Boekrecensie | Huis van Aarde en Bloed – Sarah J. Maas

Huis van Aarde en Bloed door Sarah J. Maas
Serie: Crescent City #1
Verschenen: 3 maart 2020 bij Boekerij
Format: Paperback, aantal pagina's: 939
Genre: Fantasy
Lees ook: Hof van Doorns en Rozen, Hof van Mist en Woede, A Court of Wings and Ruin, Hof van IJs en Sterren, De Glazen Troon, De Donkere Kroon, Erfgenaam van Vuur, Koningin van de Schaduw, Rijk van Stormen, Toren van Dageraad, Koninkrijk van As, Het mes van de sluipmoordenaar
Rating: |

Crescent City is een bruisende, moderne stad waar mensen en magische wezens op gespannen voet met elkaar samenleven. De stad strekt zich uit in zeven districten, van het knusse stadshart en chique woonwijken, tot duistere uithoeken en de beruchte markt waar van alles te koop is, van vers vlees tot smokkelwaar.

In de stad maken vier huizen de dienst uit. Bryce Quinlan – half mens, half Fae – behoort tot het huis van aarde & bloed, net als alle andere mensen, dieren, heksen en Fae. Samen met haar vrienden geniet ze volop van alles wat Crescent City te bieden heeft. Maar als de stad wordt getroffen door een wrede moord, komt er abrupt een einde aan haar zorgeloze leven. Bryce krijgt de opdracht de dader te ontmaskeren, samen met de beruchte huurmoordenaar Hunt Athalar. Maar hun verwoede poging het mysterie op te lossen, zet meer in beweging dan ze lief is.

Een nieuwe Maas

Attentie attentie, Sarah J. Maas heeft een nieuw boek! En niet zomaar een boek. Nee. Dit eerste deel in een nieuwe serie, getiteld Huis van Aarde en Bloed, telt 939 pagina’s! Whuuuut?! Ik moet zeggen dat de cover, zowel de Nederlandse als die voor de Engelstalige versie, mij absoluut niet trekt. En natuurlijk is het altijd spannend om aan een nieuwe serie te beginnen van een auteur waar je gek op bent. Twijfel om het boek te gaan lezen was er echter niet, want de Troon van Glas-serie en de Hof van Doorns en Rozen-serie heb ik verslonden. Dus ja, kom maar op met die 939 pagina’s.

Huis van Aarde en Bloed

Huis van Aarde en Bloed gaat over Bryce. Bryce is een vrouw. Ikzelf was eerst in verwarring omdat ik de naam Bryce aanzag voor een mannennaam, maar na een paar keer goed lezen, zat het in mijn systeem. Bryce is een halfbloedje; half mens, half Fae. Er kan natuurlijk geen Sarah J. Maas boek zonder de prachtige Fae zijn hè! Al vind je in dit boek ook elfjes, weerwolven, vampiers, engelen, en noem maar op. Wanneer we Bryce leren kennen geniet ze van het leven samen met haar bestie Danika (#friendshipgoals, serieus, ik hou van Danika). Helaas komt dit abrupt tot een einde door een hartverscheurende gebeurtenis. De moordenaar wordt opgepakt en het verhaal spoelt twee jaar door.

Op dat moment begint het moorden weer en wordt Bryce gevraagd om te helpen bij het onderzoek. Ze krijgt echter wel een babysitter lijfwacht. En laat dat nou net de sexy slaaf en gevallen engel Hunt Anthalar zijn. Ook wel bekend als de schaduw van de dood. Het verhaal wordt verteld uit het perspectief van Bryce, maar ook vanuit het perspectief van Hunt, en zeer af en toe ook van Ruhn (de halfbroer van Bryce). En ondanks dat het verhaal in de verre, verre toekomst afspeelt, en allerlei verschillende wezens bevat, zijn er ook veel alledaagse handelingen in het boek die het makkelijk maken jezelf in de wereld te plaatsen.

Even inkomen

Het eerste hoofdstuk van Huis van Aarde en Bloed is even inkomen door de vele informatie die je in één keer krijgt. Maar pakweg de eerste vijf hoofdstukken vond ik geweldig. De setting die werd neergepend, en de hechte vriendschappen die werden beschreven, maar ook de belofte van een prachtige liefde, zetten de toon. Maar daarna veranderde alles.

Stiekem zou ik nog wel een alternatief verhaal willen over deze personages waarbij alles gewoon vrolijk verder gaat. Helaas is dit niet zo, en breekt Sarah J. Maas je hart. Echter, ze heeft dit dus in korte tijd fantastisch neergezet. Het is even veel informatie in het begin, maar Crescent City komt voor je ogen tot leven. Het is overigens niet nodig om de lijst voorin het boek uit je hoofd te leren. Tijdens het lezen leer je ook wel welke wezens bij welk “huis” horen.

Prachtig begin en einde

Hoewel ik heb genoten van het verhaal van Bryce en Hunt, van begin tot eind, had ik wel wat moeite met het middenstuk van Huis van Aarde en Bloed. Toch minstens een aantal keren heb ik gedacht: “oké, schiet nou maar op…”. Het duurde mij af en toe allemaal wat te lang. Ik miste een beetje de vaart in het middenstuk, en er waren ook te weinig echte doorbraken of tegenslagen. Het was allemaal net iets te uitgebreid en in mijn ogen waren die 939 pagina’s dan ook niet nodig.

Gelukkig kwamen de vaart en de ontwikkelingen tegen het einde weer terug en was het even nagelbijten. Op het einde komt (bijna) alles prachtig bij elkaar en heb ik ook even een traantje weg moeten pinken. Het verhaal zit ook echt goed in elkaar en heeft vele originele elementen. Je wordt regelmatig op het verkeerde been gezet en ze weet je te choqueren door keuzes die ze maakt in het verhaal.

Conclusie

Huis van Aarde en Bloed is een boek waarin je een nieuwe wereld voorgeschoteld krijgt, en de hoeveelheid informatie kan even overweldigend zijn. Het begin en het einde van het boek vond ik het sterkst en wisten mij ook de meeste emoties te laten voelen. De worldbuilding zit goed in elkaar en Sarah J. Maas weet je af en toe goed door elkaar te schudden.

Het middenstuk had wat mij betreft hier en daar wel korter gekund en zorgde er af en toe voor dat ik ongeduldig werd. Het mocht wel iets sneller gaan allemaal. De snelheid van het verhaal vond ik in het begin en tegen het einde juist prettig. Huis van Aarde en Bloed is relatief gesloten, maar, zoals de epiloog ook laat zien, zijn er nog enkele open eindjes. Hoewel dit boek niet mijn nieuwe favoriet is, heb ik wel van het verhaal genoten en ben ik benieuwd wat ze van deel twee zal maken.

Wat vind jij van Sarah J. Maas?

p.s. hoewel ik Hunt ook echt wel leuk vind, had ik graag meer gelezen over Connor.

Ik heb een gratis recensie-exemplaar ontvangen van Uitgeverij Meulenhoff Boekerij in ruil voor een eerlijke recensie. Dit is niet van invloed op mijn mening over het boek of de inhoud van mijn recensie.

Deze post is al 1844 keer gelezen