Boekrecensie | De 100 – Kass Morgan

De 100 door Kass Morgan
Serie: The 100 #1
Verschenen: 18 februari 2014 bij Blossom Books
Format: Hardcover, aantal pagina's: 296
Genre: Dystopia, Sciencefiction, Young Adult
Lees ook: Light Years, De Raven
Rating: |

De aarde is onleefbaar geworden. In het ruimteschip waar de mensheid leeft, raken de voorraden langzaam op…

Het lijkt een onmenselijke oplossing: honderd jeugdgevangenen worden teruggestuurd naar de aarde om te zien of ze kunnen overleven. Krijgen ze een tweede kans of is dit voor hen het einde? 
Clarke droomde al jaren van de aarde en wilde er samen met haar ouders naartoe. Nu moet ze alleen. Voor Glass betekent het dat ze iemand moet achterlaten tegen wie ze nooit meer zal kunnen zeggen waarom ze écht werd opgepakt. Bellamy en Wells behoren niet tot de honderd gevangenen, maar willen allebei mee om iemand te beschermen. Tegen welke prijs doen ze dit?

De honderd moeten samen proberen te overleven, maar wie kun je vertrouwen als al je lotgenoten een crimineel verleden hebben?

De 100

Normaal gesproken schrijf ik een recensie altijd direct nadat ik het boek heb uitgelezen, of tenminste uiterlijk een dag later. De 100 las ik echter uit tijdens het Yalfest weekend. En op de één of andere manier ben ik toen straal vergeten om nog een recensie te schrijven toen ik weer thuis was. Het komt niet doordat ik het boek oninteressant vind ofzo. Het was namelijk een reread. Ik heb het boek namelijk al eerder gelezen in het voorjaar van 2014, toen het boek net uit was en de tv-serie net begon in Amerika. Ik schreef over de eerste aflevering van de tv-serie destijds nog een recensie waarbij ik ook enkele dingetjes vergeleek met het boek. Kass Morgan was in 2016 al in Nederland, en toen heb ik de eerste drie delen laten signeren. Maar nu ze voor Yalfest zou komen, wilde ik in elk geval De 100 herlezen.

Tijdens Yalbal in 2016

Tijdens Yalfest 2018

Versus de tv-serie

Doordat het natuurlijk alweer vier jaar geleden was dat ik het boek had gelezen, herinnerde ik mij niet meer goed wat er allemaal in het boek was gebeurd. Het enige dat ik nog specifiek wist is dat het eerste boek te vergelijken was met puur alleen de eerste aflevering van de serie; Dat een personage dat in het boek dood was, in de serie opeens levend was; En dat één van mijn favoriete personages in het boek, in de serie niet eens bestond.

Ik weet ook nog dat ik de eerste aflevering keek toen ik halverwege het boek was. Ik volgde vervolgens de tv-serie terwijl ik ondertussen het boek las.  Destijds las ik nog niet zo snel, en deed er met gemak anderhalve maand over. Hierdoor raakte ik destijds helemaal in de war qua verhaallijnen; ik wist niet meer zeker wat er nou in het boek gebeurde en wat ook alweer de verhaallijn in de serie was. Niet aan te raden dus, haha.

Meerdere perspectieven

Toen het boek uitkwam was het idee van het leven op een ruimteschip omdat de aarde onleefbaar was geworden vrij origineel. Het boek, De 100, wordt verteld vanuit vier perspectieven: Clarke, Wells, Bellamy en Glass. Als je alleen de tv-serie hebt gekeken, of aan het kijken bent, zal je de eerste drie namen wel herkennen. Maar die vierde naam niet. Glass komt namelijk niet in de tv-serie voor. Daar baalde ik dus enorm van. Haar verhaallijn is namelijk één van mijn favorieten in De 100. Samen met de verhaallijn van Bellamy en Octavia. Je kan je makkelijk in hun verplaatsen, en hun beweegredenen lijken een wat diepere laag te hebben. Wells vond ik in zowel het boek De 100 als de tv-serie The 100 niet zo boeiend.

Fijne afwisseling

Wat ik zo leuk vind aan het verhaal, is hoe je aan de ene kant natuurlijk ziet hoe de 100 jeugddelinquenten naar de aarde gestuurd worden en hun belevenissen daar, maar dat je ook leest wat er ondertussen gebeurt op het ruimteschip én je leest af en toe terugblikken op het verleden. Dit zorgt voor een prettige afwisseling. Er schuilt echter wel een gevaar bij een verhaal dat uit meerdere perspectieven verteld wordt; namelijk dat je enkele stukken misschien niet interessant vindt en liever zou overslaan. En dit boek heeft er zelfs vier! Maar ondanks dat ik het verhaal van Wells minder interessant vind, vond ik alle delen leuk om te lezen. Het scheelt ook dat Kass Morgan een prettige schrijfstijl heeft waardoor je door het verhaal heen vliegt.

Conclusie

Omdat Kass Morgan dit jaar naar Yalfest zou komen las ik vlak van te voren De 100 voor een tweede keer. Het liefst had ik alle vier boeken in de serie gelezen, maar dat was voor Yalfest helaas niet meer gelukt. Het boek met de gelijknamige tv-serie vergelijken is verstandiger om niet te doen; daarvoor verschillen ze vrij veel van elkaar. Wat ik je over het boek kan vertellen, is dat ik er zowel de eerste als de tweede keer van heb genoten. Kass Morgan heeft een prettige en vlotte schrijfstijl waardoor je razendsnel door het boek vliegt. De vier perspectieven en de terugblikken op het verleden zorgen ervoor dat je aandacht niet verslapt. Ik ben zeker nog benieuwd naar de vervolgdelen. Gelukkig staan ze – gesigneerd en al – al in mijn kast op mij te wachten.

p.s. ik vind de cover en het schutblad echt een plaatje!

Deze post is al 4313 keer gelezen