Boekrecensie | Een nieuwe kans in Cockleberry Bay – Nicola May

Deze recensie gaat over Een nieuwe kans in Cockleberry Bay. Dit is een vervolgdeel, en kan dus spoilers bevatten m.b.t. Het winkeltje in Cockleberry Bay en Ik zie je in Cockleberry Bay.

Een nieuwe kans in Cockleberry Bay door Nicola May
Serie: Cockleberry Bay #3
Verschenen: 7 juli 2020 bij Zomer & Keuning
Format: Paperback, aantal pagina's: 303
Genre: Roman, Feelgood
Lees ook: Het winkeltje in Cockleberry Bay, Ik zie je in Cockleberry Bay, Mr. Swipe Right
Rating: |

Alle favoriete karakters (natuurlijk inclusief hond Hot) van de Cockleberry Bay-serie keren nog een laatste keer terug in 'Een nieuwe kans in Cockleberry Bay', het slot van de populaire serie van Nicola May. Rosa runt een succesvol café en ze wil graag een eigen gezinnetje beginnen. Ze denkt er daarom over na om haar geërfde winkeltje te verkopen, maar dat gaat niet zomaar. In het contract is een clausule opgenomen dat ze de winkel alleen mag nalaten aan iemand die het verdient. Wie kan ze kiezen? En hoe weet ze of het de juiste beslissing zal zijn?

En hier is deel drie!

Hier is hij dan, het derde en laatste deel in de Cockleberry Bay-serie. Zoals jullie weten ben ik niet bepaald fan van de serie. Toen ik benaderd werd voor de blogtour en las waar het boek over zou gaan, dacht ik oprecht dat ik dit een heerlijke serie zou gaan vinden. Helaas bleken de boeken niet bepaald mijn ding te zijn. Toch heb ik alle drie boeken redelijk vlot gelezen. Nicola May weet dus gelukkig wel zo te schrijven dat je makkelijk door het boek heen vliegt. Ook al raakte ik snel afgeleid omdat het mij niet altijd interesseerde. Inmiddels heb ik ook deel drie gelezen: Een nieuwe kans in Cockleberry Bay. Wordt het verhaal nog beter? Je leest het vandaag.

Een nieuwe kans in Cockleberry Bay

In Een nieuwe kans in Cockleberry Bay gaat het verhaal van Rosa, Hot en Josh verder. Ze willen graag een gezinnetje stichten, maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Bovendien roept het gevoelens op rondom haar eigen herkomst, waar ze nog vele vraagtekens bij heeft. Daarnaast zit Rosa eraan te denken om te stoppen met haar winkeltje. In de clausule is natuurlijk opgenomen dat ze het niet zomaar kan verkopen, maar het moet weggeven aan iemand die het echt verdient. Maar wie zal dit zijn?

Positief beginnen

Wanneer een boek niet bevalt is het makkelijk om de punten op te noemen die niet bevallen. Maar laat ik beginnen met de stukken die ik wel goed vond. Zo krijgt Een nieuwe kans in Cockleberry Bay namelijk wél drie sterren én heb ik het boek uitgelezen. Dan moet er toch iets goed aan zijn. Ja, zo leest het verhaal makkelijk weg. Ze gebruikt geen moeilijke zinnen en de verhaallijnen zijn makkelijk te begrijpen. Ook hebben de elementen in haar verhaal veel potentie en weet ze de omgeving heel beeldend te beschrijven. Je krijgt het gevoel dat Cockleberry Bay echt bestaat.

Maar dan toch naar de verbeterpunten

Toch weet ook Een nieuwe kans in Cockleberry Bay mij niet te overtuigen. Het feit dat de boeken vanuit de derde persoon geschreven worden, helpt daarbij absoluut niet. Hierdoor voel ik mij allesbehalve betrokken bij de personages. Ook zit er te weinig diepgang in. Alles dat wordt beschreven is oppervlakkig. En waar een belangrijke gebeurtenis of twist in de ene alinea begint, kan deze zelfs al in de daaropvolgende alinea opgelost worden. Terwijl zaken die niet belangrijk zijn soms meerdere pagina’s in beslag nemen. Voor mijn gevoel moet de auteur echt nog leren doseren.

Show don’t tell

En zoals ik al wel vaker heb gezegd mis ik het show don’t tell-principe. Ze legt werkelijk alles uit en spannende twists kondigt ze al aan door compleet willekeurig en geheel plotseling een alinea of een heel kort hoofdstuk vanuit het perspectief van een ander personage te schrijven. Ik had het fijn gevonden als ze dingen zo had beschreven dat we het echt konden voelen in plaats van dat het gevoel letterlijk gedicteerd werd. En die andere perspectieven had ze van mij weg mogen laten; juist door het weglaten ervan was het verhaal waarschijnlijk een stuk spannender geworden.

Conclusie

Een nieuwe kans in Cockleberry Bay is het derde deel in een trilogie die mij simpelweg gewoon niet ligt. De schrijfstijl en diepgang is wat mij betreft te oppervlakkig en ze mist in mijn ogen nog enkele belangrijke schrijfskills. Desalniettemin hebben de boeken wel potentie en lezen ze makkelijk weg. En zoveel mensen, zoveel meningen, want in deze blogtour ben ik één van de weinigen die niet gek is op deze boekenserie. Laat je je door mijn recensie vooral niet weerhouden om zelf te kijken of de Cockleberry Bay-serie iets voor jou is. Misschien vind je mijn genoemde minpunten juist wel pluspunten en is dit precies het boek dat je zoekt deze zomer. In dat geval wens ik je heel veel lees plezier toe. Maar ik weet wel dat ikzelf niet snel weer een boek van Nicola May zal oppakken. Sorry Zomer & Keuning, voor het eerst in jaren is er dan toch een boek(enserie) in jullie fonds waar ik niet lovend over ben.

Wat vind jij van de Cockleberry Bay-serie?

Deze post is al 1611 keer gelezen