Boekrecensie | Weersta Me – Tahereh Mafi

Deze recensie gaat over een vervolgdeel en kan dus spoilers bevatten m.b.t. Vrees Me, Breek Me, Vertrouw Me, Heel Me en alle novelles.

Weersta Me door Tahereh Mafi
Serie: Shatter Me #5
Verschenen: 23 mei 2019 bij Blossom Books
Format: Hardcover, aantal pagina's: 334
Genre: Sciencefiction, Young Adult
Lees ook: Vrees me, Breek me, Vertrouw me, Verdermeer, Heel Me, Welkwoud, Verwoest Me, Versplinter Me, Alizeh, De Duistere Profetie
Rating: |

Juliette is iedereen kwijt.

Na haar vrij rampzalig verlopen periode als opperbevelhebber is ze ontvoerd en bevindt ze zich ergens op een basis ver van sector 45. Terwijl ze de eenzaamheid en martelingen probeert te doorstaan, moet ze ook haar herinneringen op een rijtje zien te krijgen. Warner heeft haar hart gebroken door te onthullen dat hij veel meer weet over haar familie en haar identiteit dan hij tot nu toe liet blijken, en deze geheimen veranderen alles.

Juliette wordt verscheurd door verdriet, en de duisternis die zich nog altijd in haar schuilhoudt dreigt haar over te nemen. Maar door een onverwachte bondgenoot lijkt er toch nog een kans te zijn om te ontsnappen, en om de schade die ze heeft aangericht te herstellen.

Weersta Me

Yes, ein-de-lijk is hij binnen: Weersta Me! Na het letterlijk explosieve einde in Heel Me, kon ik niet wachten tot ik verder kon lezen. Helaas moesten we nog een jaar wachten. The Bookish Box had een speciale box samengesteld voor Defy Me, zodoende kreeg ik het boek ook in het Engels binnen. Maar gezien ik de serie in het Nederlands – hardcover – spaar, wilde ik sowieso de Nederlandse editie hebben. Nu is het nog een jaartje wachten, en dan is de serie alweer compleet!

Drie perspectieven

Zoals gewoonlijk ben ik weer door het verhaal heen gevlogen. Tahereh Mafi heeft inmiddels keer op keer al bewezen dat ze een makkelijk leesbare schrijfstijl heeft. Zo ook in Weersta Me, al zijn de dialogen soms wel iets te simpel. Nieuw in Weersta Me, is het feit dat er een derde perspectief is toegevoegd. Niet geheel onverwacht, lees je Weersta Me vanuit het perspectief van Juliette/Ella, Warner én Kenji. Je begint het boek vanuit het perspectief van Kenji, waarna Juliette/Ella en Warner volgen, waarbij we stukken lezen uit het verleden. Kenji had natuurlijk voor Weersta Me een eigen novelle, dus heel verrassend is het niet dat we vanuit hem kunnen lezen. Zonder zijn perspectief zou er trouwens ook bar weinig verhaal zijn. Dankzij zijn perspectief weet je wat er gebeurt ná de ontvoering van Juliette.

Flashbacks

Het verhaal is zeker wel interessant. Stukje bij beetje komen we steeds meer te weten over het verleden van Juliette en Warner. We lezen over de reden dat Juliette overhandigd was aan de vader van Warner. En we lezen over de zus waarvan we tot voor kort niet wisten dat die bestond. Ik kan er trouwens maar niet aan wennen dat Juliette telkens Ella genoemd wordt. Voor mij is ze gewoon Juliette. Ik snap wel waarom de naam zoveel gebruikt wordt, maar ik… nee, zij is voor mij gewoon Juliette. De nieuwe diepere laag in het verhaal van Juliette en Warner wist mij helaas niet te pakken. Ik vind het originele verhaal uit Vrees Me, Breek Me en Vertrouw Me mooier. View Spoiler »Dat ze elkaar al vanaf jongs af aan kennen, elke keer verliefd werden en hun geheugen telkens gewist werd, ging mij net wat te ver. Why Mafi? Why? « Hide Spoiler De dialogen tussen Warner en Juliette zijn ook veel te smooshy en simpel. Ik voelde de passie niet. De gebeurtenissen rondom Emmaline waren voor mij ook wat te veel sciencefiction – View Spoiler »Alle andere mutanten hebben simpelweg een kracht, maar zij is dankzij haar ouders compleet gemuteerd tot één of ander viswezen in een tank. Zo jammer. « Hide Spoiler – maar als persoon zelf vond ik haar geweldig.

De juiste keuze?

Als jullie mij al langer volgen weten jullie dat ik een hardcore fan ben van deze serie. Toch denk ik na Heel Me en Weersta Me, dat het misschien beter was geweest als de serie geëindigd was bij Vertrouw Me. Het is niet dat ik het verhaal slecht is. Maar voor mijn gevoel mis ik een beetje de sfeer die in de eerste drie delen zat. Heel Me en Weersta Me zijn leuke en interessante verhalen; ik denk dat het voor mij echter als een nieuw verhaal met nieuwe personages beter had gewerkt. Oftewel, dat dit dus een nieuwe serie was geweest dat losstaat van de Vrees Me–serie. Tot slot moet ik toch ook nog even het volgende opmerken. Ik ben een die-hard Warner-fan, maar ik vind het belachelijk hoe weinig Adam en James naar voren komen. Waarom verdwijnen zij zo op de achtergrond? Ik had juist zo graag willen lezen over hun familieband en connectie met Warner. Maar helaas. Laat ik nog even eindigen met een positieve noot: Kenji. Kenji is de smaakmaker in Weersta Me. Negentig procent van zijn scènes waren een succes, en ik genoot van zijn gekibbel met Warner, en de gesprekjes met Juliette, SMELT! <3

Conclusie

Weersta Me is geen slecht verhaal. In tegendeel, het is een interessant en goed opgezet verhaal. Echter had het voor mij beter gewerkt als dit verhaal geen onderdeel was geweest van deze serie. Als ik Heel Me en Weersta Me had gelezen als losstaand verhaal, met andere personages, had ik er waarschijnlijk meer van kunnen genieten. De authentieke sfeer is in deze tweede helft van de serie dusdanig anders, dat ik de sfeer van de eerste drie boeken mis. Het is het gewoon net niet. Toch heb ik wel genoten van het boek, en ben ik er wel doorheen gevlogen. Tahereh Mafi schrijft op zo’n manier, dat je zelfs met gemak door haar woorden vliegt als ze een handleiding voor een wasmachine zou schrijven. Op naar het zesde en laatste deel. Ik ben benieuwd hoe ze het gaat afronden. Hopelijk gaan we nog iets meer van de originele bijpersonages zien.

Wat vind jij van Heel Me en Weersta Me?

Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen van Blossom Books in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie.

Deze post is al 1432 keer gelezen