Interview met… Marina Folkers!

Begin december kwam het nieuwste boek uit van Marina Folkers. Voor de blogtour die begin januari van start ging mocht ik haar interviewen. Marina ken ik al wat langer dankzij mijn enthousiasme voor haar eerste boek: Faye en Sean. Ik wist meteen dat dit een auteur zou zijn om in de gaten te houden. Tijdens de boekpresentatie en release van haar tweede boek, Zoektocht terug, mocht ik zelfs wat vertellen over het schrijven van recensies.

Haar nieuwste boek, Onder de sterren van Montpellier is uitgegeven bij één van mijn favoriete uitgeverijen, en ik kon niet wachten tot ik het boek kon lezen. Mijn recensie van Onder de sterren van Montpellier kun je inmiddels al lezen en vandaag hoop ik jullie te verblijden met dit leuke interview. Kom in dit interview alles te weten over Marina zelf, het uitgeven van boeken, haar nieuwste boek én misschien krijg je zelfs wel een tipje van de sluier over haar vólgende boek.

Marina was op bezoek bij haar zus en nodigde mij uit om daar te komen zodat ik minder ver hoefde te reizen (superlief!). Daarvoor dank aan Marina’s zus en Marina zelf. Ook haar man, Gerard, schoof aan bij het interview.

Profiel

Naam: Marina Folkers
Man: Gerard
Kind: zoon van 12 jaar
Boeken: Faye en Sean, a love story, Zoektocht terug, Onder de sterren van Montpellier

Favoriete

Liedje: À toi je pardonne
Film: Music & Lyrics
Tv-serie: ik kijk nooit televisie
Eten: Indiaas
Bloemen: Rozen
Dit boek lees ik nu: Christmas on Primrose Hill – Karen Swan

Over Marina en schrijven

Wie is Marina Folkers?

Marina Folkers is allereerst echtgenote van en moeder van. Voor de rest is ze een rustig persoon, introvert zelfs. Ze flapt dingen er meestal niet zomaar uit; behalve als ze met haar zusje is.

Heb je altijd al willen schrijven?

Ja, eigenlijk wel. Zodra ik kon schrijven was ik bezig met het maken van verhalen. Zoiets wordt niet echt aangemoedigd, omdat het toch wel lastig is om daar werk in te vinden. Ik heb het heel lang laten liggen, tot na de geboorte van mijn zoon. Toen was ik thuis, ik had de gelegenheid, ik had een idee, en daar ben ik gewoon mee aan de gang gegaan. Daar is Faye en Sean uitgekomen.

Als je terug kon gaan in de tijd om jezelf advies te geven over schrijven. Wat voor advies zou je jezelf dan geven?

Ik zou het denk ik andersom doen. Schrijf alsof het je eerste boek weer is. Zonder die druk. Gewoon bij jezelf blijven.

Zijn er dingen waar je heel goed in bent, maar slechts weinigen weten?

Ik spreek goed Frans. Mijn man zegt zelfs dat ik Fransozen wijsmaak dat ik Française ben. Misschien nu niet meer. Maar als ik er even weer ben zit het accent er waarschijnlijk zo weer in.

Over uitgegeven worden

Hoe heb je uiteindelijk de stap gemaakt om jouw eerste boek naar een uitgeverij te brengen?

Ik vond het een mooi verhaal dus besloot ik het gewoon te proberen. Nee heb je, ja kun je krijgen. Ik heb het manuscript naar diverse uitgevers gestuurd, en bij Ellessy kreeg ik een kans.

Hoe was het om voor het eerst een fysiek boek van jezelf in je handen te hebben?

Ik zag het boek pas bij de boekpresentatie omdat ik van te voren nog niet een exemplaar had ontvangen. Toen ik hem zag dacht ik: Wow, en hij is zo dik! Hij zag er echt heel mooi uit. Dat was wel bijzonder.

Hoe vond je de samenwerking met Zomer & Keuning? Was het heel anders dan met Ellessy?

Heel anders. Sowieso is de start al anders. Bij Ellessy had ik een manuscript, dat stuurde ik op, en die werd gelezen. Daarna kreeg ik te horen dat ze akkoord gingen en ik een contract zou krijgen. Bij Zomer & Keuning is dat heel anders gegaan. Zij had Zoektocht terug gelezen en mij een contract aangeboden, terwijl er nog helemaal geen manuscript was. Er was zelfs geen idee. Dat was al heel anders. Daarnaast heb je ook nog te maken met een deadline. Ik heb heel veel druk ervaren doordat ik telkens bedacht dat ik nu schrijf voor een grote uitgeverij.

Hoe ging je daarmee om?

Je moet continu tegen jezelf zeggen: blijf bij jezelf. Je moet bij je eigen gevoel blijven. Als je gaat schrijven naar verwachtingen, dan schrijf je niet meer voor jezelf. Dan is het boek niet meer écht. Met Faye en Sean en Zoektocht terug had ik ook nog geen recensies achter de rug. Hoewel ze over het algemeen heel positief zijn, leg ik de lat voor mijzelf toch wel heel hoog. Je wilt niemand teleurstellen. Uiteindelijk moet je tegen jezelf zeggen: blijf bij jezelf. Schrijf wat je zelf wilt lezen. En dat probeer ik dan ook, maar het is niet altijd makkelijk.

Heb je ook invloed gehad op de cover?

Ja! Ik had er samen met Aline van Wijnen over gebrainstormd en daar had ik zelf een paar voorbeeldjes bij gevonden die zij ook leuk vond. Die heb ik vervolgens naar Monique [de acquirerend redacteur, red.] gestuurd en die heeft het weer naar de vormgever gestuurd. Uiteindelijk kwamen ze met dit ontwerp. Ze hadden drie kleuren voor de letters van de auteur en de titels. Daar heb ik mijn voorkeur voor uitgesproken en die hebben ze ook gekozen. Dus daar was ik wel blij mee.

Over de boeken

Wat opvalt in de boeken die je hebt geschreven, is dat je gebruik maakt van plekken die een bepaalde aantrekkingskracht hebben voor jou. Bijvoorbeeld Montpellier en Engeland. Waar komt dit vandaan?

In Faye en Sean en Zoektocht terug is dat met name Engeland. Londen vind ik een hele mooie stad. Daar springen de verhalen op mij af. Zelf lees ik ook graag verhalen die zich daar afspelen. Ze zeggen toch altijd: schrijf wat je zelf wilt lezen? Dus dan doe ik dat ook. Onder de sterren van Montpellier speelt zich natuurlijk af in Frankrijk. Ik heb in Frankrijk gewoond, heel veel gewerkt en ik ging er vanaf jongs af aan altijd op vakantie.

Wat is jouw band met Montpellier?

Ik had er geen band mee, eigenlijk. Zelf ben ik ook niet in Montpellier geweest. We zijn wel regelmatig in het achterland geweest. Ik ben mij in Montpellier gaan verdiepen toen ik met het verhaal bezig was. Ik heb kennissen die in Montpellier en daar in de buurt wonen. De één had nog foto’s liggen, een ander had ervaring en nog een ander had allerlei verhalen. Vervolgens kwam ik terecht in een groep met allemaal Montpellier liefhebbers die mij van alles wilden vertellen. Op een gegeven moment wordt dat eigen. Met Google Maps Streetview ga je er doorheen en bekijk je alles.

Dus als we de plekken die in het boek genoemd worden opzoeken, dan zouden we die ook vinden?

Jazeker!

Waarom heb je dan specifiek voor Montpellier gekozen?

Ik was op zoek naar een bepaalde setting voor het verhaal. Eerst koos ik voor het platteland in de Dordogne. Maar het paste niet, ik had er geen gevoel bij. Toen ben ik aan het brainstormen geweest met Gerard. Daar kwam Montpellier uit, en toen vielen alle stukjes op hun plek.

Wat maakt Montpellier nou zo aantrekkelijk dan?

De sfeer die de stad uitademt. Het is vlak bij de zee. Maar ook het platteland is vlakbij. Het had gewoon alles. Het paste.

Waar zijn de personages vandaan gekomen?

Ik heb geen idee waar die vandaan komen. In Zoektocht terug heb ik zelfs een hoofdpersoon geschrapt en heb ik halverwege het verhaal een hele andere persoon neergezet en die kwam toen met haar eigen verhaal. Toen moest het verhaal weer aangepast worden. Ze zijn er ineens. Ze groeien, en ik groei met ze mee. Het verhaal past zich daar ook weer aan.

Hoe ben je aan het onderwerp van jouw boek gekomen?

Soms heb je een verhaal en daar past een bepaald thema bij. Of je hebt eerst een gevoel; ik werk heel erg vanuit gevoel. Uiteindelijk vallen de stukjes op hun plek. Maar ik weet niet waar het allemaal vandaan komt. Sommigen halen het uit de krant, of het idee komt van het nieuws. Maar dat heb ik niet. Muziek is voor mij wel heel belangrijk. Dat roept bepaalde gevoelens op en dat brengt een idee naar voren. Ik denk dat muziek daar wel een belangrijke rol in speelt.

Muziek is denk ik altijd wel belangrijk is geweest. Ik hou er gewoon van en kan er ontzettend van genieten. Soms vragen mensen wel eens: wat vind je belangrijker, muziek of boeken? Ik denk dat ik muziek dan belangrijker vind eigenlijk.

Kun je ons nog een leuke funfact geven over Onder de sterren van Montpellier?

Er komt een persoon voor uit één van mijn andere boeken. Lezers die mijn andere boeken hebben gelezen, zouden iemand moeten herkennen.

Over het schrijfproces

Hoe bouw je zo’n verhaal op? Weet je het einde al als je begint? Of begin je middenin?

Ik ben een ontzettend chaotische schrijver. Ik heb een vaag idee en daar begin ik mee. Soms zijn het personen, soms is het een basisthema. Vervolgens begin ik wat scènes uit te werken en ga ik kriskras door het verhaal heen. Uiteindelijk heb ik heel veel scènes en dat moet ik dan bij elkaar brengen. En dan ga ik puzzelen! Soms heb ik wel een bepaalde lijn die ik uit wil werken en dan moet ik kijken welke scènes daarin passen en welke ik moet schrappen. Dat kost soms 10.000 woorden in bepaalde fases. Het is echt heel erg rommelig.

Hoe houd je dan het overzicht?

Dat ben ik ook wel eens kwijt hoor. Dan zit ik met papiertjes en met aantekeningen en zit ik te schuiven in mijn documenten. Soms weet ik het gewoon echt niet meer. Ik probeer dan stap voor stap alles bij langs te gaan. Maar tegen de tijd dat ik bij stap 30 ben, ben ik alweer vergeten wat er in 1 stond. Soms tot wanhoop van mijzelf. Sommige schrijvers beginnen bij A en komen uit bij Z. Dat vind ik wel knap hoor; dat ze van te voren al weten waar ze heen willen! Met Onder de sterren van Montpellier ben ik tig keer van idee veranderd voordat dit eruit kwam.

Waar begon dit mee dan?

Het begon eigenlijk met het idee waar ik nu mee bezig ben, dus dat ga ik niet verklappen. [lacht] De uitgever vraagt dan: heb je al een boek idee? Mijn antwoord: Ja hoor, ik heb een boekidee. Maar een week later zeg ik: ik heb mijn boekidee weer aangepast hoor, dus dit is nu mijn boekidee. Monique heeft tig ideeën van mij gehad voordat dit het uiteindelijk werd. Ze is blijkbaar wel wat gewend. [lacht]

Vind je schrappen makkelijk of moeilijk?

Ik doe het vrij makkelijk, maar ik bewaar alles wel. Ik ben het dus niet echt kwijt, en dat scheelt. Alle deleted scenes gaan in een apart mapje. Ik zou ze niet echt kunnen deleten. En wie weet komen ze later nog een keer van pas.

Waar schrijf jij? Heb je een speciale plek?

Ja. In de kamer. Op de bank. Met het uitzicht op de tuin. Ik houd eigenlijk schooltijden en werktijden aan. Maar ik schrijf ook nog wel eens door als ‘s middags mijn zoon en Gerard thuis zijn. Meestal ‘s avonds niet meer.

En ik heb altijd muziek aan. De muziek die ik luister hangt altijd van het boek af. Tijdens het schrijven van Onder de sterren van Montpellier stond David Hallyday centraal.

Hoe heeft deze muziek jou hierbij geholpen?

Ik denk dat ik mij aan iets specifieks vasthoud om mijzelf in dezelfde sfeer te houden. Want als ik eenmaal in die sfeer zit, dan associeer ik die muziek ermee, en kom ik automatisch weer in die sfeer zodra ik die muziek weer luister. Ik denk dat het zo werkt.

Hoeveel tijd besteed je aan onderzoek, en hoeveel aan schrijven?

Dat weet ik niet. Er zit in elk geval veel denkwerk in. Dat kost tijd. Ik ben altijd bezig met informatie verzamelen; elk aspect moet kloppen. Bijvoorbeeld de krekels in Onder de sterren van Montpellier. Ze maken bepaalde geluiden, maar dat is pas vanaf een bepaalde tijd. Dat moest uitgezocht worden en heb ik nagevraagd bij iemand die gespecialiseerd is in krekels in Frankrijk. Het moet wel kloppen natuurlijk.

Soms komt het voor dat ik een hele dag hiermee bezig ben. Op een gegeven moment heb je het, en dan wil je meteen door met schrijven. Tegen die tijd ben je aan het eind van de dag en dan komt het een keertje op gang. Maar dat hangt ook weer af van de fase van het verhaal waar ik in zit.

En soms zit ik in een periode dat het heel moeilijk is, om het gevoel dat ik in mijn hoofd heb, op papier te krijgen.

Heb je dingen geleerd terwijl je dit boek schreef?

Ik heb heel veel over Montpellier geleerd. Ik ben mij ook wat meer gaan verdiepen in de technische kant van het schrijven. Daar was ik al mee bezig, maar ik heb mij er nog meer in verdiept. Ik weet niet of je de term Deep Point of View kent? Dat is dat je schrijft vanuit de derde persoon, maar alsof het de eerste persoon is. Je kunt dat heel oppervlakkig doen, maar je kunt het ook heel diep doen. Daar ben ik mij nog meer bewust van geworden.

Namen van personages, komen die tot je, of kies je die?

Soms komen ze tot me. Maar soms ben ik er ook héél lang mee bezig. Soms heb ik een manuscript al bijna af met alleen * naam *. Dat moet ik dan later nog even invullen. Faye is hier een voorbeeld van. Al duurde het bij Caitlin ook best wel lang. Vooral de vrouwelijke namen vind ik zo lastig. Ook titels zijn echt een drama.

Voel je dan niet teveel afstand tot de hoofdpersonen?

Nee, want de persoon is er wél, maar ik kan gewoon geen passende naam vinden. En uiteindelijk kom je een naam tegen en denk je: dat is het.

Over recensies, lezers en bloggers

Lees je al jouw recensies?

Ja. Maar toen ik met Onder de sterren van Montpellier bezig was bedacht ik me wel dat ik ze eigenlijk niet meer zou moeten lezen. Het leidt je toch af. Soms hou je dat in je achterhoofd en kun je er onbewust door worden beïnvloed. Eigenlijk zou ik dat niet meer moeten doen. Maar je blijft nieuwsgierig. Het is één van de weinige feedback die je als schrijver krijgt. Je zou er met alle lezers wel even over willen praten. Hoe vond je bijvoorbeeld dit of dat? Zo’n recensie is een stukje feedback qua hoe het bij een lezer overkomt.

Reageer je wel eens op recensies?

Ja, ik reageer zeker wel eens. Ik vind het ook leuk dat je er als blogger/lezer met mij erover praat of vragen stelt. Maar er is toch een bepaalde afstand tussen bloggers en schrijvers, en dat vind ik wel eens jammer. Nu probeer ik daar mijn eigen weg een beetje in te vinden. Momenteel vind ook de leesclub plaats bij Hebban met Onder de sterren van Montpellier. Ik ben benieuwd hoe dat gaat.

Over het volgende boek

Je bent nu bezig met je vierde boek. Hoe gaat het daarmee?

Heel goed. [lacht] Ik zit nu op 67.000 woorden; Mijn boeken zijn gemiddeld 80.000 woorden. Het wordt wel een iets ander verhaal, maar ik wil er niet teveel over zeggen. Het zal zich ook in Frankrijk afspelen.

Kunnen we ooit een boek over een Nederlander van jou verwachten?

Geen idee. [lacht] Ik denk dat het ermee te maken heeft dat ikzelf ook graag Engelse boeken lees, of boeken die zich in Frankrijk afspelen. En dan ga je toch weer terug naar dat je gaat schrijven wat je wilt lezen. Ik denk dat Nederland voor mij wat minder inspiratie oproept. Terwijl Nederland ook heel mooi is.

Ik wil Marina Folkers, haar man, haar zus, en uitgeverij Zomer & Keuning enorm bedanken voor het mogelijk maken van dit leuke interview.

Welke boeken heb jij al gelezen van Marina Folkers?

Deze post is al 1519 keer gelezen