijl het echt een enorm stressvolle periode was dankzij dat er veel mensen uitvielen door ziekte en er ook nog een onverwacht ontslag bij kwam kijken en we mankracht te kort kwamen. Ik functioneerde als volwaardig medewerker, terwijl ik eigenlijk “maar” en stagiaire was (en ik werkte keihard, net als dat mijn vader ook een keiharde werker is en dit zonder klagen doet). En ik stresste echt wel, maar het was blijkbaar niet te zien. En er zijn zo ook wel een aantal gevallen waarvan ik weet dat mijn vader zich zorgen maakte, maar dat hem dat niet aan te zien was.

Een mooie herinnering van mijn vader en mij is een hele eenvoudige, het is slechts iets kleins, maar toch iets dat ik op dat moment heel erg lief vond en mij dus bij is gebleven. We hadden namelijk tijdens een filmavond op de camping het eerste deel van The Lord of the Rings gezien. Vervolgens keken we de twee andere delen standaard samen in de bioscoop. Het laatste deel keken we in het weekend en het was de late editie die pas na middernacht afgelopen zou zijn. In de pauze ging hij even naar de wc en kwam vervolgens terug met een mars, voor mij. Het is iets kleins, maar ik vond het heel erg lief van hem dat hij mij daarmee verraste. Sowieso het hele gebeuren en die vader-dochter tijd vind ik heel speciaal.

Mijn vader is een Formule 1 gek, en ondanks dat ik niet gek ben op Formule 1 hebben we wel een gedeelde liefde voor snelle auto’s. Vroeger speelden we vaak Need for Speed – mijn broertje ook trouwens – en konden daar gezellig met elkaar over kletsen en elkaar helpen beter in het spel te worden of tegen elkaar te racen. En ook vinden we de Fast & Furious films allebei ontzettend leuk, ik heb Fast & Furious 7 dan ook met hem bekeken in de bioscoop.

En nou ga ik hier dan toch echt even een einde aan breien. Het belangrijkste is dat ik besef dat ik het enorm heb getroffen met mijn vader en dat hij dit mag weten ook. Ik zeg het veel te weinig omdat onze fijne vader-dochter relatie voor mij zo vanzelfsprekend is, maar ik hou ontzettend veel van mijn vader en hoop nog vele fijne vader-dochter momenten samen te hebben!